«Έχομε μιά μικρή ταράτσα, που εκεί πάνω τα βράδια γίνεται ο εσπερινός και το απόδειπνο, και μαζί με τας αδελφάς (μοναχές) συμψάλλουν τα πεύκα και η θάλασσα, ο δε γκιώνης με την μελαγχολική του φωνή νομίζεις ότι λέγει το “Κύριε ελέησον” και έτσι τα πάντα εδώ μιλάνε, και δοξολογούν τον Πλάστη».
ΆΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΝΗΣΟΥ ΠΑΤΜΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου