Σαν σήμερα (του Αγίου Τίτου ανήμερα) πριν από 125 χρόνια,στις 25 Αυγούστου 1898 :
Σφαγιάσθηκαν τουλάχιστον 700 Έλληνες (Κρήτες) και 18 Άγγλοι στρατιώτες .Μαζί τους και ο υποπρόξενος της Αγγλίας Λυσίμαχος Καλοκαιρινός .
Ποτάμι το αίμα στην οδό μπροστά από τον Ι.Ναό του Αγίου Τίτου που σήμερα ονομάζεται 25ης Αυγούστου..*
Οι σφαγές της Τρίτης 25 Αυγούστου 1898 στο Ηράκλειο καθόρισαν τις μετέπειτα εξελίξεις και οδήγησαν τις μεγάλες δυνάμεις στην άμεση απόφαση της εκδίωξης του τουρκικού στρατού από το νησί.
Στις σφαγές οδήγησε η αναβλητικότητά τους στην εφαρμογή των αποφάσεων για την απελευθέρωση του νησιού και την επιβολή της προσωρινής αυτονομίας, την οποία οι ίδιες οι ξένες δυνάμεις είχαν αποφασίσει, αποκρούοντας το πάγιο αίτημα των Κρητών για απελευθέρωση και ένωση με την Ελλάδα.
Σχεδόν 7,5 μήνες πριν από τα δραματικά γεγονότα της 25ης Αυγούστου, η Συνέλευση των Κρητών με επιστολή της είχε προειδοποιήσει τους ναυάρχους για το κλίμα που διαμόρφωναν στην πόλη του Ηρακλείου οι επίσημες τουρκικές αρχές και ο μουσουλμανικός όχλος, καταγγέλλοντας ότι στο παρασκήνιο είχαν τη συμμαχία της αγγλικής στρατιωτικής διοίκησης, στην οποία προΐστατο τότε ο συνταγματάρχης Τσερμσάιδ! Κι όμως αυτό το προφητικό και συνάμα δραματικό διάβημα της κρητικής αντιπροσωπείας όχι μόνο δεν πάρθηκε υπόψη, αλλά απορρίφθηκε με αυστηρότητα και ως…προσβλητικό για την τιμή του Άγγλου συνταγματάρχη…
Και προειδοποιούσε για τους κινδύνους που μπορούσαν να προκύψουν για την πόλη. Το διάβημα απορρίφθηκε από τον Καναβάρο ως προσβλητικό! Τα στοιχεία που κατέθετε ο πρόεδρος της κρητικής συνέλευσης βασίζονταν σε εκθέσεις των υποπροξένων των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην πόλη, αλλά και χριστιανών παραγόντων. Άρα, τουλάχιστον οι προξενικές εκθέσεις θα πρέπει να ήταν εγκαίρως γνωστές στο συμβούλιο των ναυάρχων, όπως σημειώνεται και στην επιστολή.
Ο τουρκικός στρατός αποχώρησε οριστικά από το νησί στις 4 Νοεμβρίου 1898 και στις 9 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου εγκαθιδρύθηκε το πολίτευμα της αυτονομίας, όταν έφτασε στα Χανιά ως ύπατος αρμοστής ο δευτερότοκος γιος του μονάρχη των Ελλήνων, Πρίγκιπας Γεώργιος.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου 1913, κι αφού προηγήθηκαν και άλλοι αγώνες των Κρητών, η Κρήτη θα ενωνόταν με την Ελλάδα.
Το αίμα που πότισε τα χώματα στο Ηράκλειο μπορεί να βύθισε στο πένθος την Κρήτη και τον Ελληνισμό αλλά αποτέλεσε την αιτία που η μεγαλόνησος οδηγήθηκε σε απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη ...τελικά.
*Ruga Maistra :
Έτσι λεγόταν από τους Βενετούς η σημερινή οδός 25ης Αυγούστου. Είχε τα ωραιότερα κτίρια στην πόλη .
Διοικητήριο, Αγ. Τίτος, Βασιλική Αγίου Μάρκου, Λιοντάρια (κρήνη Μοροζίνι) κλπ. Την ονόμασαν έτσι γιατί βλέπει προς τον μαΐστρο (Βορειοδυτικό άνεμο).
Φωτό 2) Βασιβουζούκοι και αξιωματικός του οθωμανικού στρατού ποζάρουν στο φακό του G. Weltch, μέλους του Βασιλικού Ναυτικού της Αγγλίας.Η φωτογραφία είχε ληφθεί λίγο πριν τις σφαγές και είχε δημοσιευτεί μετά από αυτές στις 12/24 Σεπτεμβρίου 1898 στο “The Graphic”
Φωτό 3)Οπλισμένοι Βασιβουζούκοι στους δρόμους του Ηρακλείου, αναζητώντας τους Χριστιανούς, ανήμερα της 25ης Αυγούστου 1898. Την εικόνα είχε δημοσιεύσει η “The Graphic” λίγες μέρες μετά τη σφαγή, στις 12/24 Σεπτεμβρίου 1898. Τη φωτογραφία είχε τραβήξει ο G. Weltch, από το Βασιλικό Ναυτικό της Αγγλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου