Περὶ ἐλπίδος ὁ λόγος

Ἕνας ἀπὸ τοὺς λησμονημένους πατέρες τοῦ Γένους μας, ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης, ὁ ἕτερος δηλαδὴ τῶν μεγάλων Σκιαθιτῶν λογίων, στὸ περίφημο διήγημά του «Τὰ Βακούφικα», βάζει τὸν Γέροντα πνευματικὸ τῆς Σκιάθου, τὸν παπα-Ἱερεμία, νὰ συμβουλεύει τὴν πολλὲς φορὲς ἀπελπισμένη θειὰ Ζωΐτσα, ὡς ἐξῆς:
«Ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος» (ψαλμ. 130, 3).

Ἀλήθεια, στὶς μέρες μας σκεφτήκαμε ποτὲ πόσο εἰδικὸ βάρος ἔχει αὐτὴ ἡ ἔκφραση καὶ γιατί; Καὶ τὸ ἀναφέρω αὐτὸ μετὰ λόγου γνώσεως, διότι μεγάλη εἶναι ἀπελπισία, κυρίως σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν οἰκονομική μας ἐπιφάνεια, ἐπειδὴ μέσα στὴ δυσπραγία τῶν καιρῶν μας, ἡ ἀπελπισία ἔρχεται καί θρονιάζεται μέσα μας ἀπειλώντας μας μὲ χίλιους δυὸ τρόπους. Μὲ ἀποτελέσματα τὴν αὔξηση πολλῶν καὶ ποικίλων τραγικῶν περιστατικῶν.

Παλιότερα μᾶς συμβούλευαν: « Ἕνα νὰ ἔχετε στὸ νοῦ σας σ᾿ ὅλη σας τὴ ζωή. Ἡ ἐλπίδα πεθαίνει τελευταία». Κι ἔτσι εἶναι.
Αὐτὴ τὴν ἐλπίδα λοιπόν μᾶς φέρνει ἡ ἱερὴ καὶ κατανυκτικὴ τοῦ τρυφεροῦ Σαρανταημέρου περίοδος, ποὺ ἄνοιξε τὶς πύλες της μὲ σκοπὸ τὴν προετοιμασία μας γιὰ τὰ Χριστούγεννα.
Μέσα στὴν παγωνιὰ τῶν ἡμερῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν καιρῶν αὐτὴ ἡ προσμονὴ τῆς Ἐλπίδας γίνεται βάλσαμο ποὺ ἀνανεώνει τὰ κύταρα τῆς ψυχῆς καὶ τὴν ἀναζωογονεῖ. «Λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ».
Αὐτὴ τὴ λύτρωση πᾶμε νὰ ἀνταμώσουμε ὁδοιπορώντας γιὰ σαράντα μέρες...

Μόνο ποὺ ἡ ὁδοιπορία μας αὐτὴ εἶναι διανθισμένη μὲ γιορτάδες- ἐνέσεις πνευματικῆς ἐνισχύσεως λές- ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὰ Εἰσόδια τῆς Παναγίας μας.
Ἄραγε, τυχαῖα νὰ εἶναι τὰ δικά μας εἰσόδια στὸ σαρανταήμερο μὲ τὰ Εἰσόδια τῆς Παναγιᾶς μας στὸ ναὸ τοῦ Κυρίου;
Εὐλογημένο καὶ φωτεινὸ τὸ ἱερὸ σαρανταήμερο, λοιπόν, καὶ πάντα ραντισμένο μὲ ἄρωμα Χριστουγέννων.

π. Κων. Ν. Καλλιανός

πηγή