Στην πορεία μου αυτή, πρωτίστως μέσα απο την ματιά του ανθρώπου & μετά του φωτογράφου, γεννήθηκε η ανάγκη να μπορέσω να μοιραστώ ένα μικρό κομμάτι από αυτά που πήρα, όπως την καταλυτική συνάντηση μου με τον πατέρα Μωυσή και την απίστευτη ομορφιά του Σινά, που σε κάθε βήμα κρύβεται και μια απίστευτη εμπειρία.
Μέσω της ματιάς του προσκυνητή είδα το απαράμιλλο θάρρος των λιγοστών, κατά την πλειοψηφία τους, Ελλήνων μοναχών να κρατάνε τις σύγχρονες Θερμοπύλες, αντιμετωπίζοντας τεράστιες δυσκολίες αλλά και κίνδυνους του μοναστηριού.
Στα 78 του χρόνια πλέον ο πατέρας Μωυσής,ίσως ο τελευταίος ερημίτης μοναχός, θα τον ακούσεις να λέει πολλές φορές, πως πάνω από όλα ο άνθρωπος οφείλει να είναι άνθρωπος και μετά χριστιανός,και χαμογελαστός να σου δίνει μια πολλή ζεστή αγκαλιά γεμάτη αληθινή αγάπη...
Μέσω της ματιάς του φωτογράφου,είδα την πρωτόγνωρη αυτή ομορφιά να ξεπροβάλει μπροστά μου, είδα την έρημο με τα πολλά της πρόσωπα και τα χιλιάδες χρώματα της να αλλάζει κάθε ώρα της ημέρας και να σκεπάζει αρμονικά τους κατοίκους της,μοναχούς και Βεδουίνους, είδα ένα βουνό να αλλάζει χρώματα και ύφος,μέσα από της χαράδρες του, και να ξεπροβάλει ζωή μέσα στα πιο απίθανα μέρη.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ για όλους τους ανθρώπους,που βοήθησαν για την δημιουργία αυτού του project, χωρίς αυτούς, θα ήταν αδύνατη η πραγματοποίηση του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου