Το δώρο της ψυχής(Αγ.Γεράσιμος Κεφαλληνίας)

Όσιος Γεράσιμος, ό νέος και λαμπρός αστέρας της Εκκλησίας μας, γεννήθηκε στο χωριό Τρίκαλα Κορινθίας το 1509 καταγόμενος από την ευγενική οικογένεια των Νοταράδων. Νέος ακόμη, επιδόθηκε με ζήλο περισσό στην ανάγνωση της Άγιας Γραφής και των ψυχοφελών βιβλίων της Εκκλησίας μας. Αναζητώντας τον πολύτιμο μαργαρίτη, θα ασκηθεί κατά καιρούς σε διάφορα μέρη. Στό "Αγιο Όρος λαμβάνει το μέγα καί αγγελικό Σχήμα και θα καταλήξει στην Κεφαλλονιά, όπου ιδρύει περιώνυμη μονή. Οι ασκητικοί του κάματοι καί οι μοναχικοί του κόποι τον κατέστησαν ουράνιο άνθρωπο καί επίγειο άγγελο. Ή μακαριά του κοίμηση έγινε το 1579 στίς 15 Αυγούστου. Ό Κύριος χαρίτωσε τον "Αγιο Του δια της αφθαρσίας του ιερού του λειψάνου αλλά καί με το θαυματουργικό χάρισμα, ιδίως στους μαοτιζομένους υπό των πονηρών πνευμάτων.

Ή ουράνια πολιτεία του Όσιου φεγγοβολούσε παντού καί μετέδιδε το χάρισμα της άγιοπνευματικής αγάπης ώστε να αναδεικνύεται βοηθός στίς θλίψεις καί πρεσβευτής θερμός προς Κύριον.

 Κάποτε το νησί της Κεφαλλονιάς έπλήγη από μεγάλη ξηρασία. Ό Θεός είχε αρνηθεί την ευλογημένη βροχή ίσως για να διδάξει τη δύναμη της πίστης καί της προσευχής, 0ι περιουσίες χάνονταν, οι σοδειές της γης καταστρέφονταν, τα πάντα είχαν παραδοθεί καί περίμεναν το τέλος. Οι κάτοικοι του νησιού βλέποντας τη συμφορά να τους απειλεί στράφηκαν στο Θεό με ικετευτικές δεήσεις καί κατανυκτικές λιτανείες. Άλλα ό καιρός περνούσε καί βροχή δε φαινόταν. Τα σπαρτά δε θα κρατούσαν για πολύ ακόμα. 

  Τότε, πάνω στην ένταση της ώρας ακούστηκε σαν φωνή από το Θεό ό λόγος κάποιου πού είπε: «Πρέπει να προστρέξουμε στον Όσιο Γεράσιμο. Χωρίς αυτόν καμία βοήθεια από τον Θεό δεν είναι δυνατή». Τότε όλοι μεμιάς συμφώνησαν να βρουν το Όσιο για να σταθεί εγγυητής της πίστεως των κατοίκων καί πρεσβευτής προς Κύριον.

  Χωρίς αργοπορία τρέχουν από διάφορα μέρη του νησιού στη μοναδική ελπίδα της σωτηρίας τους. Τον βρίσκουν, του διηγούνται τη συμφορά τους καί του μιλούν με δάκρυα στα μάτια για την κατάσταση πού έχει δημιουργηθεί, για την πείνα καί το θάνατο πού έρχονται. Κι εκείνος τους δέχεται με πρόσωπο γεμάτο καλοσύνη. Λυπάται βαθιά για τη μεγάλη δοκιμασία, νιώθει στα δικά του σπλάχνα την πληγή του νησιού. Ή μεγάλη του όμως ταπείνωση τον κάνει να συστέλλεται, να παραιτείται, να κατηγορεί τον εαυτό του σαν αμαρτωλό καί ανάξιο. Πώς θα μπορούσε, λέγει ό Όσιος, σ' αυτή την άθλια κατάσταση να παρουσιασθεί μπροστά στο Θεό καί να ζητήσει χάρη;

  Άλλα ή γεμάτη ταπείνωση παραίτηση του αυξάνει τη θερμότητα του ζήλου των κατοίκων. Ή ελπίδα του λαού τώρα γιγαντώνεται. Καί ό "Αγιος μπροστά στο χείμαρρο της αγάπης καί της πίστεως του λαού του Θεού θα νικηθεί. Γονατιστός θα ζητήσει από το Θεό να μη στερήσει το πλούσιο έλεος Του από εκείνους πού Τον αγαπούν. Ν' ανοίξει μεγαλόψυχα τους ουρανούς καί να χαρίσει τη βροχή στο διψασμένο νησί. Καί ό Θεός άκουσε την προσευχή του Όσιου καί ή βροχή ήρθε. Ή γη ξεδίψασε, τα σπαρτά έγιναν πάλι ζωηρά καί το νησί αναστήθηκε. Καί ό λαός παρηγορήθηκε ευχαριστώντας το Θεό καί τον "Αγιο για την επίσκεψη της θείας Χάριτος στη μεγάλη του δοκιμασία.

Αρχιμ.Εφραιμ Παναούση

«Πειράική Εκκλησία»Σεπτ.2004