Τιμήθηκαν οι Σουλιώτες, που έπεσαν στο γκρεμό στη Mονή Σέλτσου...

   Εκδηλώσεις μνήμης, για τη θυσία των Σουλιωτών το 1804, που έπεσαν στον γκρεμό. δίπλα από την Ιερά Μονή Σέλτσου, στην Κοιλάδα του Αχελώου, πραγματοποιήθηκαν από τον ορεινό Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη της Άρτας. Ο εορτασμόςαποτέλεσε ένα μεγάλο γεγονός σε ολόκληρη την περιοχή και πλήθος κόσμου συνέρρευσε για να προσκυνήσει στην Παναγιά, ανήμερα της εορτής των εννιαμέρων της Θεοτόκου, αλλά και να αποδώσει ελάχιστο φόρο τιμής στους Σουλιώτες που μαρτύρησαν.
    Με τη συνθήκη της 12ης Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι παραδόθηκε στον Αλή-Πασά και οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, για να μην παραδοθούν στους τούρκους. Με αρχηγούς τον Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, 1148 σουλιώτες τα Χριστούγεννα του 1803 έφτασαν στην μονή του Σέλτσου όπου λόγω της τοποθεσίας αποτελούσε ένα φυσικό οχυρό. Είκοσι ημέρες αργότερα στις 12 Γενάρη του 1804,αρχισε η στενή πολιορκία τους από 8000 στρατιώτες του Αλή-Πασά. Με σοβαρές απώλειες στο εχθρικό στράτευμα, οι Σουλιώτες κατάφεραν να τους αποκρούσουν. Όλο το χειμώνα έμειναν αποκλεισμένοι στο Σέλτσο, με λιγοστά τρόφιμα και πολεμοφόδια που τους προμήθευαν κρυφά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Λιάσκοβου και της Βρεστένιτσας.
    Στις 20 Απριλίου, ο Αλή-Πασάς με σύμμαχο την προδοσία, ετοιμάζει σφοδρή επίθεση εναντίων των εξαντλημένων και εξουθενωμένων από την 4μηνη πολιορκία Σουλιωτών. Η μάχη ήταν άνιση. Οι Τούρκοι αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση στα φυλάκια μπήκαν στο Μοναστήρι. Άλλοι σφαγιάστηκαν η αιχμαλωτίστηκαν ενώ 250 γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών έστησαν ένα νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο. Εκείνη την ημέρα οι ιστορικοί αναφέρουν ότι χάθηκαν 3 γενιές Μποτσαραίων. Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο και άλλους 10 Σουλιώτες γλίτωσαν από τη σφαγή μέσα σε μια σπηλιά.