Η Ιερά μονή της Παναγίας της Τατάρνας βρίσκεται στο Νομό Ευρυτανίας, δίπλα στον ποταμό Αχελώο. Τα παλιά κτίρια της Μονής έχουν βυθισθεί στα νερά του ποταμού, μετά την κατασκευή του υδροηλεκτρικού έργου των Κρεμαστών και την υπερχείλιση των υδάτων, που έγινε στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. Για να φθάσει κανείς στην Ιερά μονή της Παναγίας της Τατάρνας από το Καρπενήσι θα πρέπει να διανύσει μια απόσταση 60 χιλιομέτρων σε μια πυκνοδασωμένη περιοχή της Ευρυτανίας, ένα από τα μοναδικά αριστουργήματα της Ελληνικής φύσης. Στη Μονή μπορείς να μεταβεί κανεις και από το Αγρίνιο διανύοντας μια απόσταση 100 χιλιομέτρων.
Ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν ότι αυτός ο χώρος προσευχής και ψυχικής απομόνωσης είχε κάποτε μεταβληθεί σ΄ένα στρατόπεδο αντιφρονούντων ομήρων του ΚΚΕ. Ένα πρωτόγνωρο κολαστήριο απάνθρωπων συνθηκών διαμονής και διαβίωσης, βασανιστηρίων και εκτελέσεων. Δεν έχει σχέση με τις ομαδικές εκτελέσεις του Φενεού, Μελιγαλά, Κιλκίς, Ούλεν και άλλων τόπων κομουνιστικής θηριωδίας. Περισσότερα στο κείμενο, που ακολουθεί για να γνωρίσουμε τα διαδραματισθέντα τραγικά γεγονότα.
Σεπτέμβριος 1944. Το ΚΚΕ/ΕΑΜ με απατηλές υποσχέσεις για ειρηνικές ημέρες ομοψυχίας και αδελφοσύνης, ακολουθώντας πιστά το κίνημα των Νεοτούρκων του 1908, συνέλαβε τις πρώτες ημέρες κυριαρχίας του στην Κεφαλονιά, μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων, πάνω από τριακόσιους (300) επώνυμους πολίτες και τους έκλεισε στις φυλακές, ως ''εχθρούς του Λαού''. Αφού υπέστησαν βασανιστικές συμπεριφορές από τους διώκτες τους περίπου 300 φυλακισμένοι μεταφέρθηκαν στις 10 Δεκεμβρίου 1944 μαζί με άλλους ομήρους της Αιτωλοακαρνανίας στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής της Παναγίας της Τατάρνας, απ΄ όπου έπαυσε κάθε επικοινωνία με τους δικούς τους, κάτω από κραυγές και αλαλαγμούς φανατισμένων συνοδοιπόρων τους:
«Δεν θέλουμε στρατούς και στόλους, ούτε αγίους με σπαθιά, ούτε παπάδες κοιλαράδες.
Τι τις θέλουμε τις λίρες, πούνε τόσο λαμπερές, να τις κάνουμε μασέλες για να τρώνε οι γριές».
Από το βιβλίο-ημερολόγιο με τίτλο «170 μέρες στα νύχια τους», 105 σελίδων του Ρίκου Τύπου(ψευδώνυμο γνωστού καθηγητού στο Αργοστόλι), με πολλές λεπτομέρειες διαβάζουμε τις απάνθρωπες και φρικτές συνθήκες, που έζησαν στις φυλακές του Αργοστολίου, κατά τη μεταφορά τους με άλλους ομήρους της Αιτωλοακαρνανίας στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Τατάρνας και κατά τον εγκλεισμό τους στις εγκαταστάσεις της. Παρά τη συντριβή του ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά και τη σύναψη ανακωχής στις 10 Ιανουαρίου 1945 οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις στο κολαστήριο της Μονής συνεχίζονταν.
Από το βιβλίο-ημερολόγιο διαβάζουμε:
15 Ιανουαρίου 1945.
«Χτες τη νύχτα περασμένες οι 11 είχαμε έκτακτο προσκλητήριο. Πολλοί επίτες ήρθαν και πήραν κρατουμένους για ανάκριση. Τους έφεραν μισοπεθαμένους από το ξύλο και τα βασανιστήρια. Σήμερα σε άλλους κρατουμένους παίρνουν καυτές βεντούζες. Παρακολουθώ τη ''θεραπεία'' του Υπενωμοτάρχου Ηλία Γαλάνη. Όλη η πλάτη του είναι κατάμαυρη από τις βουρδουλιές, στα μπράτσα και στα πόδια πληγές καμωμένες με μαχαίρι. Άλλοι έχουν φρικτά εγκαύματα από ζέον λάδι».
15 Ιανουαρίου 1945.
«Χτες τη νύχτα περασμένες οι 11 είχαμε έκτακτο προσκλητήριο. Πολλοί επίτες ήρθαν και πήραν κρατουμένους για ανάκριση. Τους έφεραν μισοπεθαμένους από το ξύλο και τα βασανιστήρια. Σήμερα σε άλλους κρατουμένους παίρνουν καυτές βεντούζες. Παρακολουθώ τη ''θεραπεία'' του Υπενωμοτάρχου Ηλία Γαλάνη. Όλη η πλάτη του είναι κατάμαυρη από τις βουρδουλιές, στα μπράτσα και στα πόδια πληγές καμωμένες με μαχαίρι. Άλλοι έχουν φρικτά εγκαύματα από ζέον λάδι».
16 Ιανουαρίου 1945.
«Το μεσονύχτιο προσκλητήριο συνεχίστηκε. Βασανίζονται φρικωδώς αυτή τη φορά οι Ταγματάρχες Γ. Τουλιόπουλος, Αριστείδης Αρσένης και Γεώργιος Παυλής, ο γιατρός Μπαϊμπάς..... Είναι όλοι αναίσθητοι στα στρώματά τους».
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ευτυχώς όλοι οι Κεφαλονίτες όμηροι μετά τη συντριβή της εγκληματικής ένοπλης ανταρσίας του ΕΑΜ/ΚΚΕ επέστρεψαν σώοι στο νησί, χωρίς να γίνει ποτέ γνωστό γιατί επιλέχθηκε η Ιερά Μονή της Παναγίας της Τατάρνας για την κράτηση και εγκλεισμό τους. Την ίδια όμως τύχη δεν είχαν πολλοί όμηροι από τη Στερεά Ελλάδα στο κολαστήριο της Μονής, που λειτουργούσε υπό την προσωπική εποπτεία του Αρχισφαγέα Άρη Βελουχιώτη όλο το 1944 και τους πρώτους μήνες του 1945. Έτσι ο τόπος προσευχής και επαφής με το Θεό της Ιεράς Μονής έγινε από τον ΕΛΑΣ τόπος βασανισμών και εκτελέσεων.
ΠΗΓΕΣ.
1. 170 μέρες στα νύχια τους. Βιβλίο-Ημερολόγια του Ρίκου Τύπου.
2. Η παγίδευση της ιστορίας του Γεράσιμου Αποστολάτου.
Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου