Ο ηρωικός επίλαρχος Γεώργιος Αγόρος(μία μεγάλη μορφή που οι Νεοέλληνες αγνοούν)
"[...]Τελείωσε η δοξολογία. Δίδω το παράγγελμα "παρουσιάστε αρμ" και ο Στρατηγός Ζέρβας παίρνει τη Σημαία* διπλωμένη πάνω στο κοντάρι της που την κρατάει ακόμα ο υπασπιστής και με αποφασιστικά αλλά τρέμοντα χέρια αρχίζει να την ξεδιπλώνη, μία σιωπηλή ευδαιμονία μας κατέχει, μία απέραντη ανέκφραστη χαρά παρακολουθούντες το αγνό ξετύλιγμα της Σημαίας. Στιγμές χαρούμενης αγωνίας, τα μάτια μας καρφωμένα στο άγιο αυτό πανί που τελικά το βλέπουμε σ’όλη του την έκτασι. Είναι πολύ παλαιό, κατατρυπημένο, μόλις συγκρατείται με τις τελευταίες του κλωστές. Τι θαυμάσιο σύμβολο της αιώνιας Ελλάδος! Πόσοι ηρωισμοί πραγματοποιήθηκαν υπό την σκέπην αυτού του μικρού ιερού πανιού! Πόσα παληκάρια παρέδωσαν την τελευταίαν τους πνοήν σώζωντας την Σημαίαν των, πόση δόξα και πόσες τιτανομαχίες είδε αυτό το άγιο ράκος!!!
Η Σημαία μας ξεδιπλωμένη αρχίζει ν’ανεμίζει στο πρώτο αεράκι της Ελεύθερης Ορεινής Πατρίδος. Όλοι μας την προσκυνούμε. Είναι πλέον η πολεμική μας Σημαία. Αμίλητοι την ατενίζομε, τα λαίμαργα μάτια μας την περιεργάζονται. Είναι πολύ παλαιά κατατρυπιμένη και λυωμένη από τα χρόνια και τις εχθρικές σφαίρες. Έχει στο κέντρον της ζωγραφισμένο τον Αη Γιώργη. Τα δύο τμήματα του λευκού Σταυρού της διελύθηκαν και μείναν μόνον κλωστές ενισχυμένες με πρόσθετες μεταξωτές κλωστές για να συγκρατείται στο σχήμα της, τα κρόσια της σώζωνται σε πολλά σημεία και το κορδόνι της είναι σε καλή κατάσταση.
Ο Στρατηγός με βουρκωμένα μάτια προσατενίζει τη Σημαία. Κάποτε ήταν σημαιοφόρος και είχε κρατήση με τα ίδια του τα χέρια αυτή τη Σημαία. Η καρδιά του κτυπάει δυνατά να ξεφύγη από τη θέσι της. Η συγκίνησίς του έφθασε στο κατακόρυφο. Προσπαθεί να μιλήση, τα λόγια του βγαίνουν με δυσκολία, είναι έτοιμος να κλάψη, να κλάψη όχι από πόνο αλλά από χαρά και συγκίνησι. Τα λόγια του βαρειά, εμπνευσμένα και σοφά, ηλεκτρίζουν τους ακροατάς που είναι και αυτοί σαν εκείνον. Πιστεύουν όλοι ότι και ο Στρατηγός και οι παλαιότεροι είναι στρατιώτες ορκισμένοι και δοξασμένοι με αυτήν την ίδια Σημαία. [...]"
Απόσπασμα από το αδημοσίευτο Ημερολόγιο του Επίλαρχου Γεωργίου Αγόρου. Ημερομηνία αποσπάσματος 10.10.1943. Αναφέρεται στην παράδοση της Σημαίας του 3/40 Συντάγματος που από το 1912 χρησιμοποιούνταν σε όλες σχεδόν τις μάχες που μεγάλωσαν την Ελλάδα. Η τελετή παράδοσης έγινε στη πλατεία του Βουργαρελίου, παρουσία του Ζέρβα.
Η Σημαία μας ξεδιπλωμένη αρχίζει ν’ανεμίζει στο πρώτο αεράκι της Ελεύθερης Ορεινής Πατρίδος. Όλοι μας την προσκυνούμε. Είναι πλέον η πολεμική μας Σημαία. Αμίλητοι την ατενίζομε, τα λαίμαργα μάτια μας την περιεργάζονται. Είναι πολύ παλαιά κατατρυπιμένη και λυωμένη από τα χρόνια και τις εχθρικές σφαίρες. Έχει στο κέντρον της ζωγραφισμένο τον Αη Γιώργη. Τα δύο τμήματα του λευκού Σταυρού της διελύθηκαν και μείναν μόνον κλωστές ενισχυμένες με πρόσθετες μεταξωτές κλωστές για να συγκρατείται στο σχήμα της, τα κρόσια της σώζωνται σε πολλά σημεία και το κορδόνι της είναι σε καλή κατάσταση.
Ο Στρατηγός με βουρκωμένα μάτια προσατενίζει τη Σημαία. Κάποτε ήταν σημαιοφόρος και είχε κρατήση με τα ίδια του τα χέρια αυτή τη Σημαία. Η καρδιά του κτυπάει δυνατά να ξεφύγη από τη θέσι της. Η συγκίνησίς του έφθασε στο κατακόρυφο. Προσπαθεί να μιλήση, τα λόγια του βγαίνουν με δυσκολία, είναι έτοιμος να κλάψη, να κλάψη όχι από πόνο αλλά από χαρά και συγκίνησι. Τα λόγια του βαρειά, εμπνευσμένα και σοφά, ηλεκτρίζουν τους ακροατάς που είναι και αυτοί σαν εκείνον. Πιστεύουν όλοι ότι και ο Στρατηγός και οι παλαιότεροι είναι στρατιώτες ορκισμένοι και δοξασμένοι με αυτήν την ίδια Σημαία. [...]"
Απόσπασμα από το αδημοσίευτο Ημερολόγιο του Επίλαρχου Γεωργίου Αγόρου. Ημερομηνία αποσπάσματος 10.10.1943. Αναφέρεται στην παράδοση της Σημαίας του 3/40 Συντάγματος που από το 1912 χρησιμοποιούνταν σε όλες σχεδόν τις μάχες που μεγάλωσαν την Ελλάδα. Η τελετή παράδοσης έγινε στη πλατεία του Βουργαρελίου, παρουσία του Ζέρβα.
*Την σημαία του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων την είχε παραδώσει στην ομώνυμη μονάδα των ΕΟΕΑ, ο έφεδρος υπολοχαγός (ΠΖ) Γεώργιος Σιμόπουλος, ο οποίος την είχε διασώσει κατά την κατάρρευση του Μετώπου, τον Απρίλιο του 1941. Και ταυτόχρονα με την παράδοση της σημαίας, ο Σιμόπουλος κατετάγη στον ΕΔΕΣ. Βλ. Σούτζος, Δημήτριος Σκαρλάτου, "Το ημερολόγιο ενός αντάρτη", εκδ. Νέα Θέσις, Αθήνα, 1989
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου