Μια τέτοια διάβασα σήμερα στη Guardian. Το 1944 ο Μάρτιν Άντλερ ήταν στρατιώτης και υπηρετούσε σε μια αμερικανική μονάδα που πολεμούσε στη Βόρεια Ιταλία. Κατά την απελευθέρωση του χωριού Monterenzio, κοντά στην Μπολόνια, μπήκε σε κάποιο σπίτι ψάχνοντας για κρυμμένους Γερμανούς, και ακούγοντας θόρυβο μέσα από ένα μεγάλο καλάθι ετοιμάστηκε να πυροβολήσει. Τότε πετάχτηκε από το διπλανό δωμάτιο μια γυναίκα φωνάζοντας: «Παιδιά! Παιδιά!» Το καλάθι άνοιξε και βγήκαν τρία μικρά μεταξύ 3 και 6 ετών. Μπροστά στην απρόσμενη εξέλιξη ο στρατιώτης ζήτησε να βγει φωτογραφία με τα παιδιά, τον Μπρούνο, τη Μαφάλντα και την Τζουλιάνα. Η μητέρα δέχτηκε, αφού πρώτα τα έντυσε με τα καλά τους.
Σήμερα ο Άντλερ είναι 96 ετών και ζει στη Φλόριντα. Μια μέρα ζήτησε από την κόρη του να προσπαθήσει να βρει τα παιδιά εκείνα. Εκείνη έβαλε στις 12 Δεκεμβρίου την αρχική φωτογραφία σε μια σελίδα του Facebook για βετεράνους που είχαν υπηρετήσει στην Ιταλία, όπου την είδε ένας Ιταλός δημοσιογράφος που έχει γράψει για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Την αναδημοσίευσε σε άλλες σελίδες και την πρόβαλε στην τηλεόραση στην Ιταλία μαζί με το αίτημα του Άντλερ. Την αμέσως επόμενη μέρα μια γυναίκα που φρόντιζε έναν φίλο του τότε μικρού Μπρούνο είδε την φωτογραφία, του την έδειξε κι εκείνος την αναγνώρισε. Ειδοποίησε αμέσως τον δημοσιογράφο, εκείνος χωρίς καθυστέρηση οργάνωσε μια βιντεοκλήση, και τα τρία αδέλφια (που τώρα είναι μεταξύ 79 και 83 ετών) μπόρεσαν να μιλήσουν με τον παλιό γνωστό τους στρατιώτη.
Η πρώτη του κουβέντα ήταν (όπως και τότε): «Θέλετε λίγη σοκολάτα;» Είπε ότι αυτό ήταν ό,τι καλύτερο είχε συμβεί στη ζωή του, κι ότι θα ήθελε να ζήσει ως τα 100 για να μπορέσει να γυρίσει στην Ιταλία και να τους συναντήσει όταν χαλαρώσουν οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί.
Όλοι όσοι έμαθαν το γεγονός είπαν ότι αυτή η συνάντηση ήταν ένα Χριστουγεννιάτικο θαύμα. Δεν συμφωνείτε;
Όλοι όσοι έμαθαν το γεγονός είπαν ότι αυτή η συνάντηση ήταν ένα Χριστουγεννιάτικο θαύμα. Δεν συμφωνείτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου