Τίς Κυριακές….

Τίς Κυριακές….

ποίημα π. Σταύρου Τρικαλιώτη

Τό σπίτι πού ἔζησες
Τά τρυφερά τά χρόνια
Τῆς ζωῆς σου
Κάποτε κρεμότανε
Λές ἀπό τόν οὐρανό
Μετέωρο καί θεμελιωμένο
Σέ χώματα σαθρά.

……………………………..

Τίς Κυριακές
Σάν εἶχε λιακάδα
Κοθόσουν στή σκιά  τοῦ πλάτανου
Κι ἀγνάντευες ἀπέναντι
Στό πυκνό δάσος τῶν πεύκων
Τόν περαστικό πού θά ᾽λεγε
Τήν καλημέρα
Γιατί ἡ αὐλή μας χρησίμευε
Σάν δρόμος κοινός
Πού ἔβγαζε στή δημοσιά.

……………………………….

Ἡ μητέρα ἦταν πάντα χαρούμενη
Τίς Κυριακές
Καί πάντα κάτι καλό
Θά ἔβαζε στό τσουκάλι.
Μόνο τίς Κυριακές
Τήν βλέπαμε νά χαμογελᾶ
Καί νά ἀφήνει τόν ἥλιο
Νά παιχνιδίζει στά μαλλιά της.

………………………….

Πολλές φορές
Τίς Κυριακές τ᾽ἀπογέματα
Καθώς καταστάλαζε ἡ βροχή
Σ᾽ ἔβλεπα νά παίρνεις
Τά μοναχικά μονοπάτια
Καί νά ρεμβάζεις
Τά ρημαγμένα σπίτια
Τίς ρημαγμένες ἀνθρώπινες καρδιές.

…………………………………

Καί καθώς προχωροῦσες ἀργά ἀργά
Φιλοσοφοῦσες τά ἀνθρώπινα
Τήν μάταιη τοῦ κόσμου τύρβη
Κι ὀνειρευόσουν μιάν ἄλλη ζωή
Γλυκιά καί μέ ἰδανικά…

…………………………………….

Ἔλεγες θά πετύχω!
Καί πείσμωνες
ἄν σοῦ ᾽φερνα ἀντιρρήσεις
καί μ᾽ἔλεγες πεζό καί ρεαλιστή
συμβιβασμένο καί σκληρό.

………………………..

Μετά μέ πιάνανε οἱ τύψεις
Πού σοῦ ᾽κοβα ἀπότομα
Τά ὄνειρα
Πού δέν μποροῦσα νά δῶ
τόν παράδεισο
πού ζωγράφιζαν
τά μάτια σου.

……………………………….

Τώρα τό σπίτι ἔχει γκρεμιστεῖ
Καί χάθηκαν οἱ παλιοί μας γείτονες
Ἤ μᾶλλον ἀργότερα πεθάνανε
Καί μαζί τους πέθανε ἡ ἁγνή ζωή
Τῆς γειτονιᾶς
Καί τό χαμόγελο
Τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων.

……………………………….

Ξέρω πώς δέν τούς ξέχασες
ἐκείνους τούς νεκρούς
καί πώς τούς μνημονεύεις
Κάθε Κυριακή.
Κι ὀνειρεύεσαι πώς θά ῤθει
Ἡ Μάνα ἀπό τήν Ἐκκλησιά
Μέ ἐκεῖνο τό  κυριακάτικο χαμόγελο
Καί θά μᾶς δώσει νά φᾶμε
Τό ἀντίδωρο.

…………………………………….

Τή μάνα τή θυμᾶμαι τώρα
Μόνο τίς  Κυριακές
Γιατί μόνο τίς Κυριακές χαμογελοῦσε.
Κι ὅταν λαμπύριζαν τό θολά της
 Μάτια ἀπό τόν κυριακάτικο ἥλιο
ἔκλεβα λίγο παράδεισο
ἀπ᾽τἰς κόγχες τῶν ματιῶν της.

……………………………

Ἐκεῖνον τόν παράδεισο
Δέν τόν λησμόνησα
Κι ἄς πέρασαν τά χρόνια.
Στῆς μνήμης τά νοσταλγικά τά μονοπάτια
Περπατῶ τῆς Κυριακῆς τ᾽ ἀπόγιομα
Καί μαζεύω στόν κόρφο μου
Βασιλικούς καί κατηφέδες.
Ρουφῶ ἀχόρταγα τό ἄρωμά τους
Καί συνεχίζω ν᾽ἀναζητῶ
Τόν παράδεισο….

π. .Σταῦρος Τρικαλιώτης
Ἁγία Παρασκευή 26 / 09 / 2015

πηγή