Η εορτή των Τριών Ιεραρχών θεσπίσθηκε τον 11ο αιώνα, στην εποχή του Αλεξίου Κομνηνού, γιατί υπήρχαν έντονες διαφωνίες μεταξύ των θεολόγων καί των λογίων για το ποιος από τους τρεις αγίους καί σοφούς Ιεράρχες ήταν ό σπουδαιότερος.'Αλλοι υποστήριζαν ότι σπουδαιότερος ήταν ό Μ. Βασίλειος, άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Γρηγόριο τον Θεολόγο η τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Για να συμφιλιώσει τις αντιθέσεις αυτές, ό λόγιος Μητροπολίτης Εύχαΐτων της Μικρας Ασίας Ιωάννης ό Μαυρόπους, πρότεινε να θεσπισθεί κοινή εορτή των Τριών Ιεραρχών στις 30 Ιανουαρίου. Ή πρόταση του έγινε δεκτή από τον αυτοκράτορα, καί τότε θεσπίσθηκε ό εορτή αυτή, ή όποια από τότε εορτάζεται πάντοτε από την Όρθόδοξη Εκκλησία με ιδιαίτερη λαμπρότητα.
Με μεγάλη επισημότητα καί ευλάβεια εορταζόταν ή εορτή των Τριών Ιεραρχών στην εποχή της Τουρκοκρατίας. "Οπως γράφει ό καθηγητής κ. Ν. Μπρατσιώτης, «ό υπόδουλος ελληνισμός... προσέδωσεν εις τον έκκλησιαστικόν έορτασμόν τους τον πανηγυρικόν χαρακτήρα της εορτής των Ελληνικών Γραμμάτων, ως της εθνικής εορτής του. Κατ' αυτήν το μαρτυρικόν έλληνικόν "Εθνος έπεβεβαίωνεν επισήμως την ένδοξον ταυτότητα του καί την βαθείαν συνείδησίν του, ότι αποτελεί άδιάσπαστον ίστορικήν συνέχειαν του Αρχαίου καί Βυζαντινού Ελληνισμού...». Στίς περιοχές της Ηπείρου καί της Μακεδονίας, πού άργησαν να απελευθερωθούν, ή εορτή των Τριών Ιεραρχών εξακολουθούσε να έχει εθνικό χαρακτήρα ως το 1912, πού εντάχθηκαν στο ελεύθερο ελληνικό κράτος.
Το 1841 με διάταγμα του "Οθωνα καθιερώθηκε ή εορτή των Τριών Ιεραρχών ως εορτή της Παιδείας καί των Γραμμάτων. Ή πρόταση έγινε από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία με απόφαση της εόρτασε τότε για πρώτη φορά επίσημα την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως εορτή των Γραμμάτων. Καί το 1856 με πανηγυρική τελετή καθιερώθηκε το Λάβαρο του Πανεπιστημίου, το όποΐο φέρει στη μία όψη την εικόνα των Τριών Ιεραρχών. Άλλα ήδη από το 1838 είχε καθιερωθεί επίσημα ως εθνική εορτή ή 25η Μαρτίου. Καί από το 1821 έπαυσε πια ή εορτή των Τριών Ιεραρχών να είναι εθνική εορτή, έμεινε όμως ως εορτή της Παιδείας καί των Γραμμάτων.
Με μεγάλη επισημότητα καί ευλάβεια εορταζόταν ή εορτή των Τριών Ιεραρχών στην εποχή της Τουρκοκρατίας. "Οπως γράφει ό καθηγητής κ. Ν. Μπρατσιώτης, «ό υπόδουλος ελληνισμός... προσέδωσεν εις τον έκκλησιαστικόν έορτασμόν τους τον πανηγυρικόν χαρακτήρα της εορτής των Ελληνικών Γραμμάτων, ως της εθνικής εορτής του. Κατ' αυτήν το μαρτυρικόν έλληνικόν "Εθνος έπεβεβαίωνεν επισήμως την ένδοξον ταυτότητα του καί την βαθείαν συνείδησίν του, ότι αποτελεί άδιάσπαστον ίστορικήν συνέχειαν του Αρχαίου καί Βυζαντινού Ελληνισμού...». Στίς περιοχές της Ηπείρου καί της Μακεδονίας, πού άργησαν να απελευθερωθούν, ή εορτή των Τριών Ιεραρχών εξακολουθούσε να έχει εθνικό χαρακτήρα ως το 1912, πού εντάχθηκαν στο ελεύθερο ελληνικό κράτος.
Το 1841 με διάταγμα του "Οθωνα καθιερώθηκε ή εορτή των Τριών Ιεραρχών ως εορτή της Παιδείας καί των Γραμμάτων. Ή πρόταση έγινε από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία με απόφαση της εόρτασε τότε για πρώτη φορά επίσημα την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως εορτή των Γραμμάτων. Καί το 1856 με πανηγυρική τελετή καθιερώθηκε το Λάβαρο του Πανεπιστημίου, το όποΐο φέρει στη μία όψη την εικόνα των Τριών Ιεραρχών. Άλλα ήδη από το 1838 είχε καθιερωθεί επίσημα ως εθνική εορτή ή 25η Μαρτίου. Καί από το 1821 έπαυσε πια ή εορτή των Τριών Ιεραρχών να είναι εθνική εορτή, έμεινε όμως ως εορτή της Παιδείας καί των Γραμμάτων.
Του κ. Β. Χαραλαμπόπουλου, Φιλολόγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου