Σταμάτης Σπανουδάκης-Συνέντευξη στο Cityportal
-Το όνειρο και το παραμύθι, ίσως είναι, η Δύση κι’ η Ανατολή. Ίσως και να μην είναι. Το όνειρο πάντως, γίνεται εύκολα εφιάλτης. Το παραμύθι αντιθέτως, όχι. Η πύλη ίσως είναι, η δυσκολία. Όχι τόσο του να την ανοίξεις, όσο του τι άραγε να κρύβει πίσω της.
Και η πύλη και το όνειρο και το παραμύθι, ενυπάρχουν μυστικά και αδελφωμένα, περιέργως πώς, στην μουσική και τους στίχους μου.
2. Aνάμεσα στα άλλα κομμάτια υπάρχει και το Θα ’ρθεις σαν αστραπή, Αυτό πως θα μας το ερμηνεύατε με λόγια;
Είναι απο τα λίγα κομμάτια του δίσκου, που έχουν και λόγια και χορωδία που τα τραγουδάει. Νομίζω «ερμηνεύονται» πεντακάθαρα, αν τα προσέξεις. Ολόκληρο το κομμάτι πάντως, είναι ένας ύμνος στον Κων/νο Παλαιολόγο και στην άλωση της «Πόλης γλυκειάς».
Γενικά, όλοι οι στίχοι, αλλά και η μουσική μου, είναι ένα «παιδικό» κλείσιμο ματιού, στο «άγνωστο». Που έτσι κάπως, γίνεται γνωστό κι’ αγαπημένο. Αυτός είναι ο τρόπος μου. Η απλότητα, το παραμύθι, οι αγαπημένοι και κυρίως, ο Ένας. Ελπίζω, αυτός νά'ναι και ο τόπος μου.3. Πιστεύετε στις προφητείες;
Σέ όλες. Ακόμη και σε όσες δεν έγιναν ακόμη, η δεν γνώρισα.
4. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που άκουσα το Κυριε των δυνάμεων με τον Γιάννη Κουτρα και την Ελενη Βιτάλη ήταν συγκλονιστικό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπάρχει τέτοια μουσική και τέτοια ερμηνεία. Και αν θελετε το πιστεύετε, δεν θυμάμαι να το άκουσα εδώ και 30 χρόνια να παίζεται.
Εδώ δεν υπάρχει ερώτηση. Αρα αποσύρομαι γλυκά, απολαμβάνοντας και ευχαριστώντας, όσα λέτε αλλά και αισθανθήκατε.
5. Έχετε καταφέρει κάτι μοναδικό να συνταιριάξετε στη μουσική στας το ροκ, την κλασική και τη βυζαντινή. Κατα τη γνώμη μου είστε ένα εθνικό κεφάλαιο. Αλλά με λυπεί που δεν έχετε ουσιαστικά καμία θέση ή αρμοδιότητα για να μετέχετε ενεργά στον πολιτισμό πέρα από αυτό που κάνετε σαν καλλιτέχνης Σας κάνω αυτή την ερώτηση γιατί σαν Έλληνας θα ήθελα να εμβαθύνουμε στη μουσική σας, θα ήθελα εσάς σε μια θέση όχι με την έννοια της πολιτικής, αλλά στο χώρο του πολιτισμού
Θα έχετε ελπίζω καταλάβει, αφού ζειτε σ’ αυτή τη χώρα, ότι ο «πολιτισμός» ανεξαιρέτως κυβερνήσεων, είναι πάντα σε λάθος, κατ’ εμέ πάντα, χέρια. Έχοντας λοιπόν, απο καιρό καταλάβει πως παίζεται αυτό το «παιχνίδι», απέχω αλλά και με απέχουν. Ετσι όμως, διαφυλάσσω την ηρεμία μου και τον τρόπο του να υπηρετώ απόλυτα το δικό μου όνειρο, μην δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν. Πολλά χάνεις έτσι, αλλά κερδίζεις τα ουσιαστκά.
Τον πολιτισμό πάντως τελικά,τον έχουν πραγματικά στα χέρια τους μόνον όσοι παράγουν ομορφιά. Όχι όσοι την διαχειρίζονται.
6. Με το χέρι στην καρδιά αν ζούσατε στη Γερμανία ή στη Γαλλία και κάνατε εκεί κάτι ανάλογο ποια πιστεύετε θα ήταν η θέση που θα είχανε σαν καλλιτέχνης ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα
Με το χέρι στην καρδιά, δεν με πολυενδιαφέρει πιά. Προτιμώ το χαμόγελο η το δάκρυ ενός μόνον Έλληνα απο τούς τίτλους, τις διεθνείς καριέρες και τα τοιαύτα. Είμαι ερωτευμένος μ’ αυτόν τον τόπο, τρόπο, γλώσσα, ιστορία και κυρίως, με το δάκρυ και τον πόνο του.
7. Αυτή τη συναυλία που έχετε προγραμματίσει στη Θεσσαλονίκη για τις 29 Mαίου (φυσικά με τίποτε δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι τυχαία η ημερομηνία) τι ήταν αυτό που σας ώθησε να τη κάνετε
Ακριβώς αυτό. Τρίτη και 29 Μαίου. Δεν υπάρχει «τυχαίο», «μοιραίο» και τα τοιαύτα. «Τύχη, είναι το ψευδώνυμο Του Θεού, όταν δεν θέλει να βάλει την υπογραφή Του», λένε οι γέροντες.
8. Ποια είναι η άποψη σας για αυτό που ονομάζουμε έντεχνη μουσική και έντεχνους καλλιτέχνες
Αν και ο όρος είναι μη όρος, θα απαντήσω.
Η χειρίστη. Αχ! πόση αταλαντωσύνη και μικρότης, κρύβεται μέσα σ’ αυτόν, τον μη όρο. Μη έντεχνος, θάταν ίσως σωστότερος.
9. Τι σημαίνει καλλιτέχνης για σας κύριε Σπανουδάκη
Ένα είδος μοναχού που ζητάει καθημερινά τον Θεό και να βρεθεί για λίγο στην παρουσία Του. Αλλάξτε την λέξη Θεός με μουσική, ζωγραφική, ποίηση κλπ αν θέλετε και θα με καταλάβετε. Ιδανικά για μένα μην αλλάξετε τίποτε. Απλά προσθέστε σε όλες τις τέχνες τον Θεό και αυτό θα σημαίνει ο καλλιτέχνης για μένα.
Επαναλαμβάνω κατι πού κάποτε είπα:
«Ελληνική μουσική είναι: Ένα όνειρο γεμάτο φώς, μια γαλανόλευκη σε ήχο, μια θάλασσα σε νότες και το ύψιστο ίσως, μια ακρόπολη σε ένα απλό, παιδικό και όμως μεγαλειώδες μειδίαμα»
10. Έχουμε πολλούς καλλιτέχνες έτσι όπως τους ορίζετε στην Ελλάδα;
Εδω υπάρχει ερώτηση, όμως δεν θα υπάρξει απάντηση
11. Πιστεύετε πως υπάρχουν σήμερα οι προοπτικές κάτι να αλλάξει στη χώρα. και τι θα ήταν αυτό που έπρεπε κατά τη γνώμη σας να αλλάξει κάτι στη νοοτροπία μας, στα πιστεύω μας, που βλέπετε πως θα έπρεπε να εστιάσουμε; Μπορούμε να τα καταφέρουμε με τα πολιτικά πρόσωπα που υπάρχουν σήμερα στο προσκήνιο;
Άν η ερώτηση ήταν αν μπορούμε να αλλάξουμε τις ψυχές, η απάντηση θα ήταν δυστυχώς, όχι. Νοοτροπίες, κοσμικά και πολιτικά εφήμερα πιστεύω, φοβάμαι ότι πια, δεν επαρκούν.
Το «παιχνίδι» είναι στα χέρια που πάντα ήταν, αλλά δεν το βλέπαμε η δεν το δεχόμασταν. Τώρα, απορημένοι η μαγεμένοι θεατές, θα δούμε επιτέλους,το σχέδιο Του να ξεδιπλώνεται.
12. Και εσείς από τη πλευρά σας είστε θύμα τη κρίσης και όχι μόνο.. ¨Έχετε τη δυνατότητα να μετακομίσετε σε κάποια άλλη χώρα το έχετε σκεφθεί
Έχω την δυνατότητα. Ελεύθερος είμαι. Αλλά δεν «δύναμαι». Γιατί για κάποιο λόγο είμαι εδώ. Ίσως γι’ αυτήν την διαφορετική φωνή, ίσως για το κουράγιο και την δύναμη που παίρνω αλλα και επιστρέφω ελπίζω, στους συμπατριώτες μου. Ίσως ...
Από το facebook του Σταμάτη Σπανουδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου