Νεομάρτυς ιερέας Αθανάσιος Πιάς(1894-1947)

Ιερεύς Αθανάσιος Πιάς (1894-1947)

 Στις 11 Μαΐου 1947 οι κομμουνιστοσυμμορίτες του Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαος Φλωράκης) συνέλαβαν τον ιερέα και πολλούς κατοίκους του χωριού Ελατόβρυσης Ναυπακτίας και τους οδήγησαν όλους στο δάσος των Κρυονεριών στη θέση «Λάλκα» όπου εκεί άρχισε το μαρτύριο για πολλούς κατοίκους οι οποίοι ήταν χαρακτηρισμένοι από τους κομμουνιστές ως ΄΄αντιδραστικοί΄, καθώς αρνούνταν να ασπαστούν τις ιδέες του ΚΚΕ και να ενταχθούν στον ΄΄ΔΣΕ΄΄. 

Μέγας ‘’εχθρός’’ όμως ήταν ο ιερέας Αθανάσιος Πιάς ο οποίος κύρηττε πως δεν πρέπει να πολεμούν Έλληνες τους Έλληνες, και πως η Ελλάδα ανήκει σε όσους ασπάζονται την Ελληνική σημαία και την ορθοδοξία. 

Ο Ιερέας Αθανάσιος Πιάς από την Ελατόβρυση Ναυπακτίας (1890 – 1947), συμμετείχε στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας και στον ΕΔΕΣ στην Κατοχή.

Στον ιερέα είχε συσταθεί να διαφύγει στη Ναύπακτο, όπως είχαν κάνει οι περισσότεροι πατριώτες κάτοικοι των ορεινώνν χωριών της Ναυπακτίας, αλλά εκείνος αρνήθηκε.

Οι «αντάρτες» τον συνέλαβαν μαζί με τον αγροφύλακα του χωριού Μιχάλη Σχινά. Τους οδήγησαν στο δάσος τον Κρυονεριών στη θέση «Λάλκα», όπου μαρτύρησαν με λογχισμούς ο ιερέας και ο αγροφύλακας του χωριού.

Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, που έγινε από τον γιατρό της 74ης Ταξιαρχίας: «ο θάνατος του ιερέα προήλθε από τρία κτυπήματα στο κρανίο (ένα στο μέτωπο και από ένα στους κροτάφους) με ξιφολόγχη ιταλικού τουφεκιού» Αυτά τα κτυπήματα καταφέρ­θηκαν, αφού πρώτα τον άτυχο ιερέα τον είχαν δέσει στον κορμό ενός ελάτου, «δίκην εσταυρωμένου».

Η εφημερίδα Καθημερινή», αρ. φ. 10678, 11 Ιουνίου 1947, έγραψε σχετικά: «Ο σταυρωθείς και θανατωθείς δια λογχισμών Παπαθανάσης Πιάς, ιερεύς του χωρίου Ελατόβρυση της Ναυπακτίας, ο σεμνός λειτουργός του Υψίστου, πρότυπον προότητος και καλωσύνης, κατά γενικήν ομολογίαν των κατοίκων ολοκλήρου της περιοχής, εσύρθη τα μεσάνυχτα εις τον τόπον του μαρτυρίου του από τους επιδραμώντας εις το ανωτέρω χωρίον συμμορίτας. Μετά μιας ώ­ρας πορείαν ο «δημοκρατικός στρατός» τον ίδεσεν είς ένα έλατο και ειδεχθής συμμορίτης του εκάρφωσε την ξιφολόγχην του είς την αριστεράν του ωμοπλάτην πέρα ως πέρα. Ακολούθως υπό τους καγχασμούς των άλλων συμμοριτών τον ελόγχισε και είς την άλλην ωμοπλάτην, εις την κοιλίαν και τέλος δι’ ενός τελειωτικού λογχισμού του διεπέρασε το κρανίον».

Ο τελευταίος λογχισμός ήταν στο κεφάλι του ιερέα με αργές κινήσεις για να μην επέλθει άμεσα ο θάνατος.ΤΟ ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ βρέθηκε από την πρεσβυτέρα Πολυξένη αρκετές ημέρες αργότερα. Αν και ο καιρός ήταν ζεστός και ανοιξιάτικος, δεν είχε την παραμικρή φθορά και δυσοσμία. Αντιθέτως ευωδίαζε, όπως και κατά την εξόδιο ακολουθία του ιερομάρτυρος. Επίσης μαρτυρείται ότι και ο τόπος του μαρτυρίου του ευωδίαζε, ενώ το κλωνάρι του ελάτου, όπου τον είχαν κρεμάσει, ξεράθηκε εντελώς.

(*) στο συγκρότημα των παρανόμων του Φλωράκη συμμετείχε και ο Παναγιώτης Πατούχας από το γειτονικό χωριό Άνω Χώρα, που έκανε συλλογή χρυσών δοντιών! (Ανάρτηση 7ης Μαίου 2022)