ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ(+9 Οκτωβρίου)

Οί ευχές του μυστηρίου του γάμου συνάπτουν την εκπλήρωση των υψηλών της συζυγίας σκοπών με το στεφάνι της αιώνιας δόξας και μακαριότητας, πού επιφυλάσσει ό Θεός στο ανδρόγυνο στη βασιλεία Του, την «ήτοιμασμένην από καταβολής κόσμου» (Ματθ. κε' 34). Ή έννομος συζυγία, ή από αυτήν ευλογημένη παιδοποιΐα καί ή ολοκλήρωση των προσώπων μέσα στο γάμο με απώτερο σκοπό να λάβουν το «βραβείο της άνω κλήσεως» (Φιλιπ. γ' 14), αποτελούν τα βάθρα του ζευγαριού, των αγωνιστών εκείνων συζύγων, πού βλέπουν το γάμο τους ως ανηφορική κλίμακα με αίσιο τέλος.
"Ενα τέτοιο θεοφιλέστατο ζευγάρι ήσαν καί οί άγιοι "Ανδρόνικος καί Αθανασία, πού κατάγονταν από την ξακουστή πόλη της "Αντιόχειας. Ό "Ανδρόνικος έπαγγελλόταν τον άσημοπώλη. Οί δουλειές του πήγαιναν καλά καί με τη σωστή διαχείριση καί της "Αθανασίας απέκτησε πολλά πλούτη. Αυτά όμως δεν αλλοτρίωσαν το χαρακτήρα τους, ούτε στάθηκαν έμπόδιο-στήν άσκηση της ελεημοσύνης.

Από τον τίμιο γάμο τους απέκτησαν δύο τέκνα, ένα γιο καί μια θυγατέρα, τα όποια όμως όταν έφθασαν στην ηλικία των δώδεκα ετών άπέθαναν σχεδόν ταυτόχρονα. 
Ό "Ανδρόνικος ως ό δίκαιος Ίώβ ύπέμεινε το βαρύ πένθος με καρτερία. Ή Αθανασία όμως ήταν απαρηγόρητη, αλλά όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Φρόντισε ό καλός Θεός, ό Κύριος της ζωής καί του θανάτου, να την παρηγορήσει καί να μεταβάλει τη λύπη της σε χαρά καί σε δοξολογία Του. 
"Ετσι, ενώ ήταν σκυμμένη πάνω στον τάφο των παιδιών της στο προαύλιο του ναοΰ του αγίου μάρτυρος Ιουλιανού καί έκλαιε όλοφυρομένη, πληροφορήθηκε από τον άγιο Ιουλιανό ότι την ήμερα της Κρίσεως τα παιδιά της θα απαιτήσουν από τον Θεό να λάβουν τα επουράνια αγαθά, καθότι στερήθηκαν τα επίγεια. 
"Αναπαύθηκε έτσι ή ψυχή της καί μετά από κοινή συνεννόηση με το σύζυγο της πήγαν για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, άφού μοίρασαν την περιουσία τους στους πτωχούς της πόλεως.

Εκεί στην "Αγία Γη πρσκύνησαν τά αγιασμένα από τα τίμια πόδια του Χρίστου μας μέρη καί, σαν κάτι να τους τραβοϋσε, κατευθύνθηκαν στην Αίγυπτο, για να συναντήσουν τον περίφημο για την αρετή του Γέροντα Δανιήλ. Αυτός, βλέποντας τον πόθο τους για ανώτερη πνευματική ζωή, τον μεν "Ανδρόνικο κράτησε κοντά του και τον έντυσε με το αγγελικό σχήμα των μοναχών, τη δε Αθανασία απέστειλε στο γυναικείο μοναστήρι των Ταβεννησιωτών.

Μετά από δώδεκα έτη στην υπακοή, ό "Ανδρόνικος ζήτησε αδεία από το Γέροντα του να μεταβεί πάλι για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, την οποία καί εύχαρίστος αυτός του έδωσε. Στό δρόμο για την Αίγυπτο κάθησε κάτω από ένα δένδρο, για να ξεκουρασθεΐ. Κατ' οικονομία Θεοΰ συνάντησε έκεΐ την "Αθανασία, αλλά αυτή τη φορά έβλεπε μπροστά του ένα μαραμένο από την άσκηση μοναχό, τον "Αθανάσιο, όπως του είπε ότι λεγόταν, πού σε τίποτα δεν του θύμιζε τη γυναίκα του. Η Αθανασία όμως από την πρώτη στιγμή κατάλαβε τον άνδρα της, αλλά δεν του αποκαλύφθηκε. "Αφού οί δύο μοναχοί ασπάσθηκαν ό ένας τον άλλο, συνέχισαν μαζί το δρόμο για τα Ιεροσόλυμα.

Μετά το προσκύνημα τους καί τίς ευλογίες του Γέροντος Δανιήλ, έμειναν μαζί στο ίδιο κελλί στη σκήτη. Κάποια μέρα ό μοναχός "Αθανάσιος ασθένησε καί σε επίσκεψη του Άββά Δανιήλ προς αυτόν του αποκάλυψε το μυστικό της φύσεως του, το οποίο είχε χαράξει καί πάνω σ' ένα κεραμίδι, για να το μάθει καί ό "Ανδρόνικος. Μετά από λίγο παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο καί ό "Ανδρόνικος στον εύπρεπισμό του λειψάνου είδε τη γυναικεία φύση. Ταυτόχρονα ό Γέροντας Δανιήλ του επέδειξε καί το κεραμίδι με το κρυμμένο μυστικό. Ό Ανδρόνικος ξέσπασε τότε σε λυγμούς. Οί λυγμοί του όμως ήσαν καί λυγμοί χα¬μολύπης, γιατί ή Αθανασία ήδη είχε αναχωρήσει για να λάβει το άμαράντινο στεφάνι της ουράνιας βασιλείας, άφού είχε νικήσει τη σάρκα, το κοσμικό φρόνημα καί τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου. Μετά από λίγο διάστημα, στο ταξίδι για την αιωνιότητα την ακολούθησε καί ο "Ανδρόνικος. 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Μ. ΜΠΟΥΣΙΑ 

Υμνογράφου 

πηγή