Παραδόσεις, woke και αντίσταση....

Όταν πήγαινε ο μεγάλος μου γιος στο γερμανικό σχολείο κάποια Χριστούγεννα μας είπαν ότι το κάθε παιδάκι θα πει ένα ποίημα ή τραγούδι. Τα παιδιά που ήταν από άλλες χώρες μπορούσαν να πουν ενα τραγούδι από την πατρίδα τους που λένε αυτές τις μέρες. Ολα αυτά θα τα παρουσιάζαμε στη ...ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΜΠΙΣΚΟΤΩΝ!!!
«Τι είναι δηλαδή αυτό; Ρωτάω τη δασκάλα.»
«Εεε, είναι η χριστουγεννιάτικη γιορτή αλλά μας είπαν να την λέμε έτσι», μου απάντησε αναστεναζοντας η φράου Μπάρμπαρα.
«Εμας μπορεί το τραγούδι μας να είναι χριστουγεννιατικο μια και γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα;» Τη ρώτησα.
«Μα ναι, μακάρι» μου λέει. «Και μερικά άλλα παιδιά τέτοια θα πουν. Ολα τα άλλα θα μιλάνε για μπισκότα και σοκολάτες.»
Εκείνη τη χρονιά έφτιαξα το πιο παράξενο τραγούδι απο συρραφή όσων χριστουγεννιάτικων παιδικών τραγουδιών ήξερα. Πρέπει να ακούστηκαν οι λέξεις Χριστούγεννα και Χριστός 50 φορές. 
«Με τα δυο χεράκια πλάθω κουλουράκια» οι άλλοι;
«Χριστός γεννήθηκε στην άκρη της γης» εμείς. Η δασκάλα καταχάρηκε.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τοτε. Το περιστατικό μου έφερε ξανά στη μνήμη προχτές μια φίλη, δασκάλα σε γερμανικό σχολείο που μου είπε ότι την Πέμπτη δεν μπορούμε να βρεθούμε γιατί «έχει να προετοιμαστεί για τη γιορτή του ... Ιππότη!»
«Δεν την έχω ξανακουσει» της λεω με απορία.
«Πρόκειται για εναν Ρωμαίο στρατιώτη ο οποίος...»
«Μηπως εννοείτε τον Sankt Martin;» ρωτάει ο άντρας μου που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γερμανία.
«Εεε, ναι...»
«Καταλάβαμε» της είπαμε και κουναγαμε τα κεφάλια μας.

Ο Sankt Martin είναι μία από τις πιο αγαπητές μορφές της χριστιανικής παράδοσης στη Δυτική Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία. Ο Μαρτίνος ήταν ένας Ρωμαίος στρατιώτης που αγάπησε τον Χριστό,έγινε μοναχός και στη συνέχεια επίσκοπος της πόλης Τουρ στη Γαλλία.
Η πιο γνωστή ιστορία του συνδέεται με μια πράξη καλοσύνης: όταν συνάντησε έναν φτωχό ζητιάνο, στρατιώτης ακόμη, έκοψε τον μανδύα του στα δύο με το σπαθί του και του έδωσε τον μισό για να τον προστατέψει από το κρύο.
Αυτός ο θρύλος έχει γίνει σύμβολο καλοσύνης και αλληλεγγύης καθώς έκανε πράξη την προτροπή του Χριστού «ο έχων δύο χιτώνας μεταδώτω τω μη έχοντι» Αυτός είχε μόνο έναν και τον έσκισε στα δύο.

Η ημέρα αυτή αποτελεί ευκαιρία για τα παιδιά να μάθουν για τη σημασία της φιλανθρωπίας και της αλληλεγγύης, ενώ οι γονείς και οι δάσκαλοι τους διδάσκουν το μήνυμα της προσφοράς, το οποίο είναι επίκαιρο και παγκόσμιο.
(Αλλά οχι, δεν πρέπει να μιλάμε για αυτές τις αρετές!)

Η γιορτή του Αγίου Μαρτίνου στις 11 Νοεμβρίου σηματοδοτεί την ημέρα της κηδείας του, και σε όλα τα μέρη της Γερμανίας γιορτάζεται με παραδοσιακές πομπές και φαναράκια (Laternen) που κατασκευάζονται στα σπίτια, τα σχολεία και τις κοινότητες και με αυτά κάνουν πομπές στους δρόμους, τραγουδώντας τραγούδια προς τιμήν του Αγίου Μαρτίνου, όπως το «Laterne Laterne Sonne, Mond und Sterne».
Της πομπής προηγείται κάποιος που υποδύεται τον Άγιο Μαρτίνο καβάλα σε άλογο, αναπαριστώντας την πράξη καλοσύνης προς τον φτωχό.
Καθώς προχωρούν τα παιδάκια, τα παρακείμενα σπίτια και μαγαζιά τους μοιράζουν γλυκά, καραμέλες η ψωμάκια με μορφή ανθρώπου.
Αυτό το έθιμο πάνε σιγά σιγά να το σβήσουν, μιλώντας για εναν τυχαίο Ρωμαίο στρατιώτη που ήταν απλώς καλός άνθρωπος.

Σε πείσμα όλων αυτών των «συμπεριληπτικών» αλλαγών οι γερμανικές πόλεις γιορτάζουν τον Αγιο Μαρτίνο, με μπάντες, μουσικές φαναράκια και τα παραδοσιακά τραγούδια προς τιμήν του προετοιμάζοντα τον δρόμο για τα Χριστούγεννα.
Ελα κι η γωνίτσα μας
καρτερεί να 'ρθείς
σου 'στρωσα Χριστουλη μου
Για να ζεσταθείς...

Άννυ Λιγνού