Στό γιατρὸ Γιῶργο Μαρκάκη
Σίγουρα θὰ σὲ εἶδαν θαλαττεύοντες
ἐν τῷ πελάγει τῶν πολλῶν τους θλίψεων οἱ Κρητικοὶ
μὲ πάλλευκο παρθενικὸ κεφαλομάντηλο
καὶ μὲ ποδήρη ἐσθῆτα κυανῆ
νὰ στέκεις στὴν ἀκρογιαλιὰ
καὶ ν’ ἀγναντεύεις μὲ τὸ χέρι ἀντήλιο τὸ πέλαγος,
ὥσπου φτάνει τὸ μάτι κι ἀκόμη πιὸ πέρα,
ὅλη ἔγνοια γιὰ τὰ θαλασσωμένα παιδιά σου,
ἕτοιμη νὰ σερφάρεις σ’ ἄγρια θεριοκύματα
γιὰ νὰ τὰ σώσεις ἐκ παντὸς κινδύνου
καταποντισμοῦ, πνιγμοῦ ἤ κητοκαταπόσεως,
ἤ, μπάρε μου, νὰ τὰ καλωσορίσεις ἀνοιχτόκαρδα
καθὼς ἔρχονται εἰρηνόπλοα ν’ ἀράξουνε στὴν ἀγκαλιά σου,
καὶ σ’ εἶπαν Ἀκροκυματοῦσα Μάννα Παναγιά,
ἀνάψανε γιὰ χάρη σου στὸ Λυχνοστάτη τῆς Παράδοσης
ἄσβηστο λαδολύχναρο εὐλαβικῆς εὐγνωμοσύνης
καὶ σοῦ φιλοῦν τὰ πόδια ἀσταμάτητα,
ὁμάδι μὲ τὰ κύματα, μὲ τοὺς ἀφροὺς καὶ τὶς γοργόνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου