Οι άθεοι και το πολλαπλό κομπλεξικό σύνδρομο

 Κάνουν οι άθεοι ομάδες και σελίδες μέσα από τις οποίες χλευάζουν τους χριστιανούς, απαξιώνουν την Εκκλησία, υβρίζουν το πρόσωπο του Χριστού. Και όλα αυτά τα κάνουν επειδή είναι προοδευτικοί άνθρωποι, άνθρωποι του πνεύματος και όχι των προκαταλήψεων και των δεισιδαιμoνιών, άνθρωποι ακομπλεξάριστοι.
 Και ερωτώ τον εαυτό μου, εγώ ο οπισθοδρομικός και σκοταδιστής, άραγε υπάρχει μεγαλύτερο κόμπλεξ από το να κάνεις κάνεις ομάδα και σελίδα όχι με τα ενδιαφέροντά σου αλλά για να κατακρίνεις τα πιστεύω κάποιων άλλων ανθρώπων; υπάρχει άραγε πιο σκοταδιστική ενέργεια από το να υβρίζεις κάποιον που πιστεύει στον Χριστό στο όνομα της προόδου; υπάρχει άραγε πιο ανόητη ενέργεια από το να εμπαίζεις τα πιστεύω των άλλων επειδή δεν συμφωνούν με τα δικά σου πιστεύω; υπάρχει άραγε πιο φασιστική νοοτροπία από το να ποθείς να εξαλείψεις κάθε τι που έχει σχέση με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη;

 Έχω γνωρίσει πολλούς άθεους στην ζωή μου. Οι περισσοτέροι βεβαίως ήταν άθεοι κι ενώ δεν δεχόντουσαν ότι ο Θεός υπάρχει ή ότι η Αλήθεια δεν είναι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, από την άλλη αποδεχόντουσαν ως αλήθεια την επιστήμη η οποία κάθε λίγο και λιγάκι -λόγο καινούργιων ανακαλύψεων- αλλάζει αυτά που λέγει, αποδεχόντουσαν με ευκολία σενάρια συνομοσιών, αποδεχόντουσαν ως αλήθεια ακόμα και σενάρια Χολιγουντιανών Ταινιών, αποδεχόντουσαν τις θεωρίες περί εξωγήινων και περί ενδογήινων, ζώδια, τύχη! Υπήρχαν βεβαίως και αυτοί που δεν αποδεχόντουσαν τίποτα και κανένα παρα μόνο τον εαυτούλη τους (σαν γνήσια τέκνα του πρώτου εγωιστού, του Διαβόλου).

Όλοι τους όμως είχανε και έχουνε αυτό το κοινό: δαιμονίζονται όταν δούνε ιερέα, όταν τους μιλήσει κάποιος περί της Εκκλησίας. Και όταν λέγω δαιμονίζονται δεν το λέγω μεταφορικά.

  Όλοι τους έχουνε αυτό το κοινό να προσπαθούν να μειώσουν όσο περνά από το χεράκι τους την διδασκαλία της Εκκλησίας. Και αυτό το κάνουνε επειδή έχουνε κόμπλεξ κατωτερότητος. Νιώθουν ότι κάτι στραβό έχουνε και προσπαθούν να φαντάξουν μειώνοντας τους άλλους. 

 Δεν προσπαθούν δηλαδή να εξυψωθούν οι ίδιοι (μιας και δεν μπορούν), αλλά να μειώσουν τους άλλους. Αυτό είναι κόμπλεξ. 

Είναι σα να λέμε ότι εγώ πιστεύω στο άσπρο και ο άλλος στο μαύρο. Αντι λοιπόν να προσπαθώ να προβάλω το άσπρο, να μιλώ για το άσπρο, να επιχειρηματολογώ για τα καλά που έχει το άσπρο να κάθομαι και να πολεμώ το μαύρο, να υβρίζω το μαύρο, να ασχολούμαι με του άλλου το αγαπημένο χρώμα και όχι με το δικό μου, να φτιάχνω ομάδα αντιμαύρο· αυτό δείχνει ψυχική ανισορροπία, αυτό δείχνει ότι διακατέχομαι από πολλαπλό κομπλεξικό σύνδρομο, από ενοχικά συμπλέγματα. Αυτή είναι η τρέλα αυτών των ανθρώπων: σα να τους ρωτάς τί ομάδα είσαι; και αυτός να σου λέγει είναι αντιολυμπιακός, ή αντιπάοκ κτλ. Μα άνθρωπέ μου, άλλο σε ρώτησα. Τι ομάδα είσαι, σε ρώτησα και εσύ μου απαντάς πια ομάδα δεν είσαι; αυτό δείχνει ότι έχεις πρόβλημα, όχι μόνο πνευματικού επιπέδου αλλά λογικότητος. Γι'αυτό μίλησα για τρέλα. Διότι αυτή η νοοτροπία των αντίχριστων και άθεων κτλ αποδεικνύει ότι αυτοί οι άνθρωποι διακατέχονται από κάποια μορφή παραφροσύνης.

Το να είσαι "άθεος", αδιάφορος περι αυτών των θεμάτων είναι δικαίωμά σου. Το να είσαι όμως αντιεκκλησιαστικός και αντίχριστος δείχνει κόμπλεξ, ενοχή, φασισμό, σκοταδισμό, προκατάληψη, κακία, έλλειψη παιδείας, σκληρότητα καρδιάς, μίσος, εμπάθεια, μιζέρια, ανοησία.

Έχω γνωρίσει πολλούς που δηλώνουν αντίχριστοι και άθεοι. Ξέρετε τι δεν έχω γνωρίσει; Αντιάθεους ή αντιαντίχριστους. Και ξέρετε γιατί δεν έχω γνωρίσει τέτοιους; Γιατί ο χριστιανός δεν χρειάζεται να πολεμήσει τους αντίχριστους για να δείξει ότι υπάρχει, δεν είναι κομπλεξικός, δεν είναι μίζερος. Δεν προσπαθεί να δώσει το παρόν πολεμώντας, υβρίζοντας κάποιους άλλους, όπως κάνουν οι άθεοι και αντίχριστοι λόγο του μεγάλου πνευματικού κενού που έχουν μέσα τους.
Ο χριστιανός πιστεύει στον Χριστό και αυτό του αρκεί. Ο χριστιανός έχει το Φως γι'αυτό και δεν χρειάζεται να πολεμήσει το σκοτάδι. Το σκοτάδι απλά χάνεται όταν καλλιεργείς το Φως.

 Ας προσευχηθούμε γι'αυτούς τους ανθρώπους αδελφοί μου. Μια προσευχή κάθε ημέρα για όλους αυτούς τους άθεους, αντίχριστους, αντιεκκλησιαστικούς ανθρώπους να φωτιστούν, να μετανοήσουν, να βγούν από το εγώ τους ώστε να καταλάβουν, ώστε να βιώσουν την Αλήθεια στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Εσταυρωμένου, του Αναστημένου.

π.Παύλος Παπαδόπουλος