ΓΕΙΤΟΝΑ ΘΕΕ ΜΟΥ...

Γείτονα Θεέ μου,

αν μέσα στη νύχτα την ατελείωτη

σ’ ενοχλώ καμιά φορά με τους σκληρούς μου χτύπους

το κάνω γιατί σπάνια σ’ ακούω να ανασαίνεις,

και ξέρω πως είσαι ολομόναχος.

Κι αν χρειάζεσαι κάτι, δεν υπάρχει κανένας

για να προσφέρει στα χέρια σου ένα πιοτό.

Εγώ αφουγκράζομαι αδιάκοπα.

Δος μου ένα μικρό σημείο. Είμαι τόσο κοντά σου…
Ένας λεπτός μονάχα τοίχος μας χωρίζει,

κι αυτός από μια σύμπτωση.

Και θάφτανε ένα κάλεσμα

απ’ το δικό σου ή το δικό μου στόμα,

για να πέσει ο τοίχος

δίχως τον παραμικρό κρότο ή ήχο.

Απ’ τις εικόνες Σου είναι καμωμένος,

κι αυτές στέκουν σαν ονόματα εμπρός Σου.

Μα αν κάποτε το φως εντός μου ανάψει

και Σε γνωρίσει από τα βάθη ο εαυτός μου,

ξεχύνεται τριγύρω τους σαν λάμψη.

Rainer Maria Rilke

Απόδοση: Παναγιώτης Κανελλόπουλος

Μεταφυσικής προλεγόμενα, σελ. 275)