Κάθε χρόνο για πάνω απο 1000 χρόνια καταγεγραμμένης ιστορίας εμφανίζεται το Άγιο Φώς στον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις με ελλειπή όμως αποδεικτικά στοιχεία. Έχει εκδοθεί ένα βιβλίο απο τον συγγραφέα Χαράλαμπο Σκαρλακίδη, αρχιτέκτονα απο το πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο οποίος έχει εκδόσει ένα αξιόλογο βιβλίο με αποδεικτικά στοιχεία υπέρ της ύπαρξης του Αγίου Φωτός. Μας έκανε εντύπωση πρώτον η μαρτυρία ενός Άραβα:
Ο Άραβας νομομαθής Ιμπν αλ-Κας (Ibn al-Qass)1 γεννήθηκε στα τέλη του 9ου αιώνα και απεβίωσε το 946. Υπήρξε άριστος γνώστης του ισλαμικού νόμου και συγγραφέας αρκετών θεολογικών έργων. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται το Kitab dala’il al-qibla, στο οποίο καταγράφεται για πρώτη φορά μια εξαιρετικά σημαντική περιγραφή της τελετής του Αγίου Φωτός.
Το συγκεκριμένο έργο, που διασώζεται σε πέντε χειρόγραφα,2 εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1913 από τον Άραβα ερευνητή και συλλέκτη χειρογράφων Qirqis Safa,3 από ένα χειρόγραφο δικής του ιδιοκτησίας που χρονολογείται στο 1389. Μετά τον θάνατο του Safa το χειρόγραφο εξαφανίστηκε, αλλά μετά από μερικές δεκαετίες εμφανίστηκε ξανά στην Αίγυπτο, στη συλλογή Ahmad Taymur4 της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Καΐρου, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα με τον κωδικό Ahmad Taymur 103. Το αραβικό αυτό χειρόγραφο εκδόθηκε επίσης στη Φρανκφούρτη το 1987 από τον Καθηγητή Dr. Fuat Sezgin.5
Ακολουθούν οι εικόνες του χειρογράφου, η μεταγραφή του πρωτότυπου κειμένου και η ελληνική μετάφραση, η οποία προέρχεται από τη γαλλική μετάφραση του Luis Cheikho και έχει επιπλέον ελεγχθεί από τον καθηγητή αραβικών Dr. Gamal al-Tahir,6 ώστε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή ακρίβεια στην απόδοσή της."
«Το Πάσχα των Χριστιανών, το Μεγάλο Σάββατο, οι πιστοί εξέρχονται από τον τόπο του Τάφου για να μεταβούν γύρω από τον βράχο που περιβάλλεται από κάγκελα. Από εκεί κοιτάζουν τον Τάφο και όλοι μαζί προσεύχονται και προσκυνούν ενώπιον του Θεού του Υψίστου, από την πρωινή προσευχή μέχρι τη δύση του ηλίου. Ο εμίρης και ο ιμάμης του τεμένους είναι παρόντες. Ο σουλτάνος κλειδώνει την πόρτα του Τάφου. Όλοι παραμένουν ακίνητοι μέχρις ότου να αντικρίσουν ένα φως παρόμοιο με λευκή φωτιά το οποίο βγαίνει από το εσωτερικό του Τάφου. Τότε ο σουλτάνος ανοίγει την πόρτα και εισέρχεται κρατώντας μία λαμπάδα, την ανάβει με αυτό το φως και εν συνεχεία εξέρχεται. Η φλόγα της αναμμένης λαμπάδας δεν καίει. Τη δίνει στον ιμάμη που τη μεταφέρει και ανάβει τις κανδήλες του τεμένους. Όταν αυτή η λαμπάδα έχει περάσει σε τρία χέρια, τότε καίει και μεταμορφώνεται σε φλόγα (κανονική). Έπειτα συντάσσουν και παραδίδουν στον σουλτάνο μια αναφορά, βεβαιώνοντας ότι η φλόγα έχει έρθει την τάδε ώρα και ημέρα. Εάν έχει εμφανιστεί εκείνη την ημέρα στην ώρα της προσευχής είναι γι’ αυτούς ένα σημάδι ότι η χρονιά δεν θα είναι γόνιμη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα είναι χρονιά ξηρασίας. Εάν η φλόγα έχει εμφανιστεί κατά τη μεσημβρινή ώρα, αυτό υποδεικνύει μια χρονιά με έλλειψη τροφίμων».
Η αναφορά του Ibn al-Qass είναι εξόχως σημαντική επειδή προέρχεται από έναν ιδιαιτέρως ευσεβή και νομομαθή μουσουλμάνο.
Όπως καταγράφεται, οι μουσουλμάνοι άρχοντες της Ιερουσαλήμ έχουν τον απόλυτο έλεγχο της τελετής. Είναι παρόντες ο ιμάμης του τεμένους, ο εμίρης και ο σουλτάνος (السلطان), ο οποίος είναι ο μόνος που κατέχει τα κλειδιά του Τάφου.
Κατά τη διάρκεια της τελετής οι πιστοί προσεύχονται και ο ορθόδοξος πατριάρχης προβαίνει στην καθιερωμένη επίκληση για την έλευση του Αγίου Φωτός έξω από τον Τάφο, ενώπιον όλου του παρισταμένου πλήθους.
Όλα γίνονται φανερά.
Ο Τάφος είναι κλειδωμένος και άδειος. Και ξαφνικά, ένα λευκό Φως βγαίνει από το εσωτερικό του. Πρόκειται για το υπερφυές Φως που πηγάζει από τον ίδιο τον Τάφο.
Τότε ο σουλτάνος ξεκλειδώνει τον Τάφο και εισέρχεται για να ανάψει τη λαμπάδα του, και εξερχόμενος την παραδίδει στον ιμάμη. Οι μουσουλμάνοι συμμετέχουν σε τέτοιο βαθμό, και με τέτοια επισημότητα, που νομίζει κανείς ότι η τελετή είναι δική τους.
Εξαιρετικής σημασίας είναι και η μαρτυρία ότι η ιερή φλόγα δεν καίει.
Ο Ιμπν αλ-Κας διαχωρίζει τελείως το φως που εμφανίζεται στο εσωτερικό του Τάφου από τη φλόγα την οποία λαμβάνουν οι πιστοί μετά από λίγα λεπτά στις λαμπάδες τους.
Η αναφορά του είναι εξαιρετικά ακριβής.
Χρησιμοποιεί τη λέξη نور που σημαίνει φως και τη λέξη نار που σημαίνει φωτιά.
Όταν το Άγιο Φως εμφανίζεται θεωρείται από τους μουσουλμάνους ότι είναι ένα θεϊκό λευκό φως που δεν έχει καμιά σχέση με τη γήινη φωτιά. Όταν όμως η θεϊκή αυτή φλόγα μεταλαμπαδεύεται από λαμπάδα σε λαμπάδα, μετά από «τρία χέρια», όπως αναφέρει, δηλαδή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, το ουράνιο φως μετατρέπεται σε γήινο. Μετατρέπεται από نور σε نار , δηλαδή από θεϊκό φως σε γήινη φωτιά.
Όταν ο σουλτάνος εξέρχεται με την αναμμένη λαμπάδα από το εσωτερικό του αγίου Τάφου, η φλόγα της λαμπάδας του δεν καίει.
Ο Ιμπν αλ-Κας χρησιμοποιεί τη φράση لا تحترق που σημαίνει «δεν καίγεται» ή «δεν καίει». Στη μετάφραση του L. Cheikko συναντάται η ερμηνεία «δεν φθείρεται», που όμως δεν αποδίδει με σαφήνεια το νόημα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή αραβικών Dr. Gamal al-Tahir, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το νόημα της φράσης είναι «η φλόγα της λαμπάδας δεν καίει».
Πρόκειται για το γνωστό φαινόμενο της ακαΐας του Αγίου Φωτός, το οποίο εξακολουθεί να παρατηρείται μέχρι και σήμερα.
Τη στιγμή που αναφλέγεται η ακοίμητη κανδήλα μέσα στον Τάφο, η φλόγα είναι γαλαζωπή και δεν καίει καθόλου. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μετατρέπεται σε κανονική φλόγα, η οποία, όπως έχει διαπιστώσει ο γράφων και χιλιάδες άλλοι πιστοί, ασφαλώς καίει, όμως, δεν καίει με την ίδια ένταση μιας κανονικής φλόγας. Γι’ αυτό και πολλοί προσκυνητές περιλούζονται με την ιερή φλόγα.
Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε εδω
«Σε αυτή την αγία πόλη της Ιερουσαλήμ, ένα αρχαίο θαύμα επαναλήφθηκε από μόνο του – και το αποκαλώ αρχαίο διότι ο λατινικός κόσμος δεν γνωρίζει πότε ξεκίνησε… Κάθε χρόνο, το Μεγάλο Σάββατο του Πάσχα, η κανδήλα του Τάφου του Κυρίου φαινόταν να ανάβει από μια θεϊκή δύναμη».
«Έχω ακούσει από κάποιους ηλικιωμένους ανθρώπους που πήγαν εκεί ότι ο πάπυρος ή το φιτίλι (δεν γνωρίζω ποιο από τα δύο χρησιμοποιήθηκε) κάποτε αντικαταστάθηκε με ένα τέχνασμα των παγανιστών (μουσουλμάνων), και το μέταλλο παρέμεινε κενό, όμως,ως εκ θαύματος από τον ουρανό, όταν το Φως έλαμψε από το μέταλλο, αυτός που ήθελε να εξαπατήσει τις ουράνιες δυνάμεις έμαθε πως οι φυσικές δυνάμεις μάχονται ακόμη και ενάντια στην ίδια τους τη φύση όταν πρόκειται για τον Θεό».
Το κείμενο προέρχεται απο τον κώδικα Paris Lat . 12945, φ. 60α, 13ος αι. Παρίσι, Bibliothèque Nationale.
Η βαρυσήμαντη αυτή μαρτυρία του Γκιμπέρ επιβεβαιώνει τις μαρτυρίες του κληρικού Νικήτα (947 μ.Χ.) και του αλ-Μπιρουνί (1000 μ.Χ.) για το ίδιο ακριβώς γεγονός.
Στη συνέχεια η διήγηση περιγράφει το πρώτο Μεγάλο Σάββατο κατά το οποίο οι Λατίνοι ήταν επικεφαλής στον Ναό της Αναστάσεως, το 1100, επί βασιλείας Βαλδουίνου Α΄. Το Άγιο Φως δεν κατέρχεται τη συνηθισμένη ώρα κατά τη μεσημβρία και οι Λατίνοι θορυβούνται. Οι ιερείς ζητούν από τους Σταυροφόρους να εξομολογηθούν τα αμαρτήματά τους –κυρίως αυτά που αφορούν τις σφαγές αθώων ανθρώπων– και, λίγες ώρες αργότερα, ενώ έχει πέσει σχεδόν η νύχτα, το Άγιο Φως εμφανίζεται.
Το Μεγάλο Σάββατο του 1579, σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά χρονικά της πόλης των Ιεροσολύμων, οι Τούρκοι κυβερνήτες απαγόρευσαν στον Έλληνα πατριάρχη και στους ορθοδόξους πιστούς να εισέλθουν στον Ναό της Αναστάσεως για την καθιερωμένη τελετή του Αγίου Φωτός.
Τα συγγράμματα που αναφέρονται στο γεγονός δεν προσδιορίζουν το ακριβές έτος. Αναφέρουν, όμως, ότι την περίοδο εκείνη πατριάρχης Ιεροσολύμων ήταν ο Σωφρόνιος, ενώ πατριάρχες Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας ήταν αντιστοίχως ο Ιερεμίας, ο Σιλβέστρος και ο Ιωακείμ· τέλος, σουλτάνος της οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν ο Μουράτ Γ΄.2
Αν ανατρέξουμε στους επίσημους καταλόγους (ή στις ιστοσελίδες) των τεσσάρων αυτών Πατριαρχείων, διαπιστώνουμε πως οι τέσσερις ελληνορθόδοξοι πατριάρχες πράγματι διετέλεσαν τα καθήκοντά τους στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα· και αν εξετάσουμε την ακριβή περίοδο πατριαρχίας του καθενός, και την αντίστοιχη περίοδο βασιλείας του σουλτάνου Μουράτ Γ΄, προκύπτει ότι το μοναδικό έτος που συνέπεσε η διοίκηση των πέντε αντρών είναι το 1579.
Σύμφωνα με τις γραπτές πηγές, το Μεγάλο Σάββατο εκείνης της χρονιάς, μια ομάδα Τούρκων στρατιωτών, ύστερα από διαμεσολάβηση των Αρμενίων, απαγόρευσε τη διέλευση των ορθοδόξων στον Ναό της Αναστάσεως. Το πλήθος των πιστών παρέμεινε στο προαύλιο του ναού καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, αλλά ακόμη και μετά τη δύση του ηλίου.
Ο Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ΄, που διήνυε το πρώτο έτος της πατριαρχίας του, ανέλαβε για πρώτη φορά να φέρει εις πέρας την πιο σημαντική τελετή τoυ έτους, όμως, οι Τούρκοι τού στέρησαν το νόμιμο δικαίωμα.
Ο πατριάρχης στεκόταν προσευχόμενος στο αριστερό μέρος της πύλης του ναού, πλησίον ενός κίονα. Και ξαφνικά, ενώ είχε ήδη πέσει η νύχτα, ο κίονας διερράγη και το Άγιο Φως ξεπήδησε από το εσωτερικό του.
Ο πατριάρχης άναψε αμέσως τη λαμπάδα του και μεταλαμπάδευσε το Άγιο Φως στους πιστούς. Μέσα σε λίγα λεπτά, η ιερή φλόγα εξαπλώθηκε σε όλους τους παρευρισκόμενους και το προαύλιο του ναού φωτίστηκε. Οι έκπληκτοι Τούρκοι φρουροί άνοιξαν τότε τις πύλες του ναού και ο πατριάρχης, μαζί με το πλήθος των ορθοδόξων, κατευθύνθηκαν πανηγυρικά προς τον Πανάγιο Τάφο. Τα γεγονότα εκείνης της ημέρας καταγράφονται σε όλα τα αποκαλούμενα Προσκυνητάρια Ιεροσολύμων, που είναι οδηγοί για τους προσκυνητές των Αγίων Τόπων.
Το αρχαιότερο απ’ αυτά τα Προσκυνητάρια, στο οποίο αναφέρεται η διάρρηξη του κίονα, περιέχεται σε ένα πολύτιμο χειρόγραφο που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Μονάχου. Πρόκειται για τον κώδικα Monacensis Graec. 346,4 ο οποίος περιέχει το Προσκυνητάριο του ιερομόναχου Ανανία.
Το χειρόγραφο, γραμμένο από τον Κρητικό ιερομόναχο Ακάκιο το 1634, είναι αντίγραφο του αρχικού έργου του ιερομόναχου Ανανία το οποίο εγράφη το 1608, δηλαδή 29 έτη μετά το θαύμα που περιγράφει. Αυτό σημαίνει πως ο Ανανίας είχε τη δυνατότητα να συλλέξει στοιχεία για το θαύμα από ανθρώπους που βίωσαν τα γεγονότα.
«Αγαπητέ κύριε Σκαρλακίδη,
Σας ευχαριστώ για το e-mail σας την 31/1/2010. Πιστεύω να βοηθήσω στο αξιόλογο έργο σας. Επί 35 έτη ασχολούμαι με την Πειραματική Μηχανική των Θραύσεων στο Εργαστήριο Αντοχής των Υλικών του ΕΜΠ και πιστεύω ότι εκεί που δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση υπάρχει Θαύμα.
Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω το χειρόγραφο της βιβλιοθήκης του Μονάχου του έτους 1634 όπου αναφέρεται ο θαυματουργικός τρόπος σχισίματος του κίονα καθώς και τα επακόλουθα· δηλαδή το ότι ο Έλληνας πατριάρχης άναψε τη δάδα του από το Φως αυτό. Ένα θαύμα δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί και μάλιστα όταν υπάρχουν σχετικές μαρτυρίες, όπως αναφέρετε.
Παρατηρώντας από τις φωτογραφίες τη ρωγμή θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι είναι αποτέλεσμα μιας μικτής καταπόνησης. Συνδυασμός ηλεκτρικής εκκένωσης (πιθανώς ισχυρός κεραυνός) και ισχυρής σεισμικής δόνησης. Η ηλεκτρική εκκένωση, λόγω υψηλής στιγμιαίας θερμοκρασίας, ψαθυροποίησε το υλικό του κίονα κατά μήκος μιας στενής ζώνης (γενέτειρας). Το επιφανειακό σεισμικό κύμα καταπόνησε τον κίονα σε στρεπτική ταλάντωση (κόπωση). Η ταυτόχρονη αυτή καταπόνηση είχε σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσει η ρωγμή από τη βάση του κίονα προς τα επάνω με ζικ-ζακ πορεία (όπως φαίνεται στη φωτογραφία η πορεία της ρωγμής δεν είναι ευθύγραμμη) κατά μήκος της ψαθυροποιημένης από την ηλεκτρική εκκένωση ζώνης. Εάν πράγματι συνέβησαν τα ανωτέρω, ανεξήγητο παραμένει κατά την άποψή μου η ταυτόχρονη αυτή μικτή (συνδυασμένη) καταπόνηση του κίονα.
Επομένως, θα μπορούσε κανείς να ομιλεί περί θαύματος και μόνο.
Αγαπητέ κύριε Σκαρλακίδη σας συγχαίρω για την προσπάθειά σας και σας εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.
Με εκτίμηση,
Γεώργιος Παπαδόπουλος ,Καθηγητής Μηχανικής
Εργαστήριο Αντοχής των Υλικών, Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο
"Ο Άραβας Ιμπν αλ-Κας (940 μ.Χ.)
Ο Άραβας νομομαθής Ιμπν αλ-Κας (Ibn al-Qass)1 γεννήθηκε στα τέλη του 9ου αιώνα και απεβίωσε το 946. Υπήρξε άριστος γνώστης του ισλαμικού νόμου και συγγραφέας αρκετών θεολογικών έργων. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται το Kitab dala’il al-qibla, στο οποίο καταγράφεται για πρώτη φορά μια εξαιρετικά σημαντική περιγραφή της τελετής του Αγίου Φωτός.
Το συγκεκριμένο έργο, που διασώζεται σε πέντε χειρόγραφα,2 εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1913 από τον Άραβα ερευνητή και συλλέκτη χειρογράφων Qirqis Safa,3 από ένα χειρόγραφο δικής του ιδιοκτησίας που χρονολογείται στο 1389. Μετά τον θάνατο του Safa το χειρόγραφο εξαφανίστηκε, αλλά μετά από μερικές δεκαετίες εμφανίστηκε ξανά στην Αίγυπτο, στη συλλογή Ahmad Taymur4 της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Καΐρου, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα με τον κωδικό Ahmad Taymur 103. Το αραβικό αυτό χειρόγραφο εκδόθηκε επίσης στη Φρανκφούρτη το 1987 από τον Καθηγητή Dr. Fuat Sezgin.5
Ακολουθούν οι εικόνες του χειρογράφου, η μεταγραφή του πρωτότυπου κειμένου και η ελληνική μετάφραση, η οποία προέρχεται από τη γαλλική μετάφραση του Luis Cheikho και έχει επιπλέον ελεγχθεί από τον καθηγητή αραβικών Dr. Gamal al-Tahir,6 ώστε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή ακρίβεια στην απόδοσή της."
«Το Πάσχα των Χριστιανών, το Μεγάλο Σάββατο, οι πιστοί εξέρχονται από τον τόπο του Τάφου για να μεταβούν γύρω από τον βράχο που περιβάλλεται από κάγκελα. Από εκεί κοιτάζουν τον Τάφο και όλοι μαζί προσεύχονται και προσκυνούν ενώπιον του Θεού του Υψίστου, από την πρωινή προσευχή μέχρι τη δύση του ηλίου. Ο εμίρης και ο ιμάμης του τεμένους είναι παρόντες. Ο σουλτάνος κλειδώνει την πόρτα του Τάφου. Όλοι παραμένουν ακίνητοι μέχρις ότου να αντικρίσουν ένα φως παρόμοιο με λευκή φωτιά το οποίο βγαίνει από το εσωτερικό του Τάφου. Τότε ο σουλτάνος ανοίγει την πόρτα και εισέρχεται κρατώντας μία λαμπάδα, την ανάβει με αυτό το φως και εν συνεχεία εξέρχεται. Η φλόγα της αναμμένης λαμπάδας δεν καίει. Τη δίνει στον ιμάμη που τη μεταφέρει και ανάβει τις κανδήλες του τεμένους. Όταν αυτή η λαμπάδα έχει περάσει σε τρία χέρια, τότε καίει και μεταμορφώνεται σε φλόγα (κανονική). Έπειτα συντάσσουν και παραδίδουν στον σουλτάνο μια αναφορά, βεβαιώνοντας ότι η φλόγα έχει έρθει την τάδε ώρα και ημέρα. Εάν έχει εμφανιστεί εκείνη την ημέρα στην ώρα της προσευχής είναι γι’ αυτούς ένα σημάδι ότι η χρονιά δεν θα είναι γόνιμη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα είναι χρονιά ξηρασίας. Εάν η φλόγα έχει εμφανιστεί κατά τη μεσημβρινή ώρα, αυτό υποδεικνύει μια χρονιά με έλλειψη τροφίμων».
Η αναφορά του Ibn al-Qass είναι εξόχως σημαντική επειδή προέρχεται από έναν ιδιαιτέρως ευσεβή και νομομαθή μουσουλμάνο.
Όπως καταγράφεται, οι μουσουλμάνοι άρχοντες της Ιερουσαλήμ έχουν τον απόλυτο έλεγχο της τελετής. Είναι παρόντες ο ιμάμης του τεμένους, ο εμίρης και ο σουλτάνος (السلطان), ο οποίος είναι ο μόνος που κατέχει τα κλειδιά του Τάφου.
Κατά τη διάρκεια της τελετής οι πιστοί προσεύχονται και ο ορθόδοξος πατριάρχης προβαίνει στην καθιερωμένη επίκληση για την έλευση του Αγίου Φωτός έξω από τον Τάφο, ενώπιον όλου του παρισταμένου πλήθους.
Όλα γίνονται φανερά.
Ο Τάφος είναι κλειδωμένος και άδειος. Και ξαφνικά, ένα λευκό Φως βγαίνει από το εσωτερικό του. Πρόκειται για το υπερφυές Φως που πηγάζει από τον ίδιο τον Τάφο.
Τότε ο σουλτάνος ξεκλειδώνει τον Τάφο και εισέρχεται για να ανάψει τη λαμπάδα του, και εξερχόμενος την παραδίδει στον ιμάμη. Οι μουσουλμάνοι συμμετέχουν σε τέτοιο βαθμό, και με τέτοια επισημότητα, που νομίζει κανείς ότι η τελετή είναι δική τους.
Εξαιρετικής σημασίας είναι και η μαρτυρία ότι η ιερή φλόγα δεν καίει.
Ο Ιμπν αλ-Κας διαχωρίζει τελείως το φως που εμφανίζεται στο εσωτερικό του Τάφου από τη φλόγα την οποία λαμβάνουν οι πιστοί μετά από λίγα λεπτά στις λαμπάδες τους.
Η αναφορά του είναι εξαιρετικά ακριβής.
Χρησιμοποιεί τη λέξη نور που σημαίνει φως και τη λέξη نار που σημαίνει φωτιά.
Όταν το Άγιο Φως εμφανίζεται θεωρείται από τους μουσουλμάνους ότι είναι ένα θεϊκό λευκό φως που δεν έχει καμιά σχέση με τη γήινη φωτιά. Όταν όμως η θεϊκή αυτή φλόγα μεταλαμπαδεύεται από λαμπάδα σε λαμπάδα, μετά από «τρία χέρια», όπως αναφέρει, δηλαδή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, το ουράνιο φως μετατρέπεται σε γήινο. Μετατρέπεται από نور σε نار , δηλαδή από θεϊκό φως σε γήινη φωτιά.
Όταν ο σουλτάνος εξέρχεται με την αναμμένη λαμπάδα από το εσωτερικό του αγίου Τάφου, η φλόγα της λαμπάδας του δεν καίει.
Ο Ιμπν αλ-Κας χρησιμοποιεί τη φράση لا تحترق που σημαίνει «δεν καίγεται» ή «δεν καίει». Στη μετάφραση του L. Cheikko συναντάται η ερμηνεία «δεν φθείρεται», που όμως δεν αποδίδει με σαφήνεια το νόημα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή αραβικών Dr. Gamal al-Tahir, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το νόημα της φράσης είναι «η φλόγα της λαμπάδας δεν καίει».
Πρόκειται για το γνωστό φαινόμενο της ακαΐας του Αγίου Φωτός, το οποίο εξακολουθεί να παρατηρείται μέχρι και σήμερα.
Τη στιγμή που αναφλέγεται η ακοίμητη κανδήλα μέσα στον Τάφο, η φλόγα είναι γαλαζωπή και δεν καίει καθόλου. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μετατρέπεται σε κανονική φλόγα, η οποία, όπως έχει διαπιστώσει ο γράφων και χιλιάδες άλλοι πιστοί, ασφαλώς καίει, όμως, δεν καίει με την ίδια ένταση μιας κανονικής φλόγας. Γι’ αυτό και πολλοί προσκυνητές περιλούζονται με την ιερή φλόγα.
Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε εδω
Υπάρχουν ατελείωτες μαρτυρίες απο Έλληνες επισκέπτες και απο πολύ κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο, ο οποίος ήταν αυτόπτης μάρτυρας οτι η φλόγα στο κερί του άναψε μόνη της και για 30 περίπου λεπτά δεν έκαιγε ούτε καν τις τρίχες της κεφαλής του ανθρώπου, ούτε τα ευαίσθητα συνθετικά υφάσματα που φοράμε σήμερα. Η δέσμη των κεριών αποτελούνταν απο 33 κεριά.
Πως γίνεται όμως αυτό το ιστορικό γεγονός που επιβεβαιώνεται για εκατοντάδες χρόνια να μην είναι καθολικά αποδεκτό;
Γιατί η Καθολική Εκκλησία, οι Προτεστάντες, οι Μουσουλμάνοι, η Εβραίοι δεν το αποδέχονται;
Τα τελευταία χρόνια ακούσαμε κάποιες περίεργες εξηγήσεις οτι δήθεν τα κεριά είναι εμποτισμένα με φώσφορο και άλλα τέτοια ευτράπελα. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ εύκολο ο συγκεκριμένος ερευνητής να κάνει ένα ταξίδι την ημέρα εκείνη στον Πανάγιο Τάφο, να πάρει δείγμα απο τον αέρα και δείγμα απο τα κεριά και να αποδείξει την θεωρία του.
Επίσης αυτές οι θεωρίες περι φωσφόρου, εκτός του ότι είναι πολύ εύκολο να απορριφθούν και κατα τη γνώμη μου δεν χρειάζεται κάποιος να ασχοληθεί καν με αυτές τις θεωρίες, είναι οτι αυτή η θεωρία δεν εξηγεί την ακαϊα του Αγίου Φωτός. Ούτε βέβαια τις αστραπές και τις μπάλες φωτός που κινούνται μέσα στον Πανάγιο Τάφο.
Πως γίνεται όμως αυτό το ιστορικό γεγονός που επιβεβαιώνεται για εκατοντάδες χρόνια να μην είναι καθολικά αποδεκτό;
Γιατί η Καθολική Εκκλησία, οι Προτεστάντες, οι Μουσουλμάνοι, η Εβραίοι δεν το αποδέχονται;
Τα τελευταία χρόνια ακούσαμε κάποιες περίεργες εξηγήσεις οτι δήθεν τα κεριά είναι εμποτισμένα με φώσφορο και άλλα τέτοια ευτράπελα. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ εύκολο ο συγκεκριμένος ερευνητής να κάνει ένα ταξίδι την ημέρα εκείνη στον Πανάγιο Τάφο, να πάρει δείγμα απο τον αέρα και δείγμα απο τα κεριά και να αποδείξει την θεωρία του.
Επίσης αυτές οι θεωρίες περι φωσφόρου, εκτός του ότι είναι πολύ εύκολο να απορριφθούν και κατα τη γνώμη μου δεν χρειάζεται κάποιος να ασχοληθεί καν με αυτές τις θεωρίες, είναι οτι αυτή η θεωρία δεν εξηγεί την ακαϊα του Αγίου Φωτός. Ούτε βέβαια τις αστραπές και τις μπάλες φωτός που κινούνται μέσα στον Πανάγιο Τάφο.
Και μην πει κάποιος οτι περνάει το χέρι της η γυναίκα γρήγορα πάνω απο την φλόγα..Προσέξτε την έκπληξή της.Τα λόγια είναι περιττά..
Διαβάστε ακόμη την μαρτυρία του Γάλλου ιστορικού αυτόπτη μάρτυρα Γκιμπέρ (1101 μ.Χ.):
«Σε αυτή την αγία πόλη της Ιερουσαλήμ, ένα αρχαίο θαύμα επαναλήφθηκε από μόνο του – και το αποκαλώ αρχαίο διότι ο λατινικός κόσμος δεν γνωρίζει πότε ξεκίνησε… Κάθε χρόνο, το Μεγάλο Σάββατο του Πάσχα, η κανδήλα του Τάφου του Κυρίου φαινόταν να ανάβει από μια θεϊκή δύναμη».
«Έχω ακούσει από κάποιους ηλικιωμένους ανθρώπους που πήγαν εκεί ότι ο πάπυρος ή το φιτίλι (δεν γνωρίζω ποιο από τα δύο χρησιμοποιήθηκε) κάποτε αντικαταστάθηκε με ένα τέχνασμα των παγανιστών (μουσουλμάνων), και το μέταλλο παρέμεινε κενό, όμως,ως εκ θαύματος από τον ουρανό, όταν το Φως έλαμψε από το μέταλλο, αυτός που ήθελε να εξαπατήσει τις ουράνιες δυνάμεις έμαθε πως οι φυσικές δυνάμεις μάχονται ακόμη και ενάντια στην ίδια τους τη φύση όταν πρόκειται για τον Θεό».
Το κείμενο προέρχεται απο τον κώδικα Paris Lat . 12945, φ. 60α, 13ος αι. Παρίσι, Bibliothèque Nationale.
Οι μουσουλμάνοι αφαιρούν το φιτίλι της ακοίμητης κανδήλας, όμως, παρ’ όλα αυτά, η κανδήλα αναφλέγεται.
Στη συνέχεια η διήγηση περιγράφει το πρώτο Μεγάλο Σάββατο κατά το οποίο οι Λατίνοι ήταν επικεφαλής στον Ναό της Αναστάσεως, το 1100, επί βασιλείας Βαλδουίνου Α΄. Το Άγιο Φως δεν κατέρχεται τη συνηθισμένη ώρα κατά τη μεσημβρία και οι Λατίνοι θορυβούνται. Οι ιερείς ζητούν από τους Σταυροφόρους να εξομολογηθούν τα αμαρτήματά τους –κυρίως αυτά που αφορούν τις σφαγές αθώων ανθρώπων– και, λίγες ώρες αργότερα, ενώ έχει πέσει σχεδόν η νύχτα, το Άγιο Φως εμφανίζεται.
Οι επιστημονικές μετρήσεις του Ρώσου φυσικού Αντρέι Βολκόβ
το Μεγάλο Σάββατο του 2008
Ο Αντρέι Βολκόβ
To Πάσχα του 2008, ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Αλεξάντροβιτς Βολκόβ,1 του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Ρωσίας «Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ»,2 τέθηκε επικεφαλής μιας επιστημονικής αποστολής που είχε ως σκοπό να διερευνήσει το θαύμα του Αγίου Φωτός. Το εγχείρημα διοργανώθηκε από τον καθηγητή Αλεξάντερ Μοσκόφσκι,3 για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ που ήταν αφιερωμένο στον ρόλο των θαυμάτων στη θρησκεία.
Το Μεγάλο Σάββατο του 2008, περί τις 09.00 το πρωί, ο Αντρέι Βολκόβ εισήλθε στον Ναό της Αναστάσεως, μαζί με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Το βασικό όργανο που χρησιμοποίησε για τις μετρήσεις του ήταν ένα ψηφιακό οσιλοσκόπιο4 (oscilloscope), συνδεδεμένο με ένα laptop που ήταν εφοδιασμένο με το κατάλληλο λειτουργικό πρόγραμμα. Βρισκόταν σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων από τον Πανάγιο Τάφο και βασική προτεραιότητά του ήταν να καταγράψει το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε συγκεκριμένες συχνότητες.
Το οσιλοσκόπιο που χρησιμοποίησε ο Ρώσος φυσικός για τις μετρήσεις του.
Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του και τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από αυτές, τα περιγράφει ένα χρόνο αργότερα, στις 21 Απριλίου 2009, στην ακόλουθη συνέντευξή του στη ρωσική εφημερίδα Βέρα:
– Андрей Александрович, почему именно вы отправились исследовать природу Благодатного огня? Это совпадает с вашей научной темой?
– Последние 12 лет я занимаюсь так называемой низкотемпературной плазмой.
– А что это такое?
– В состоянии плазмы находится подавляющая часть вещества вселенной: звёзды, галактические туманности, межзвёздная среда. Это сильно ионизованный газ.… На самой же Земле это редкое явление, и создавать её мы научились совсем недавно. Например, в хирургии начали применять «скальпели» из тончайшей струйки плазмы, раскалённой до 5000-7000 градусов. Это высокотемпературная плазма, которой можно лишь резать материю. А есть ещё низкотемпературная, в 40-80 градусов, которая умеет заживлять раны. Вот созданием таких медицинских «заживляющих» приборов я и занимаюсь, уже начинаем их выпуск.
– А какая связь с Благодатным огнём?
– Судя по многочисленным описаниям, появление Благодатного огня сопровождается появлением плазмы, которая внешне очень напоминает низкотемпературную. Например, известно, что какое-то время этот Огонь совершенно не обжигает руки и лицо. Также почти тысячу лет очевидцы говорят о неких сполохах, пробегающих по стенам храма и перед и в момент схождения Огня. Сейчас, правда, их сложно заметить – из-за тысяч фотовспышек, поскольку в храме не запрещено фотографировать.
– Такие плазменные явления, они уникальны?
– Конечно. В лаборатории мы изучаем низкотемпературную плазму только в вакууме. В воздухе она тоже может существовать, но лишь в строго определённых условиях…. и при очень высокой влажности. Но над Гробом Господнем на Пасху жарко и сухо, никакой проводящей электричество влажности нет, и неоткуда взяться мощной разности потенциалов. Между тем там появляются сполохи, столпы светящиеся, которые, как я думаю, сворачиваются потом в искру и образуют Огонь.
|
– Αντρέϊ Αλεξάντροβιτς, γιατί εσείς ειδικά πήγατε να εξερευνήσετε τη φύση του Αγίου Φωτός; Συμπίπτει αυτό με το επιστημονικό σας αντικείμενο;
– Τα τελευταία 12 χρόνια ασχολούμαι με το ονομαζόμενο πλάσμα χαμηλής θερμότητας.
– Τι είναι αυτό;
– Σε κατάσταση πλάσματος βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της ύλης του σύμπαντος: τα άστρα, τα γαλαξιακά νέφη, το διαστρικό περιβάλλον. Είναι ένα πολύ ιονισμένο αέριο… Πάνω στην ίδια τη Γη, ωστόσο, αυτό είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, το οποίο μάθαμε να δημιουργούμε σχετικά πρόσφατα. Για παράδειγμα, στη χειρουργική άρχισαν να χρησιμοποιούν «νυστέρια» από μία λεπτότατη ροή πλάσματος, που θερμαίνεται μέχρι 5000-7000 βαθμούς. Αυτό είναι ένα υψηλής θερμότητας πλάσμα, με το οποίο μπορούμε μόνο να κόβουμε την ύλη. Αλλά υπάρχει και το πλάσμα χαμηλής θερμότητας, περίπου 40-80 βαθμών, που μπορεί να επουλώνει τα τραύματα. Με τη δημιουργία τέτοιων ιατρικών «επουλωτικών» μηχανημάτων ασχολούμαι κι εγώ, και ήδη αρχίζουμε την παραγωγή τους.
– Και ποια είναι η σχέση με το Άγιο Φως;
– Κρίνοντας από τις πολυάριθμες περιγραφές, η εμφάνιση του Αγίου Φωτός συνοδεύεται από την εμφάνιση πλάσματος, που εξωτερικά θυμίζει πολύ το πλάσμα χαμηλής θερμότητας. Για παράδειγμα, είναι γνωστό, ότι για κάποιο διάστημα το Φως αυτό δεν καίει καθόλου τα χέρια και το πρόσωπο. Επίσης, σχεδόν επί χίλια χρόνια οι αυτόπτες μάρτυρες μιλάνε για κάποιες λάμψεις, που διατρέχουν τα τείχη του ναού και πριν και μετά την έλευση του Φωτός.
– Τέτοια φαινόμενα πλάσματος είναι μοναδικά;
– Βεβαίως. Στο εργαστήριο ερευνούμε το πλάσμα χαμηλής θερμότητας μόνο στο κενό. Στον αέρα μπορεί εξίσου να υπάρχει, αλλά μόνο υπό αυστηρά καθορισμένες συνθήκες… και υπό πολύ υψηλή υγρασία. Αλλά, πάνω από τον Τάφο του Κυρίου το Πάσχα κάνει ζέστη και η ατμόσφαιρα είναι ξηρή, δεν υπάρχει καμία υγρασία που να άγει τον ηλεκτρισμό, και δεν υπάρχει πηγή δυνατής διαφοράς και δυναμικού. Εν τω μεταξύ, εμφανίζονται εκεί λάμψεις, φωτεινές δέσμες, που, κατά τη γνώμη μου, μεταμορφώνονται ύστερα σε σπίθα και γεννούν το Φως».
|
Σύμφωνα με τον Ρώσο φυσικό, το φαινόμενο πλάσματος, που εκτιμάται ότι λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του ναού, από επιστημονικής απόψεως είναι ανεξήγητο και αδικαιολόγητο. Η κορυφαία στιγμή όμως, για τις μετρήσεις του, επήλθε την ώρα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός, όταν ο πατριάρχης βρισκόταν κλεισμένος στο εσωτερικό του Τάφου. Η απρόσμενη μέτρηση καταγράφηκε στις 14:04 το μεσημέρι ώρα Ιερουσαλήμ (15:04 ώρα Ρωσίας). Δύο περίπου λεπτά αργότερα ο πατριάρχης εξήλθε με το Άγιο Φως. Συνεχίζει ο Βολκόβ στη συνέντευξή του:
– Уже давно Иерусалимский Патриарх скрылся в Кувуклии, началась церемония... И вот – есть! Зафиксировано изменение спектра излучения из-за непонятного импульса. Произошло это после 15 часов 4 минут. Один всплеск – и больше ничего похожего. А вскоре появился и Патриарх Иерусалимский с горящей свечой.
– И что это был за всплеск?
– Электроразряд. Что он такое, откуда взялся, я не знаю. Позже, уже вернувшись в Россию, я занялся раскадровкой записанных радиосигналов. Фиксация проходила в течение шести с половиной часов. Один замер – это около тысячи «кадров». Работа довольно утомительная. Но подтвердилось: перед появлением Огня был электрический разряд…Подробности я сейчас излагать не могу, поскольку связан договорённостью с создателем документального фильма. Картограмма измерений будет там подробно представлена. Но главное я уже сказал: это был электрический разряд.
Почему это важно? Понимаете, тут такая цельная картина возникает. О плазменных явлениях я уже говорил – и они сами по себе являются чудом, поскольку в храме нет никаких условий для их возникновения. Второй необъяснимый факт: электрическая заряженность воздуха, которая обнаруживается даже без приборов, – многие чувствуют, что во время схождения Благодатного огня у них волосы на руках дыбом становятся. Такое возможно при очень большой разности электрических потенциалов, скажем, между крышей дома и полом первого этажа. Это если дом сделан из чистого кварца, а на улице – гроза. Но на Пасху в Иерусалиме, как правило, не бывает никакой грозы, там сухо. А сам Храм Гроба Господня построен из разнородных материалов – ракушечника, мрамора, дерева. Строили его без единого плана, у него множество самых разных пристроек. Так что заподозрить, будто в него изначально встроен гигантский резонатор, выпрямитель и конденсатор, необходимые для накопления электрического заряда и последующего разряда, просто абсурдно. Но разность электрических потенциалов всё равно ведь возникает! Причём в определённый день, на Пасху, после молитв в Кувуклии. И вот тут перед нами предстаёт последний обнаруженный нами штрих – появление Благодатного огня сопровождается электрическим разрядом. То есть получается, что появление Огня – неотделимая часть всех этих невероятных, никак не объяснимых явлений, имеющих одну электрическую природу. Разве это не подтверждение его чудесности?
|
– Είχε ώρα που ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων εισήλθε στο Κουβούκλιο , η τελετή άρχισε ... Και ξάφνου – νάτο! Καταγράφηκε αλλαγή φάσματος ακτινοβολίας εξαιτίας αγνώστου σήματος. Αυτό συνέβη στις 15:04. Μία διακύμανση – και τίποτε άλλο παρόμοιο. Και σύντομα εμφανίστηκε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων με αναμμένο κερί.
– Και τι διακύμανση ήταν αυτή;
– Ηλεκτρικό φορτίο. Το τι είναι, από πού προήλθε, δεν γνωρίζω. Αργότερα, έχοντας ήδη επιστρέψει στη Ρωσία, ασχολήθηκα με την αποκωδικοποίηση των καταγραμμένων ραδιοφωνικών σημάτων. Η διαδικασία (των μετρήσεων) κράτησε έξι ώρες και τριάντα λεπτά. Μία μέτρηση περιλαμβάνει γύρω στα χίλια «καρέ». Αρκετά κουραστική δουλειά. Αλλά επιβεβαιώθηκε το εξής: πριν την εμφάνιση του Φωτός υπήρξε ηλεκτρική εκκένωση… Δεν μπορώ τώρα να σας πω λεπτομέρειες, γιατί έχω δεσμευτεί απέναντι στον δημιουργό του ντοκιμαντέρ. Το χαρτογράφημα των μετρήσεων θα είναι αναλυτικά παρατεθειμένο εκεί. Αλλά, το πιο σημαντικό το έχω ήδη αναφέρει: ήταν μία ηλεκτρική εκκένωση….Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Βλέπετε, εδώ δημιουργείται μία πλήρης εικόνα. Σας έχω ήδη πει για τα φαινόμενα πλάσματος – τα οποία από μόνα τους είναι ένα θαύμα, αφού στον ναό δεν υπάρχουν οι παραμικρές συνθήκες για τη δημιουργία τους. Το δεύτερο ανεξήγητο γεγονός είναι: η ηλεκτρική φόρτιση του αέρα που είναι εμφανής ακόμη και χωρίς τις συσκευές – πολλοί νοιώθουν ότι κατά την έλευση του Αγίου Φωτός τούς σηκώνονται όρθιες οι τρίχες στα χέρια. Αυτό είναι δυνατό μόνον υπό πολύ μεγάλη διαφορά ηλεκτρικών δυναμικών, ας πούμε, μεταξύ της στέγης του σπιτιού και του πατώματος του ισογείου. Και αυτό, εάν το σπίτι είναι από καθαρό χαλαζία και έξω έχει καταιγίδα. Αλλά το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, κατά κανόνα, δεν συμβαίνει καμία καταιγίδα, κάνει αίθριο καιρό. Και ο ίδιος ο Ναός του Κυρίου είναι χτισμένος από διάφορα υλικά – μάρμαρο, ασβεστιογενή πετρώματα, ξύλο. Το έχουν χτίσει χωρίς ενιαίο σχέδιο και έχει ένα πλήθος από διάφορους βοηθητικούς χώρους. Γι’ αυτό, η υποψία, ότι εξ αρχής είχε τοποθετηθεί μέσα του ένας τεράστιος μετασχηματιστής, απαραίτητος για τη συσσώρευση ηλεκτρικού φορτίου και της μετέπειτα εκκένωσης, είναι απλά εξωπραγματική. Αλλά η διαφορά των ηλεκτρικών δυναμικών παρόλα ταύτα δημιουργείται! Και σημειωτέον, σε συγκεκριμένη ημέρα, το Πάσχα, μετά τις προσευχές στο Κουβούκλιο. Και εδώ εμφανίζεται ενώπιον μας η τελευταία πτυχή που ανακαλύψαμε – η εμφάνιση του Φωτός συνοδεύεται από ηλεκτρική εκκένωση. Δηλαδή, αυτό σημαίνει, ότι η εμφάνιση του Φωτός είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων αυτών των απίστευτων, πλήρως ανεξήγητων φαινομένων, που έχουν μία ηλεκτρική φύση. Δεν είναι αυτό μία επιβεβαίωση της θαυματουργικής φύσης του;»
|
Ο Αντρέι Βολκόβ αναφέρει ότι, λίγο πριν την εμφάνιση του Αγίου Φωτός, έλαβαν χώρα και καταγράφηκαν επιστημονικά τρία ανεξήγητα γεγονότα:
- Το πρώτο είναι η αδικαιολόγητη παρουσία του φαινομένου πλάσματος, το οποίο, όπως αναφέρει, είναι από μόνο του ένα «θαύμα».
- Το δεύτερο είναι η επίσης αδικαιολόγητη και ανεξήγητη ηλεκτρική φόρτιση του αέρα σε συνδυασμό με την εξακρίβωση μεγάλης διαφοράς ηλεκτρικού δυναμικού.
- Το τρίτο είναι η παρουσία ηλεκτρικής εκκένωσης την ώρα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός.
Τα τρία αυτά γεγονότα, που καταγράφηκαν ταυτόχρονα, τα χαρακτηρίσει «απίστευτα και πλήρως ανεξήγητα».
Η έρευνα του Αντρέι Βολκόβ παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελεί μία τελείως διαφορετική προσέγγιση στο θαύμα του Αγίου Φωτός, καθαρά επιστημονική. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του, σύμφωνα με τον ίδιο, αποτελούν «μια επιβεβαίωση της θαυματουργικής φύσης του φαινομένου».
Και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά.
Ας περάσουμε, όμως, τώρα στη δεύτερη ενότητα των διηγήσεών μας, επιστρέφοντας και πάλι στο ταξίδι μας στον χρόνο. Βρισκόμαστε στις αρχές του 12ου αιώνα και το οδοιπορικό μας συνεχίζεται με τον Γερμανό ιστορικό Αλβέρτο του Άαχεν.
Παραπομπές:
1. Андрей Александрович Волков.
2. To Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Ρωσίας –«Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ» (Kurchatov Institute)– βρίσκεται στη Μόσχα και είναι το κορυφαίο επιστημονικό και ερευνητικό κέντρο της χώρας. Από το 1955 ήταν ήδη το σημαντικότερο κέντρο επιστημονικών εργασιών στα πεδία της θερμοπυρηνικής σύντηξης και φυσικής του πλάσματος. Το 1991, το Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ αναβαθμίστηκε και μετατράπηκε σε Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Ρωσίας και είναι σήμερα ένα από τα κορυφαία ερευνητικά κέντρα του κόσμου.
3. Александр Московский.
4. «Αγοράσαμε ένα οσιλοσκόπιο τύπου Βέλιμαν αμερικάνικης παραγωγής», λέει ο Βολκόβ, «και σύντομα, μας φέρανε ένα ίδιο από την Αμερική, αλλά καλύτερης ποιότητας. Το βελτιώσαμε, του βάλαμε ευαίσθητη κεραία και ειδική προστασία από την στατική πίεση για να αποφύγουμε τους επιμέρους θορύβους. Μετά, δοκιμάσαμε το μηχάνημα αυτό σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, σε συναυλίες, κατά τη διάρκεια καταιγίδας. Όλα αυτά μας πήραν περίπου δύο μήνες, και ίσα που προλάβαμε να ετοιμαστούμε για το ταξίδι –24 Απριλίου ήμουν ήδη στα Ιεροσόλυμα. Και στις 26 Απριλίου έφτασε το Πάσχα» (Εφημερίδα Βέρα, 21 Απριλίου 2009).
Ο κίονας που διερράγη και ανεφλέγη διά του Αγίου Φωτός (1579)
Τα συγγράμματα που αναφέρονται στο γεγονός δεν προσδιορίζουν το ακριβές έτος. Αναφέρουν, όμως, ότι την περίοδο εκείνη πατριάρχης Ιεροσολύμων ήταν ο Σωφρόνιος, ενώ πατριάρχες Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας ήταν αντιστοίχως ο Ιερεμίας, ο Σιλβέστρος και ο Ιωακείμ· τέλος, σουλτάνος της οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν ο Μουράτ Γ΄.2
Αν ανατρέξουμε στους επίσημους καταλόγους (ή στις ιστοσελίδες) των τεσσάρων αυτών Πατριαρχείων, διαπιστώνουμε πως οι τέσσερις ελληνορθόδοξοι πατριάρχες πράγματι διετέλεσαν τα καθήκοντά τους στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα· και αν εξετάσουμε την ακριβή περίοδο πατριαρχίας του καθενός, και την αντίστοιχη περίοδο βασιλείας του σουλτάνου Μουράτ Γ΄, προκύπτει ότι το μοναδικό έτος που συνέπεσε η διοίκηση των πέντε αντρών είναι το 1579.
Σύμφωνα με τις γραπτές πηγές, το Μεγάλο Σάββατο εκείνης της χρονιάς, μια ομάδα Τούρκων στρατιωτών, ύστερα από διαμεσολάβηση των Αρμενίων, απαγόρευσε τη διέλευση των ορθοδόξων στον Ναό της Αναστάσεως. Το πλήθος των πιστών παρέμεινε στο προαύλιο του ναού καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, αλλά ακόμη και μετά τη δύση του ηλίου.
Ο Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ΄, που διήνυε το πρώτο έτος της πατριαρχίας του, ανέλαβε για πρώτη φορά να φέρει εις πέρας την πιο σημαντική τελετή τoυ έτους, όμως, οι Τούρκοι τού στέρησαν το νόμιμο δικαίωμα.
Ο πατριάρχης στεκόταν προσευχόμενος στο αριστερό μέρος της πύλης του ναού, πλησίον ενός κίονα. Και ξαφνικά, ενώ είχε ήδη πέσει η νύχτα, ο κίονας διερράγη και το Άγιο Φως ξεπήδησε από το εσωτερικό του.
Ο πατριάρχης άναψε αμέσως τη λαμπάδα του και μεταλαμπάδευσε το Άγιο Φως στους πιστούς. Μέσα σε λίγα λεπτά, η ιερή φλόγα εξαπλώθηκε σε όλους τους παρευρισκόμενους και το προαύλιο του ναού φωτίστηκε. Οι έκπληκτοι Τούρκοι φρουροί άνοιξαν τότε τις πύλες του ναού και ο πατριάρχης, μαζί με το πλήθος των ορθοδόξων, κατευθύνθηκαν πανηγυρικά προς τον Πανάγιο Τάφο. Τα γεγονότα εκείνης της ημέρας καταγράφονται σε όλα τα αποκαλούμενα Προσκυνητάρια Ιεροσολύμων, που είναι οδηγοί για τους προσκυνητές των Αγίων Τόπων.
Το αρχαιότερο απ’ αυτά τα Προσκυνητάρια, στο οποίο αναφέρεται η διάρρηξη του κίονα, περιέχεται σε ένα πολύτιμο χειρόγραφο που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Μονάχου. Πρόκειται για τον κώδικα Monacensis Graec. 346,4 ο οποίος περιέχει το Προσκυνητάριο του ιερομόναχου Ανανία.
Το χειρόγραφο, γραμμένο από τον Κρητικό ιερομόναχο Ακάκιο το 1634, είναι αντίγραφο του αρχικού έργου του ιερομόναχου Ανανία το οποίο εγράφη το 1608, δηλαδή 29 έτη μετά το θαύμα που περιγράφει. Αυτό σημαίνει πως ο Ανανίας είχε τη δυνατότητα να συλλέξει στοιχεία για το θαύμα από ανθρώπους που βίωσαν τα γεγονότα.
Ο κίονας που διερράγη αριστερά της πύλης του Ναού της Αναστάσεως και δίπλα του ο γράφων.
Η ρωγμή έχει ύψος 1.20 μ. και μοιάζει με ανερχόμενη φλόγα.
Ο άγιος μάρτυρας Τουνόμ και στο βάθος ο κίονας που ανεφλέγη, σε εικόνα που βρίσκεται στη μονή της Μεγάλης Παναγιάς των Ιεροσολύμων.
Να και η γνωματευση του Έλληνα επιστήμονος του κλάδου της Μηχανικής των Θραύσεων, τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιο Α. Παπαδόπουλο«Αγαπητέ κύριε Σκαρλακίδη,
Σας ευχαριστώ για το e-mail σας την 31/1/2010. Πιστεύω να βοηθήσω στο αξιόλογο έργο σας. Επί 35 έτη ασχολούμαι με την Πειραματική Μηχανική των Θραύσεων στο Εργαστήριο Αντοχής των Υλικών του ΕΜΠ και πιστεύω ότι εκεί που δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση υπάρχει Θαύμα.
Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω το χειρόγραφο της βιβλιοθήκης του Μονάχου του έτους 1634 όπου αναφέρεται ο θαυματουργικός τρόπος σχισίματος του κίονα καθώς και τα επακόλουθα· δηλαδή το ότι ο Έλληνας πατριάρχης άναψε τη δάδα του από το Φως αυτό. Ένα θαύμα δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί και μάλιστα όταν υπάρχουν σχετικές μαρτυρίες, όπως αναφέρετε.
Παρατηρώντας από τις φωτογραφίες τη ρωγμή θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι είναι αποτέλεσμα μιας μικτής καταπόνησης. Συνδυασμός ηλεκτρικής εκκένωσης (πιθανώς ισχυρός κεραυνός) και ισχυρής σεισμικής δόνησης. Η ηλεκτρική εκκένωση, λόγω υψηλής στιγμιαίας θερμοκρασίας, ψαθυροποίησε το υλικό του κίονα κατά μήκος μιας στενής ζώνης (γενέτειρας). Το επιφανειακό σεισμικό κύμα καταπόνησε τον κίονα σε στρεπτική ταλάντωση (κόπωση). Η ταυτόχρονη αυτή καταπόνηση είχε σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσει η ρωγμή από τη βάση του κίονα προς τα επάνω με ζικ-ζακ πορεία (όπως φαίνεται στη φωτογραφία η πορεία της ρωγμής δεν είναι ευθύγραμμη) κατά μήκος της ψαθυροποιημένης από την ηλεκτρική εκκένωση ζώνης. Εάν πράγματι συνέβησαν τα ανωτέρω, ανεξήγητο παραμένει κατά την άποψή μου η ταυτόχρονη αυτή μικτή (συνδυασμένη) καταπόνηση του κίονα.
Επομένως, θα μπορούσε κανείς να ομιλεί περί θαύματος και μόνο.
Αγαπητέ κύριε Σκαρλακίδη σας συγχαίρω για την προσπάθειά σας και σας εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.
Με εκτίμηση,
Γεώργιος Παπαδόπουλος ,Καθηγητής Μηχανικής
Εργαστήριο Αντοχής των Υλικών, Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο
Υ.Γ Ελεύθερης Επιστήμης: Η Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει την τεχνολογία να ερευνήσει και να αποδείξει αν πρόκειται για θαύμα ή απάτη. Το οτι δεν το κάνει, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να υπονομεύσει με χίλιους τρόπους τον Χριστιανισμό, δείχνει οτι γνωρίζουν ποιός κρύβεται πίσω απο το Άγιο Φώς.
http://eleftheri-epistimi.blogspot.gr/2012/04/45.html/ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου