Έκτη Αυγούστου: ας κοιτάξουμε στον τρούλο!

 Κοίτα άνθρωπε, εσύ κι εγώ που μάθαμε να κοιτάζουμε κάτω, για τα πάνω είμαστε πλασμένοι! Κοίτα πάνω, κοίτα που να φτάσουμε μπορούμε. Θέλει μιαν απόφαση: τη δική μας απόφαση. Το να σωθούμε ή όχι είναι στο χέρι σου και στο δικό μου.

 Ο Χριστός ό, τι έκανε, έκανε. Δίνει σ’ εμάς το χέρι και μας αφήνει εμάς ν’ αποφασίσουμε αν θα σηκωθούμε ή όχι. Δες σήμερα τους μαθητές πως είναι στο χώμα πεσμένοι: δεν άντεχαν το τόσο Φως. Και σ’ αυτό το Φως, ο Δάσκαλος με δυο πόδια και δυο χέρια, κεφάλι -μορφή ανθρώπινη. Να σηκωθούμε απ’ την καταδίκη που υποβάλλουμε κάθε μέρα τον εαυτό μας και να Τον δούμε. Εκεί καλεστήκαμε να φτάσουμε.

 Ο Παντοκράτορας στο τρούλο της εκκλησιάς είναι το μεγαλύτερο σχολειό για την γιορτή της Μεταμόρφωσης. Κοίτα, κι εσύ κι εγώ, στον τρούλο και μετά η σκέψη να πάει στο Όρος Θαβώρ: παντού ο Ιησούς μου δείχνει τις δυνατότητες που μας δίνει, σ’ εμάς που έχουμε δυο πόδια και δυο χέρια, κεφάλι -που είμαστε άνθρωποι!

 Οι μαθητές δεν βλέπουν κάτι που δεν υπήρχε. Ανοίγουν τα μάτια τους κι έρχονται να φωτίσουν και τα δικά μας μάτια, να δούμε, τον Ιησού, τον Δάσκαλο, να λάμπει από Φως. Δείχνει στους μαθητές το ποιος είναι κι αυτοί να βλέπουνε όσο μπορούν, όσο τα μάτια τους ήταν ανοιχτά. Και δεν είναι μόνος στην κορυφή του Θαβώρ. Ενώ μεταμορφώνεται, μεταμορφώνεται μαζί Του και ο χρόνος. Ο Μωυσής ήταν αιώνες νεκρός, ο Ηλίας δεν πέθανε ποτέ. Δεν έχει παρελθόν, ούτε μέλλον, ο Χριστός είναι παρών, παρούσα η Βασιλεία Του. Είναι στο ψηλότερο σημείο της Οικουμένης, πάνω στον τρούλο. Μαζί μ’ Αυτόν, μας ανεβάζει όλους.

 Πώς θα μεταμορφωθώ κι εγώ για να ανέβω εκεί, αν έχω δεύτερες σκέψεις απέναντι στον Χριστό; Αυτός με κοιτάζει ξεκάθαρα κι εμένα είναι οι ανάγκες μου και με κάνουν σκλάβο. Με ρίχνουν στο χώμα και το Φως του Θαβώρ ούτε να δω μπορώ, ούτε να ζήσω. Αν η σχέση με τον Χριστό -που είναι Πρόσωπο όπως κι εγώ, έχει δυο χέρια, δυο πόδια- δεν είναι καθάρια και φιλτράρεται από τις ανάγκες μου, κυρίως τις ψυχολογικές ανάγκες, τούτο δεν με βοηθάει να σηκωθώ.

  Ο Χριστός δέχεται τις ανάγκες και τα βάρη μας και μας ξεκουράζει αλλά αυτό γίνεται γιατί μεταμορφώνει, μαζί μ’ εμάς, την ίδια την ζωή μας, τα πάντα μας μεταμορφώνονται. Ως Πρόσωπα μας ανέβασε ο Χριστός στη Βασιλεία Του. Ναι, Αυτός είναι στο όρος Θαβώρ, ο Ιησούς, ο ανυπόδητος Δάσκαλος, που σαράντα μέρες πριν απ’ το Πάθος δείχνει στους μαθητές Του και σε ‘μας, ποιος στ’ αλήθεια είναι. Δείχνει σ’ όλους μας που μπορούμε να φτάσουμε. Φαίνεται στον τρούλο: έχει δυο χέρια, κεφάλι σαν κι εμάς, τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος συνάμα.

Ιάσων Ιερομ.

nif