Γιατί προσφέρω στόν Κύριο, τήν Παναγία μας ή σέ κάποιον άγγελο ή άγιο προσφέρω ένα ὑλικό φως (κεριά, καντήλια);

Ἔγραφε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης (+1908): 

«Στόν Κύριο, τήν Παναγία μας ἤ σέ κάποιον ἄγγελο ἤ ἅγιο προσφέρω ἕνα ὑλικό φῶς [κεριά, καντήλια], ὥστε ἐκεῖνοι νά μοῦ χαρίσουν μέ τίς προσευχές τους τό φῶς τῆς χάριτός Του, φῶς πνευματικό· νά μέ ὁδηγήσουν μακρυά ἀπ᾽ τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, μέσα στό φῶς τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀρετῶν. 

Προσφέρω ὑλική φωτιά, ὥστε ν᾽ ἀνάψη στήν καρδιά μου τό πῦρ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά ἐξαφανίση ἀπ᾽ τήν ἄθλια καρδιά μου τή φωτιά τῶν παθῶν. 

Προσφέρω φῶς μέ τήν ἐπιθυμία νά γίνω φῶς ὁ ἴδιος, νά θερμαίνω καί νά φωτίζω ὅλους ὅσοι βρίσκονται μέσα στό ναό. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἀνάβω κεριά μπροστά στίς εἰκόνες. Αὐτές τίς σκέψεις ἔχω ὅταν ἀνάβω κεριά στό μανουάλι. 

Ὁμολογῶ ὅτι βάζω τά κεριά μπροστά στίς εἰκόνες μέ τήν ἐλπίδα πώς θά λάβω πνευματική εὐλογία ἀπ᾽ τά ἅγια καί πανάγια πρόσωπα, πού εἰκονίζονται σ᾽ αὐτές. Ὁμολογῶ τήν πνευματική μου αὐτή ἐπιθυμία πρός τό κέρδος. Ὑπάρχει ὁ νόμος τῆς ἀνταποδόσεως· νά περιμένης δῶρο στό δῶρο. “Ἐν ὧ μέτρῳ μετρεῖτε, ἀντιμετρηθήσεται ὑμῖν”(Μθ 7, 2), εἶπε ὁ Κύριος».

Ἐπίσης: «Ὅταν προσεύχεσαι μόνος σου καί νοιώθης θλιμμένος ἤ ἡ μοναξιά σου σέ στενοχωρῆ καί σέ ἀποκαρδιώνη, νά γνωρίζης πώς ὁ Τριαδικός Θεός σέ παρακολουθεῖ μέ μάτια λαμπρότερα καί φωτεινότερα ἀπ᾽ τόν ἥλιο. Τό ἴδιο κάνει καί ὁ φύλακας ἄγγελός σου, ὅλοι οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ. Νά τό πιστεύης ἀπόλυτα αὐτό. Γιατί ὅλοι τους εἶναι ἑνωμένοι μέ τό Θεό· ὅπου εἶναι ὁ Θεός εἶναι καί αὐτοί μαζί. Ὅπου βρίσκεται ὁ ἥλιος, ἐκεῖ κατευθύνονται ὅλες οἱ ἀκτῖνες».