Ο Άγιος των κομμουνιστικών φυλακών.Ο φιλόσοφος-μάρτυρας Κωνσταντίν Οπρισάν

Ο νέος μάρτυρας του Ιησού Κωνσταντίν Οπρισάν έζησε σε αυτή τη κοιλάδα του κλαθμωνος 37 χρόνια . Γεννήθηκε το 1921 στο Ονέστι –Μπακάου. Ήταν προικισμένος με ένα μεγάλο φιλοσοφικό και ποιητικό ταλέντο και μαθήτευσε στο Φράιμπουργκ κοντά στο μεγαλύτερο φιλόσοφο του 20ου αιώνα Μάρτιν Χαιντεγκέρ Συνελήφθη στο Κλούζ το 1948 μαζί με το άνθος της ρουμανικής νεολαίας , επειδή αγαπούσε το Χριστό και επιθυμούσε η πατρίδα του να είναι χριστιανική.
Άφησε τη καριέρα του ,τα νιάτα του, τη γυναίκα του την οικογένεια και ότι σημαίνει εγκόσμια χαρά για να ενδυθεί την αιώνια δόξα του σταυρού στις κουμμουνιστικές φυλακές.
Εκοιμήθη εν Χριστώ στις 26 Ιουλίου 1958 στα μπουντρούμια της Ζιλάβα.

Το όνομα του είναι σύμβολο της χριστιανικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας για τη γενιά του για αυτό ο εχθρός της σωτηρίας τον πολέμησε δυνατά θέλοντας να χαθούν όσο πιο πολλές ψυχές. Στο Πιτέστι στη Γκέρλα στη Ζιλάβα ο Κωνσταντίν Οπρισάν υπέφερε φρικτά βασανιστήρια ,αληθινές σελίδες του ρουμανικού μαρτυρολογίου.

Ο Άγιος των φυλακών Κωνσταντίν Οπρισάν

Μαρτυρίες για τον Κωνσταντίν Οπρισάν
«Οταν μαλώναμε (στο κελί) εκείνος προσευχόνταν.Η προσευχή του ήταν αποτελεσματική.Εμεις ντρεπόμασταν επειδή ξέραμε ότι προσεύχονταν.Δεν προσευχόνταν με δυνατή φωνή,αλλά το έβλεπες στο αλλοιωμένο πρόσωπό του.Εμεις καταλαβαίναμε ότι προσεύχεται και σταματούσαμε τον καυγά.Ηταν σε άθλια κατάσταση επειδή τον είχαν βασανίσει στο Πιτέστι 3 χρόνια.Τον χτυπούσαν στο στήθος και στην πλάτη,του ειχαν καταστρέψει τα πνευμόνια.Αλλά εκείνος προσεύχονταν όλη μέρα.Ποτέ δεν είπε κάτι κακό για τους βασανιστές του,μόνο μιλούσε για το Χριστό(π.Γκεόργκε Κάλτσιου-Ντουμιτρεάσα)ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ

...ο Κωνσταντίν άρχισε να κάνει αποχρεμψη υγρών απο τα πνευμόνια.Έμεινα με την πλάτη κολλημένος στην πόρτα.Ο άνθρωπος πνογόνταν.Πρέπει να έβγαλε τουλάχιστον ένα λίτρο φλέγμα και αίμα από τα πνευμόνια.Ημουν έτοιμος να κάνω εμετό.Μόλις το κατάλαβε μου είπε «συγχώραμε».Εγώ ντράπηκα επειδή ήμουν φοιτητής της ιατρικής.Από τότε τον φρόντιζα όσο μπορούσα.(π.Γκεοργκε Καλτσιου-Ντουμιτρεάσα)

Δε μιλούσε πολύ.Κάθε μέρα μας μιλούσε μια-δυο ώρες,επειδή δε μπορούσε να μιλήσει πιο πολύ.Κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα του ήταν μια λέξη αγιασμένη-μόνο για το Χριστό ,την αγάπη,τη συγχώρεση
«Ενστικτωδώς όλοι μαζεύτηκαν γύρω από τον Οπρισάν σαν να ήταν η τελευταία σανίδα σωτηρίας που έπρεπε να σωθεί. Ο Τσουρκάνου πλησίασε τον Οπρισάν θέλοντας να τον διαλύσει. Πλησιάζοντας τον τα δόντια του έτριζαν. Ο Οπρισάν τον κοίταζα χωρίς να ανοιγοκλείσει τα μάτια του. Από το μυαλό μου σαν αστραπή πέρασαν τα λόγια του Αρχάγγελου Μιχαήλ (Ιούδα 9)
Ο Τουρκάνου έκανε σήμα στους συνεργάτες του, οι οποίοι πλησίασαν. Έπειτα είπε στον Οπρισάν: «Ξάπλωσε». Πολλοί έσκυψαν το κεφάλι τους , άλλοι έκλεισαν τα μάτια . Ο Πουσκάσου και ο Λιβίνσκι πέρασαν από τη μια και την άλλη πλευρά του Οπρισάν. Ο Τουρκάνου στηρίχθηκε στους ώμους του αι αφέθηκε με όλο το βάρος στο θώρακα του, μέχρι που έβγαλε όλο τον αέρα και μετά στο λαιμό του. Το θύμα φαινόταν να πεθαίνει από ασφυξία. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που άρχισε να τρέχει αίμα από τη άκρη του στόματος του, που έβγαινε από τα πνευμόνια . έπειτα ο Τσουρκάνου τον πάτησε άλλη μια φορά δυνατά στο στήθος και με τα δυο πόδια και με δαιμονική ικανοποίηση του είπε: «Σήκω! Έτσι θα πεθάνεις σιγά –σιγά σταγόνα –σταγόνα.» (Virgil Maxim “Im pentru crucea purtata” )

...Τον κοίταξα.Το πρόσωπό του ήταν εντελώς εξαντλημένο.Τα μάτια του ήταν ανοιχτά αλλά έβλεπα πάνω τους κάτι σαν ομίχλη.Γύρισε τα μάτια του προς τα επάνω.Ήμουν τόσο τρομαγμένος που θα πέθαινε και ήμουν μόνος με εκείνον στο κελί.Έβαλα το χέρι μου επάνω του και είπα«Κωνσταντίν,μην πεθάνεις,μην πεθάνεις.Έλα πίσω,έλα πίσω.Ούρλιαξα.Επέστρεψε.Τα μάτια του τώρα ήταν καθαρά.Δε ξέρω τι έγινε με τη ψυχή του αλλά στο πρόσωπό του είχε αποτυπωθεί ο τρόμος.Αισθάνθηκα ότι ήταν έτοιμος να μπει στον άλλο κόσμο και ότι εγώ τον γύρισα πίσω στο κελί.Έκλαιγε πολύ.Το πρόσωπό του είχε γίνει σαν ενός παιδιού.Ενός νεογέννητου παιδιού, που μόλις είχε βγει από την κοιλιά της μαμάς του.Ο Κωνσταντίν Οπρισάν έκλαιγε επειδή τον είχα αναγκάσει να γυρίσει πίσω.Μετά από λίγα λεπτά πέθανε.(π.Γκεόργκε Κάλτσιου Ντουμιτρεάσα)

Κωνσταντίν Οπρισάν

Είχε σπουδάσει φιλοσοφία.Στα 1946-1947,ήταν ο καλύτερος γνώστης της φιλοσοφίας των υπαρξιακών φιλοσόφων.Ήταν καλύτερος και από τους καθηγητές του.Ήταν φοβερά έξυπνος,μια διάνοια,ενώ παράλληλα ήταν ηθικός και πολύ πιστός.Άλλωστε ήταν πρόεδρος των αδελφοτήτων του σταυρού(σ.σ.αδελφότητες ορθοδόξων φοιτητών)

...Τον Κωνσταντίν Οπρισάν τον βασάνισαν σαν το Χριστό,εβδομάδες ολόκληρες,υποχρεώνοντας(με φριχτά βασανιστήρια σ.σ) ολους όσους συνεργάστηκαν μαζί του στις ορθόδοξες αδελφότητες και οι οποίοι τον θαύμαζαν απεριόριστα,να τον χτυπήσουν,να τον φτύσουν,να τον βασανίσουν,και να πουν γι'αυτόν ψέματα.
Μια φορά που μαε είχαν βγάλει έξω,βγάζοντας το πουκάμισό του είδα ότι η πλάτη του ήταν γεμάτη ρίγες,σαν μια ζέβρα,σαν να τον είχαν γδάρει,κάψει ή μαστιγώσει,ο Θεός ξέρει(Εουτζέν Ματζιρέσκου-''Moara Dracilor,Edit Fronde)

πηγη-www.razbointrucuvant.ro

μετάφραση-proskynitis.blogspot

-Τι ψυχές!Τι χριστιανοί!Τωρα στέκονται στον Ουρανο και προσεύχονται για εμας τους χλιαρούς.Προσεύχονται να τους ακολουθήσουμε αν χρειαστεί,έστω, για αρχή, να μην αφήσουμε την προσευχή και να μη δίνουμε τόση σημασία στα εγκόσμια για να δέχθούμε το Χριστό χωρίς τον οποίο δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Για το Χριστό υβριστηκαν,ταπεινώθηκαν,χτυπήθηκαν κτηνωδώς,υπέφεραν από το κρύο,την πείνα, την υγρασία,την προδοσία,αντιστεκόμενοι σ'αυτούς που αναμόχλευσαν κάθε γωνιά της ψυχής τους στην προσπάθεια τους να διώξουν από εκεί το Χριστό με τη βία.Ευτυχώς δεν τα κατάφερναν πάντα!

Άγιοι Νέοι Μάρτυρες του Χριστού,πρεσβεύσατε υπερ ημών!