Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται σε ένα θαύμα που έκανε ο Χριστός μας, θεραπεύοντας έναν δαιμονιζόμενο. Την εποχή εκείνη όλες τις αρρώστιες, σωματικές και ψυχικές τις απέδιδαν στις σκοτεινές και δαιμονικές δυνάμεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα λόγια του Χριστού μας, για μία γυναίκα «συγκύπτουσα… ἥν ἔδησεν ὁ σατανάς ἱδού δέκα καί ὀκτώ ἔτη…»(Λουκ. 13,16). Τι ήταν; Μία γυναίκα κυρτωμένη, προφανώς είχε μυοσκελετικά προβλήματα και δεν μπορούσε να ανορθώσει το σώμα της. Όμως, πέρα από τις αντιλήψεις της εποχής εκείνης, τα λόγια του Κυρίου για την συγκύπτουσα φανερώνουν την αλήθεια ότι γενικά το κακό, η αρρώστια και ο θάνατος προήλθαν από το φθόνο του διαβόλου. Αυτήν ακριβώς την κυριαρχία του πάνω στον άνθρωπο, ήλθε να καταργήσει ο Χριστός. Την κατάργηση της δύναμης του διαβόλου, μας δείχνει και η σημερινή περικοπή.
Η κατάσταση του δαιμονισμένου περιγράφεται δραματική. Περιφερόταν ολόγυμνος, έμενε μέσα στους τάφους, έκανε κακό στον εαυτό του και ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής. Στην ερώτηση του Χριστού μας πώς τον λένε, ο δαιμονισμένος απάντησε «λεγεών». Η λεγεώνα ήταν στρατιωτικό σώμα που περιλάμβανε 3000 άνδρες του αρχαίου Ρωμαϊκού στρατού. Κατά τον δαιμονισμένο, τόσοι πολλοί δαίμονες ήταν μέσα του. Αυτό σημαίνει πως ήταν εσωτερικά κομματιασμένος, διαλυμένος. Έτσι είναι ο άνθρωπος μακριά από το Θεό, διχασμένος, απομονωμένος, απελπισμένος και συχνά καταστροφικός.Τα συμπτώματα αυτά τα βλέπουμε δυστυχώς γύρω μας. Ζούμε σε μία εποχή που η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης έχουν κάνει την ζωή μας άνετη. Από την καλλιέργεια της γης μέχρι το πλύσιμο των ρούχων και των πιάτων, η σωματική κούραση έχει μειωθεί στη ζωή μας. Τα μέσα μεταφοράς και επικοινωνίας έχουν επίσης βελτιώσει πολύ το βιοτικό επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι σήμερα είναι πολύ πιο δυστυχισμένοι από άλλες εποχές και έχουν τάσεις καταστροφής. Τα ψυχοφάρμακα δεν λείπουν από τα περισσότερα σπίτια. Γιατί; Μήπως γιατί βγάλαμε το Θεό από τη ζωή μας; Μήπως όλα αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα μας έδωσαν μια αυτάρκεια και απομακρυνθήκαμε από τους άλλους; Ζούμε τη μοναξιά και την απομόνωση μέσα στην πολυκοσμία. Ίσως αυτό είναι ένα άλλο είδος δαιμονισμού.
Θυμίζει τους κατοίκους της περιοχής που αντί να ευχαριστήσουν Αυτόν που γιάτρεψε τον συντοπίτη τους και τους απάλλαξε από μια τόσο δυσάρεστη κατάσταση, τον έδιωξαν. Ο Χριστός μας διώχνει τα δαιμόνια και κάνει καλά τον άνθρωπο. Οι Γαδαρηνοί διώχνουν τον Χριστό γιατί τον φοβούνται. Φοβούνται τον Θεό και αισθάνονται καλά με τον διάβολο. Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ζήτησε από τον Χριστό «όλο το πλήθος της περιοχής των Γαδαρηνών να φύγει από εκεί γιατί φοβόντουσαν πάρα πολύ». Η παρουσία του διαβόλου μόνο κακό προξενεί και αυτό ασφαλώς το γνώριζαν οι Γαδαρηνοί, αλλά η απώλεια του κοπαδιού των χοίρων δηλαδή η υλική ζημιά, στάθηκε για αυτούς πιο σημαντική από την υγεία και την ηρεμία που χάρισε ο Χριστός.
Αφού ο Κύριος έβγαλε τους δαίμονες από τον ταλαίπωρο άνθρωπο, εκείνοι πήγαν και έπνιξαν τους χοίρους. Ενώ γνωρίζουμε πόσο καταστροφική είναι η παρουσία του διαβόλου, παντού γύρω μας ακούμε επιπόλαια να προτρέπει ο ένας τον άλλο «να πάει στον διάβολο». Αυτό είναι πραγματικά τραγικό. Να ευχόμαστε κανείς να μην δοκιμάσει προσωπικά την φρίκη που προξενεί ο διάβολος
Βλέπουμε ακόμη πως ο διάβολος γνωρίζει τον Θεό, αλλά δεν ζητάει με μετάνοια να τον πλησιάσει. «Όταν είδε τον Ιησού ο δαιμονισμένος, φώναξε δυνατά και έπεσε στα πόδια του και του είπε δυνατά: τι σχέση έχω εγώ με σένα Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; Σε παρακαλώ μη με βασανίσης». Γνωρίζει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού του Υψίστου, όπως επίσης γνωρίζει ότι τον αναμένει η αιώνια κόλαση, παρ’ όλα αυτά δεν μετανοεί. Αυτό δείχνει ότι δεν αρκεί κανείς να πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού, αλλά χρειάζεται να Τον αγαπάει και να Τον προσεγγίζει με μετάνοια. Ο διάβολος γνωρίζει την ύπαρξη του Θεού, όμως αυτό δεν τον σώζει.
Ο πρώην δαιμονισμένος, ζώντας το θαύμα της θεραπείας του, γεμάτος χαρά «ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τήν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς». Μόνο κοντά στον Θεό μπορούμε να γλυτώσουμε από τις παγίδες του διαβόλου, πάντοτε και ειδικά στην εποχή μας, που συχνά την χαρακτηρίζουμε ως εποχή του αντίχριστου αφού η πίστη στον αληθινό Θεό βάλλεται από παντού. Για το λόγο αυτό και ο Χριστός μάς προέτρεψε να προσευχόμαστε: Κύριε, «μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ». Αμήν.
Γραπτό κήρυγμα Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας
25-10-2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου