Η εύρεση της πηγής του Ζώντος ύδατος, της Αλήθειας, που θα ξεδιψάσει όλο το είναι του ανθρώπου που την αναζητά, είναι κοπιώδης και επίπονη εργασία.
Η πληρότητα όμως που ζει ο άνθρωπος με την επίτευξη του στόχου αυτού, δημιουργεί όχι μόνο το αίσθημα της ανάπαυσης αλλά και το πραγματικό βίωμα της γνήσιας χαράς, η οποία με το υπερχείλισμά της απελευτερώνει τον άνθρωπο από οποιαδήποτε επώδυνη ενθύμηση του προηγούμενου κόπου.
Οι Πατέρες της Φιλοκαλίας, οι ιεροί νηπτικοί, αναχωρούσαν από τον κόσμο αυτό, διψασμένοι για αυτά τα καθαρά νερά της θείας Χάριτος, αναζητώντας τα στις ερημιές και στις σπηλιές, με πόνο και άσκηση, πένθος και αδιάλειπτη προσευχή, ακολουθώντας με τον τρόπο αυτόν τα ίχνη του σταυρωμένου Κυρίου τους: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἔλθειν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ.8,34).
Δεν ζούσαν πλέον για τον εαυτό τους αλλά για τον Κύριό τους, απαντώντας με απόλυτη αυτοπροσφορά στην απόλυτη αυτοπροσφορά του Κυρίου.
Μπροστά τους είχαν πάντα τον Σταυρό, προσδοκώντας παράλληλα και την Ανάσταση. Η βιοτή τους έγινε θεολογία· όπως ζούσαν σταυροαναστάσιμα, με αδιάλειπτη άσκηση, νήψη και προσευχή, κατά αυτόν τον τρόπο θεολογούσαν.
«Εἰ θεολόγος εἶ, προσεύξῃ ἀληθῶς, καὶ εἰ ἀληθῶς προσεύχῃ, θεολόγος εἶ» (Ευάγριος Ποντικός).
Ο ασκητικός αγώνας και η πένθιμη πολιτεία, η Χριστομίμητη οδός, για τους ιερούς νηπτικούς της Φιλοκαλίας ήταν το προοίμιο της προσωπικής μεταμόρφωσης, η οποία τους εισήγαγε στην αγάπη και γνώση του Κυρίου, που πληροί και στην παρούσα ζωή την ψυχή με ειρήνη, ανεκδιήγητη χαρά και ανέκφραστη παρηγοριά του Παρακλήτου. Είναι η χαρά εκείνων οι οποίοι «καταξιώθηκαν ἀτιμασθῆναι ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος» του Σωτήρα (Πραξ. 5,41), η χαρά εκείνων οι οποίοι έχουν περίσσια χαρά στις θλίψεις και δοκιμασίες (2 Κορ.7,4), εκείνων οι οποίοι είναι «λυπούμενοι» αλλά «ἀεί χαίροντες» (2 Κορ. 6,10).
Όλον αυτόν τον πνευματικό πλούτο της ορθόδοξης παράδοσης μας μετέδωσαν οι Πατέρες της Φιλοκαλίας μέσω των συγγραμμάτων τους κατά τρόπο βιωματικό και αγιοπνευματικό. Στην παρούσα μελέτη, προσπαθήσαμε να εξετάσουμε τη διδασκαλία των ιερών νηπτικών όσον αφορά τη μετάνοια και το κατά Θεόν πένθος, το οποίο μακαρίζει ο Κύριος, και τη χαρά ως καρπός του Αγίου Πνεύματος, όπως αποτυπώνεται στα κείμενά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου