Ψηλά ατό βουνό της Κανάλας, στην επαρχία Βάλτου του νόμου Αιτωλοακαρνανίας, σε δυσπρόσιτη μα πανέμορφη τοποθεσία, με απεριόριστη θέα πρός τις όχθες καί τη λίμνη του Αχελώου καθώς και προς τα βουνά της Ευρυτανίαςκαί της "Αρτας, βρίσκεται το σπήλαιο των ασκητικών παλαισμάτων του οσίουΑνδρέου του Έρημίτου.Έκθαμβος μένει ο κατάκοπος και καταϊδρωμένος όδοιπόρος -προσκυνητής από το μεγαλείο του τοπίου και άπορα πώς επέλεξε αυτό το σπήλαιο για φωλιά του το φιλέρημο στρουθίο της Ηπείρου, το γλυκύλαλο αηδόνι των ασκητικών κατορθωμάτων καί της ισάγγελης πολιτείας.Ό όσιος Ανδρέας γεννήθηκε στο χωριό Μονοδένδρι της "Ηπείρου στα χρόνια του ευσεβούς Δεσπότου της Ηπείρου Μιχαήλ Β' του Κομνηνού (1237-1271). Εκεί πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, άνδριώθηκε καί με τη χάρη του Θεού νυμφεύθηκε καί δημιούργησε μια ευλογημένη οίκογένεια, στην οποία καμάρωνε γύρω από το τραπέζι του τα παιδιά του ως «νεόφυτα ελαίων» (Ψαλμ. 127, 3), τα νουθετούσε καί τα άνέτρεφε «ως τέκνα αγαπητά» (Α ' Κορινθ. δ ' 14). Όταν αυτά στάθηκαν ικανά να κτίσουν τη ζωή τους, όταν άνοιγαν τα φτερά τους να πετάξουν, για να κατακτήσουν τα αιθέρια μιας επιτυχημένης καί δημιουργικής ζωής, ό Ανδρέας ακούσε μέσα του τη φωνή του Κυρίου να τον καλεί λέγοντας: «Πάς ός αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή άδελφάς ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματος μου, εκατόνταπλασίονα λήψεται καί ζωήν αΐώνιον κληρονομήσει» (Ματθ. ιθ' 29-30). Με κοινή, λοιπόν, απόφαση της συζύγου του εγκατέλειψε την οίκογένειά του καί, ελεύθερος από κάθε βιωτική μέριμνα καί φροντίδα, πήρε το δρόμο πού οδηγούσε στην ησυχία της ερήμου καί τή γαλήνη της προσευχητικής προσεγγίσεως του Κυρίου μας.Στό σπήλαιο της Κανάλας, πού βρίσκεται πέντε περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωρίου Χαλκιόπουλοι του Βάλτων, έζησε ό Ανδρέας όλα τα υπόλοιπα χρόνια της επίγειας ζωής του.Ύπέμεινε σκληρά πολλές θλίψεις από τις αναμνήσεις της πρότερης ζωής του καί πολλά κακοπαθήματα για την αγάπη του Χρίστου, προς τον Όποιο δεν έπαυσε ούτε λεπτό να προσεύχεται για όλο τον κόσμο καί για την πνευματική του ολοκλήρωση.Ύπέμεινε ως άσαρκος το ψϋχος καί τίς παγωνιές του χειμώνος, στο απόμερο σπήλαιο του, το όποιο ζέσταινε μόνο ή αγάπη του Ναζωραίου. Πάλεψε πολύ για να νεκρώσει τίς επιθυμίες της σάρκας καί να ζωώσει το πνεύμα του. Τους νυχθήμερους αγώνες του γνωρίζει μόνο το βαθύτατο σπήλαιο του καί ό αιώνιος άγωνοθέτης Χριστός. Πρότυπο του είχε τον προφήτη Ηλία, πού στο σπήλαιο του όρους Χωρήβ ή της κοιλάδος Χορράθ εύαρεστοϋσε τον Κύριο με την αδιάλειπτη νηστεία καί προσευχή. "Όπως ή φλόγα της φωτιάς, όταν υπάρχει άπνοια, ανεβαίνει εύθυτενής στον ουρανό, έτσι καί ή προσευχή του οσίου "Ανδρέου ανέβαινε ανεμπόδιστη στα ουράνια σκηνώματα. Όσα ρεύματα κι αν δημιουργούσε ό μισόκαλος στο σπήλαιο της Κανάλας, δεν κατάφερε να εμποδίσει την προσευχή του γενναίου ασκητού να φθάσει στο θρόνο του Παμβασιλέως, από τον Όποιο περίμενε την κλήση καί την ανταπόδοση με την επιθυμητή φράση: «Ευ,δοϋλε αγαθέ καί πιστέ- επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω-εΐσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου» (Ματθ. κε' 21)."Αγνωστος μεταξύ αγνώστων ό όσιος Ανδρέας, τον καλόν αγώνα με επιτυχία περάτωσε καί «ό καιρός της αναλώσεως» του (Β' Τιμοθ. δ' 6) πλησίασε. "Ηρεμα καί απλά παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού χωρίς να γίνει αντιληπτός από κανένα. Όταν άγγελοι Κυρίου συνόδευαν την ψυχή του προς τίς ουράνιες επάλξεις, φάνηκαν στο στερέωμα αναμμένες λαμπάδες, πού αντανακλούσαν ένα δυνατό φως, ορατό από παντού. Οί λαμπάδες κατέληγαν στο σημείο οπού βρισκόταν το σεπτό λείψανο του ανθρώπου του Θεού, του οσίου Ανδρέου.Το θαυμαστό αυτό σημείο έγινε αντιληπτό στα γύρω χωριά του Βάλτου, της Ευρυτανίας καί της μακρινής Άρτας, της τότε πρωτεύουσας του Δεσποτάτου της Ηπείρου, πού βασίλισσα εΐχε την ευσεβή Θεοδώρα, την μετέπειτα αγία καί πολιούχο της "Άρτας. Όταν είδε το σημείο ή βασίλισσα, έτρεξε με συνοδεία καί άλλων αρχόντων στο σπήλαιο του οσίου. Βρήκε το ιερό λείψανο καί το κήδευσε με θρησκευτικές τιμές ομολογώντας ότι όντως «έθαυμάστωσε Κύριος τον οσιον Αυτού» (Ψαλμ. 4,4).
του Δρος Χαραλάμπους Μ.Μπούσια-Υμνογράφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου