’Ανηρπάγησαν περιουσίαι έφυλακίσθησαν άδίκως έντιμοι πολιται, άπεγυμνώθησαν ναοί καί μοναστήρια, έφονεύθησαν αθώοι πολίται.

«Δύναμαι κάλλιστα να προσφέρω είς τήν Ελλάδα τό γηραλέον σαρκίον μου».[Καποδίστριας]

..../Ό ’Ιωάννης Α, Καποδίστριας αυξηθείς την ηλικίαν έσπούδασε τό μέν πρώτον έν τοίς σχολείοις τής Κερκύρας, τοσαύτην δ'έπεδείξατο μάθηση καί έυφυίαν, ώστε προσείλκυσε τήν προσοχήν Κερκυραίου τινός, όστις λέγεται, είπών :
«Κρίμα ότι είναι'Έλλην !»
Βραδύτερον δέ δεκαεπταέτης γενόμενος (1794) άπελθών είς ’Ιταλίαν ένεγράφη έν τοίς μητρώοις τού Πανεπιστημίου Παταβίου,έν ώ έσπούδασε τήν ιατρικήν.
Περί δέ τό τέλος τού 1797 άποπερατώσας τάς σπουδάς αύτού έπέστρεψεν είς Κέρκυραν, περιηγηθείς πρότερον διαφόρους πόλεις τής Ιταλίας καί έπισκεψάμενος
τά επισημότερα αύτής Νοσοκομεία.
Έν Κερκύρα άποκαταστάς μετήρχετο τό επάγγελμα αύτού ύπέρ τών ένδεών τούς έαυτού πόρους διατιθέμενος. Άλλ' ότε έπέστρεψεν είς Κέρκυραν ό Ιωάννης, δέν εύρε πλέον τήν πατρίδα έν όμαλαίς περιστάσεσι.
Κατά τό έτος 1797 ή Κέρκυρα εύρίσκετο έν δειναίς μεταπολιτευτικαίς. περιπλοκαίς, διότι οί Δημοκρατικοί Γάλλοι τού Ναπολέοντος πολεμούντες τήν Ένετικήν ’Αριστοκρατίαν, έθηκαν τέρμα είς τήν ύπαρξιν αύτής, καί, κυριεύσαντες τήν Ενετίαν καί τάς κτήσεις αύτής, ήλθον καί είς τάς Ίονίους νήσους καί είς Κέρκυραν, αίτιοι πολλών κακών γενόμενοι, ζητούντες διά πυρός καί σιδήρου νά ύποτάξωσι καί άναγκάσωσι πάντας, μάλιστα δέ τούς αριστοκρατικούς, οίτινες επί Ενετοκρατίας είχον προνόμιά τινα, νά άσπασθώσι τάς δημοκρατικάς αυτών άρχάς. (Συνθήκη τού
Κάμπο Φόσμιο, 17 ’Οκτωβρίου 1797). ’Ανηρπάγησαν περιουσίαι
έφυλακίσθησαν άδίκως έντιμοι πολιται, άπεγυμνώθησαν ναοί καί μοναστήρια, έφονεύθησαν αθώοι πολίται.
Μεταξύ τών φυλακισθέντων, ήτο καί ό πατήρ τού Ίωάννου Καποδιστρίου κατηγορούμενος ότι μετ’ άλλων άντέπραττε κρυφίως κατά τών Γάλλων.
Μετά παρέλευσιν δύο έτών (1799) συμμαχήσασαι ή Ρωσία καί ή Τουρκία
έπολέμησαν άπό κοινού κατά τών Γάλλων, ούς έκδιώξασαι τών Ίονίων νήσων, έλαβον αύτάς ύπό τήν κατοχήν καί τήν προστασίαν αύτών.
Ή Κέρκυρα όμως τών έν αύτή Γάλλων μή ύποχωρούντων, άλλ' έπί τέσσαρας σχεδόν μήνας έναντιουμένων, πολιορκηθείσα τέλος ήναγκάσθη ένεκεν έλλείψεως τροφών, νά παραδοθή τοίς συμμάχοις./...

(ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1820
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, εκτιμώντας ότι μπορεί να προσφέρει περισσότερα στον Αγώνα από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας και αμφιβάλλοντας για τις δυνατότητες της Φιλικής Εταιρείας, δεν αποδέχεται την πρόταση του Εμμανουήλ Ξάνθου να αναλάβει την ηγεσία της).

πηγή