π. Ἀλέξανδρου Σμέμαν
Ὁ στάρετς Ζωσιμᾶς τοῦ Dοstοyevsky στούς Ἀδελφούς Καραμαζώφ λέει: «ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά ἔχει καλές ἀναμνήσεις ἀπό τήν παιδική του ἡλικία εἶναι σωσμένος γιά ὅλη του τή ζωή».
Τό σημαντικό δέ εἶναι ὅτι κάνει αὐτή τήν παρατήρηση ὕστερα ἀπό τή θύμηση τῆς μητέρας του πού τόν εἶχε πάρει μαζί της στή Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων. Θυμᾶται τήν ὀμορφιά τῆς ἀκολουθίας, τή μοναδική μελωδία τοῦ κατανυκτικοῦ «κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου…». Ἡ ὑπέροχη προσπάθεια γιά θρησκευτική ἀγωγή πού γίνεται σήμερα στά κατηχητικά σχολεῖα δέ σημαίνει καί πολλά πράγματα, ἄν δέν βασίζεται στή ζωή τῆς οἰκογένειας.
2 σχόλια:
Aναμνησεις απ τα παιδικα χρονια ....
καλες και κακες μαζι- γλυκες και πικρες.Αντιφατικες συνθηκες.
πχ ενας βιαιος αυταρχικος αυστηρος φωνακλας πατερας που με χτυπουσε με τη ζωνη, απο την μεριά της μεταλλικης αγκράφας...και δεν με αφηνε να χαρω την ξενοιασια των παιδικων χρονων...Φωναζε συνεχως και στη μητερα μου,την πιεζε να ειναι και κεινη αυστηρη...Εκεινη ποτε δεν με αγκαλιαζε, ποτε δεν μου εδειχνε τρυφεροτητα...
Μονο οι παπουδες και οι γιαγιαδες ηταν αλλιως.Τρυφεροι και δειχναν την αγαπη τους με πολλους τροπους.
Ομως αυτο κρατουσε μονον,λιγες εβδομαδες τα καλοκαιρια που ερχομασταν στην Ελλάδα... και πηγαιναμε στο νησι...να τους δουμε.
Οι αναμνησεις που θελω να εχω στο μυαλο ειναι καλοκαιρινες...Ημουν 7 χρονων,
στο παλιο αρχοντικο εξοχικο του παππου, στη Θερμή, κατω απο τα δεντρα,τα τζιτζικια να λαλουν ολημερις...το κτημα με τις ελιες πιο πανω και το εκκλησακι του Αγιου Ιαματικου Παντελεημωνος,το πανηγυρι της εορτης...
τα κερακια να λιωνουν, το αερακι να φυσαει...οι ψαλμωδιες να γεμιζουν τη καρδια μας και το χωραφι...πιο κατω τα αμπελια του παππου, τα σταφυλια του, τα φρουτα του, το κοτετσι της γιαγιας...τα φρεσκα αυγουλακια...οι σπεσιαλιτε του θειου ντοματοσαλατα με ροκα απο τον κηπο,και πιλαφι με φρεσκο βουτυρο..
το κρυο καρπουζακι μετα απ το μποστανι...Ολα μυρωδατα αγνα και γευστικα.
Οι ξυλινες πορτες ολες με το παλιο μανταλι ,ξεκλειδωτες.Καθε μερα πρωι απογευμα στη θαλασσα να τσαλαβουταμε και να κανουμε παιχνιδια με τη βαρκουλα ή με τη μπαλα........
Ο μεσημεριανος υπνος στην αυλη, μου αρεσε να ξαπλωνω στο καναπεδακι κατω απο τα δενδρα και να βλεπω το πρασινο τους κοντρα στον ηλιο.........Ειχα χαρα εκει..ημουν μικρο παιδακι, κι ομως ενιωθα οτι ολα τα εφτιαξε ομορφα ο Χριστος μας.
Τα βραδυα,ολοι μαζι, γιαγιαδες παπουδες, βολτα στο λιμανακι για καλαμαρακια...τηγανιτα !
οι παπιουλες να κοβουν βολτες εκει γυρω, διπλα οι βαρκουλες...οι ψαραδες..
μια γαληνη, μια ηρεμια.
Ηταν εκει διπλα οι Αγιοι Μαρτυρες ολοι μαζεμενοι:Θεοδωρος Χατζης,Ραφαηλ Νικολαος Ειρηνη και οι συν αυτοις...Ευωδια ευλογια και χαρα Χριστου...
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ.
Χίλιες Δόξες στο Θεό μας!....Εκείνος όλα τα κενά μας αναπληρώνει, όλες τις πληγές μας θεραπεύει, όλα τα άσχημα τα μετασχηματίζει, τα μεταμορφώνει, τα αξιοποιεί προς το συμφέρον των ψυχών μας!...Σε Αυτον αρμόζει κάθε δόξα,τιμή και προσκύνηση από του νυν και έως του αιώνος των αιώνων...Αμήν!
Δημοσίευση σχολίου