Eπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας(Κυριακή Ι'Λουκά)

«Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν» (Λουκ. 13, 12-13)

«Ὅταν τὴν εἶδε ὁ ᾿Ιησοῦς, τὴ φώναξε καὶ τῆς εἶπε· «Γυναίκα, ἀπαλλάσσεσαι ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου».῎Εβαλε πάνω της τὰ χέρια του κι ἀμέσως ἐκείνη ὀρθώθηκε καὶ δόξαζε τὸν Θεό».

  Μια κίνηση τρυφερότητας, ευλογίας και μετάδοσης της δικής Του θεϊκής ενέργειας κάνει ο Χριστός στη συναγωγή των Ιουδαίων, ημέρα Σάββατο. Στο ακροατήριο της διδαχής Του ήταν και μια συγκύπτουσα, μια κυρτωμένη επί δεκαοκτώ χρόνια γυναίκα. Μπορεί να βίωνε το μαρτύριο της ασθένειας, όμως δεν έχασε την πίστη της στον Θεό. Γι’ αυτό και, παρά το οικτρό θέαμα της όψης της, το οποίο συνδυαζόταν με την πεποίθηση που είχαν οι πολλοί ότι κάποια αμαρτία έπρεπε να είχε κάνει για να τιμωρούνταν τόσο πολύ, η γυναίκα παραμένει στη συναγωγή, παραμένει κοντά στον Θεό. Και η παρουσία του Χριστού της δίνει την υγεία, τη λύτρωση, την αποκατάσταση. Δεν το ζήτησε από τον Χριστό. Ο Κύριος βλέπει τη δύναμη της πίστης της και την υπομονή της, το αγόγγυστο για τον Θεό, και θαυματουργεί.

 Ο Χριστός αποκαθιστά το σώμα της γυναίκας με τα χέρια Του. Δείχνει έτσι ότι για τον Θεό ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ψυχή. Και η κίνηση του Κυρίου να βάλει τα χέρια Του στη γυναίκα, μπορεί και πάνω στην κυρτωμένη πλάτη της, είναι μία κίνηση πατρική, κίνηση αγκαλιάσματος του τραύματος του ανθρώπου, ίασής του, αλλά και αναγνώρισης από την πλευρά του Θεού ότι όταν ο άνθρωπος έχει την υπομονή στις δοκιμασίες που δεν έχουν να κάνουν με την ψυχική του κατάσταση, αλλά είναι απότοκες της φθοράς και του χρόνου, τότε έρχεται η ώρα της ίασης και της σωτηρίας. Χρειαζόμαστε όμως πίστη γνήσια και όχι την τυπολατρία του αρχισυναγώγου, ο οποίος είχε πλάσει στον νου του έναν Θεό τιμωρό, ένα Θεό τηρητή διατάξεων που είχαν δοθεί για λόγους οριοθέτησης της ζωής, όχι για να καταργήσουν τη ζωή. Χρειαζόμαστε αγάπη, για να δούμε ότι ο Θεός είναι αγάπη, αυτή μας δίνει, αυτή μας ζητά.

Ας αναζητήσουμε στη σχέση με τον Χριστό εν τη Εκκλησία την πατρότητα του Θεού. Το αγκάλιασμα που μας ενισχύει και μας παρηγορεί. Και ας μη νικηθούμε σε όποιαν δοκιμασία κι αν μας βρίσκει στη ζωή μας.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

πηγή