Τὸ εἴχαμε πάρει ἀπόφαση ὅτι ἦταν ἡ τελευταία μας νύχτα. Ἀρχίσαμε νὰ γράφουμε στὰ ροῦχα μας, στὰ παπούτσια μας καὶ σὲ ὅ,τι ἀντικείμενο εἴχαμε ὥστε ἂν κάτι βρίσκανε νὰ εἶχε κάτι ἡ οἰκογένειά μας».
Ἀκοῦστε τὸ βατραχάνθρωπο ποὺ ἔζησε τὰ γεγονότα τῶν Ἰμίων νὰ περιγράφει συγκινημένος τὶς ἐμπειρίες του ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Ἰανουαρίου τοῦ 1996. Περιγράφει τὴν μετάβαση τῶν βατραχανθρώπων στὴ μία βραχονησίδα καὶ τὴν ἀπόφασή τους νὰ ὑπερασπιστοῦν τὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος μέχρι θανάτου. Ἀναφέρεται στὶς προδοτικὲς ἐντολὲς ποὺ...
ἔλαβαν ἀπὸ τὴν ἡγεσία τῆς χώρας καὶ λυγίζει ὅταν θυμᾶται τὴν ἐπιστροφή του στὴν μονάδα μὲ τὴν ἑλληνικὴ σημαία ποὺ τοὺς διέταξαν νὰ τὴν κατεβάσουν. Χαρακτηριστικὰ σημειώνει: «κάποιοι πίσω ἀπὸ τὶς καρέκλες εἶχαν ἤδη ἀποφασίσει τί θὰ γίνει καὶ κορόιδεψαν ὅλο τὸν ἑλληνικὸ λαό». Τέλος, δὲν μπορεῖ νὰ ξεχάσει ὅλο τὸ πολεμικὸ σκηνικὸ ποὺ εἶχε στηθεῖ στὴν περίμετρο τῶν Ἰμίωμ, μὲ τοὺς βατραχανθρώπους νὰ μένουν τρεῖς ἡμέρες ἄϋπνοι γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν τὰ ἑλληνικὰ ἐδάφη.
1 σχόλιο:
Πότε άραγε θα πληρώσουν οι προδότες; Ο Θεός τους ξέχασε;;;
Δημοσίευση σχολίου