…Οἱ περισσότεροι Πνευματικοί τῆς ἐποχῆς μας εἶναι καλογερομάχοι και ποικιλοτρόπως βάλλουν κατά τοῦ Μοναχισμοῦ και μάλιστα χρησιμοποιοῦν και Μεγάλους Βασιλείους με Βασιλειάδες και κοινωνική δράση κ.λ.π. Δεν θέλω να ἀναφέρω την ζωή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, πριν ἀρχίση τις Βασιλειάδες, ἀλλά ἁπλῶς να πῶ τον λογισμό μου, τί θα ἔκανε ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐάν ζοῦσε στην ἐποχή μας.
Ἔχω την γνώμη ὅτι θα ἔπιανε ξανά την σπηλιά και το κομποσχοίνι, βλέποντας την φλόγα τῆς ἀγάπης (ἀπὸ τις Βασιλειάδες καὶ ἄλλων Ἁγίων Πατέρων) νὰ ἔχη ἁπλώσει παντοῦ, ὄχι μόνο στους πιστούς ἀλλὰ ἀκόμη καὶ στους ἀπίστους, οἱ ὁποῖοι ὅλοι μαζὶ ἀποτελοῦν την Κοινωνικὴ Πρόνοια, ποὺ περιθάλπει ἀκόμη καὶ μέλη τῶν Πνευματικῶν Φιλανθρωπικῶν Συλλόγων (μὲ χαρτί μόνον ἀπορίας).
Μὲ λίγα λόγια, ἡ Κοινωνική Πρόνοια καθημερινῶς φωνάζει: «Ἅγιοι Πατέρες τῆς ἐποχῆς μας, ἀφῆστε την φιλανθρωπία σ΄ ἐμᾶς τοὺς λαϊκούς, ποὺ δὲν μποροῦμε να κάνουμε καὶ κάτι ἄλλο, καὶ ἐσεῖς κοιτάξτε νὰ ἀσχοληθῆτε μὲ κάτι τὸ πνευματικώτερο».
Δυστυχῶς ὅμως, ὄχι μόνον αὐτὸ δὲν κάνουν μερικοὶ Κληρικοί, διότι δὲν τὸ καταλαβαίνουν, ἀλλὰ τὸ κακὸ εἶναι ποὺ ἐμποδίζουν καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸ καταλαβαίνουν καὶ θέλουν νὰ δοθοῦν ὁλόκληροι στὸν Χριστὸ καὶ αἰσθάνονται ἔντονα τὴν κλίση τῆς ἀναχωρήσεως.
Δὲν φτάνουν...δηλαδὴ τὰ ὅσα ἀκούει ἕνας ἀρχάριος Μοναχὸς ἀπὸ τοὺς λαϊκούς, ἀκούει καὶ ἕνα σωρὸ ἀπὸ τοὺς Κληρικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀκόμη καὶ τὴν παράλογη ἀπαίτηση ἀπὸ τοὺς Μοναχοὺς νὰ ἀφήσουν τὴν ἔρημο καὶ νὰ ἔλθουν στὸν κόσμο, νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν κοινωνικὴ δράση τῆς φιλανθρωπίας. Καλὸ εἶναι νὰ ἀναφέρω καὶ μερικὰ ἀπὸ τὰ στεφάνια ποὺ τοὺς πλέκουν: «τεμπέληδες, ἀτομιστές, ἄνανδρους, κ.λ.π.», ἐπειδὴ θεωροῦν τοὺς ἑαυτοὺς τους ἥρωες, ποὺ ἀγωνίζονται μέσα στὴν ἁμαρτωλὴ κοινωνία, καὶ τοὺς Μοναχοὺς δειλούς, ποὺ φεύγουν, γιὰ νὰ σώσουν μόνον τὴν ψυχή τους.
Ἀπορῶ πῶς δὲν καταλαβαίνουν τὴν μεγάλη ἀποστολὴ τοῦ Μοναχοῦ!!! Ὁ Μοναχὸς φεύγει μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, ὄχι γιατί μισεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀγαπάει τὸν κόσμο καὶ κατ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ τὸν βοηθήση περισσότερο διὰ τῆς προσευχῆς του σὲ πράγματα ποὺ δὲν γίνονται ἀνθρωπίνως παρὰ μόνο μὲ θεϊκὴ ἐπέμβαση. Ἔτσι σώζει ὁ Θεὸς τὸν κόσμο. Ὁ Μοναχὸς δὲν λέει ποτέ: «νὰ σώσω τὸν κόσμο», ἀλλὰ προσεύχεται γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου, παράλληλα μὲ τὴν δική του. Ὅταν ὁ καλὸς Θεὸς ἀκούση τὴν προσευχή του καὶ βοηθήση τὸν κόσμο, πάλι δὲν λέει «ἔσωσα ἔγω κόσμο», ἀλλὰ «ὁ Θεός».
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐπιστολές»,
(Ἁγίου) Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,
ἔκδοση Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου