Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης, ο Σερραίος, ήταν γόνος μιας ευκατάστατης οικογένειας Σερραίων. Στην ακμή της νεότητός του, το θάρρος του να παρουσιάζεται σε δημόσιους χώρους ως ίσος προς τους κατακτητές και η λαμπρότητα της εμφανίσεώς του, προκάλεσαν τον φθόνο των Τούρκων που τον διέβαλαν στις αρχές τους. Οι κατήγοροί του υποστήριξαν πως ο Νεομάρτυρας Ιωάννης δημόσια εξύβρισε την πίστη του Μωάμεθ, αρνούμενος, παρά την αρχική του υπόσχεση, να την ακολουθήσει. Οι δικαστές του, εκτιμώντας τα δεδομένα, στην αρχή προσπάθησαν με υποσχέσεις για αξιώματα να τον δελεάσουν, ώστε να αλλάξει την πίστη του, καθώς θα είχαν μεγάλο κέρδος, αν το παράδειγμά του έβρισκε και άλλους μιμητές.
Όταν οι προσπάθειές τους απέτυχαν, κατέφυγαν στα βασανιστήρια. Έβγαλαν τον Μάρτυρα από την φυλακή και τον έσυραν χωρίς ένδυση πάνω στην γη, ξεριζώνοντάς του την πλούσια κόμη του και ραβδίζοντάς τον. Ο Άγιος, παρά τα φοβερά αυτά μαρτύρια, άντεχε και συνέχιζε να υμνεί τον Κύριο Ιησού Χριστό και τότε, στα δεξιά του εμφανίσθηκε ένας έφιππος και μεγαλοπρεπής άνδρας που το πρόσωπό του ακτινοβολούσε σαν ήλιος. Ο Μάρτυρας Ιωάννης είδε την υπέρλαμπρη αυτή παρουσία και αντελήφθη πως με νεύμα ο έφιππος άνδρας του συνιστούσε να μη φοβάται τίποτα και να μην χάσει το θάρρος του.
Οι Τούρκοι, όταν και με αυτόν τον επώδυνο τρόπο στάθηκε αδύνατο να τον κάνουν να αλλάξει την πίστη του, τον έβγαλαν και πάλι από την φυλακή και τον οδήγησαν σε χώρο δημόσιο, όπου οι δήμιοί του, για να κάνουν το τέλος του πιο επώδυνο, τον ανέβασαν πάνω σε σωρό από φρύγανα και ξερά ξύλα και, αφού του έδεσαν τα χέρια και τα πόδια, έβαλαν φωτιά στο εύφλεκτο υπόστρωμα.
Ο Μάρτυς Ιωάννης παρέμεινε ήρεμος σε όλη την διάρκεια του φρικτού μαρτυρίου και, μάλιστα, σιγανά υμνολογούσε τον Θεό. Ένας από τους βασανιστές του, για να τον κάνει να σωπάσει, του έμπηξε ένα πάσσαλο στο στόμα και επέφερε έτσι το τέλος του Αγίου.
Την ακολουθία του Αγίου έγραψε ο Μεγάλος Ρήτορας της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Μανουήλ ο Πελοποννήσιος, πιθανότατα μεταξύ των ετών 1451 - 1481 μ.Χ.
Όταν οι προσπάθειές τους απέτυχαν, κατέφυγαν στα βασανιστήρια. Έβγαλαν τον Μάρτυρα από την φυλακή και τον έσυραν χωρίς ένδυση πάνω στην γη, ξεριζώνοντάς του την πλούσια κόμη του και ραβδίζοντάς τον. Ο Άγιος, παρά τα φοβερά αυτά μαρτύρια, άντεχε και συνέχιζε να υμνεί τον Κύριο Ιησού Χριστό και τότε, στα δεξιά του εμφανίσθηκε ένας έφιππος και μεγαλοπρεπής άνδρας που το πρόσωπό του ακτινοβολούσε σαν ήλιος. Ο Μάρτυρας Ιωάννης είδε την υπέρλαμπρη αυτή παρουσία και αντελήφθη πως με νεύμα ο έφιππος άνδρας του συνιστούσε να μη φοβάται τίποτα και να μην χάσει το θάρρος του.
Οι Τούρκοι, όταν και με αυτόν τον επώδυνο τρόπο στάθηκε αδύνατο να τον κάνουν να αλλάξει την πίστη του, τον έβγαλαν και πάλι από την φυλακή και τον οδήγησαν σε χώρο δημόσιο, όπου οι δήμιοί του, για να κάνουν το τέλος του πιο επώδυνο, τον ανέβασαν πάνω σε σωρό από φρύγανα και ξερά ξύλα και, αφού του έδεσαν τα χέρια και τα πόδια, έβαλαν φωτιά στο εύφλεκτο υπόστρωμα.
Ο Μάρτυς Ιωάννης παρέμεινε ήρεμος σε όλη την διάρκεια του φρικτού μαρτυρίου και, μάλιστα, σιγανά υμνολογούσε τον Θεό. Ένας από τους βασανιστές του, για να τον κάνει να σωπάσει, του έμπηξε ένα πάσσαλο στο στόμα και επέφερε έτσι το τέλος του Αγίου.
Την ακολουθία του Αγίου έγραψε ο Μεγάλος Ρήτορας της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Μανουήλ ο Πελοποννήσιος, πιθανότατα μεταξύ των ετών 1451 - 1481 μ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου