Ο χρόνος της ζωής είναι σπορά, η αιωνιότητα είναι θερισμός.

“Ο άφρων πλούσιος” του γέροντα Εφραίμ (Φιλοθεϊτη) της Αριζόνας.

  «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω, … , καί ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. 

   Αυτά σκεφτόταν και μελετούσε να πράξει μια νύχτα, ο άφρων πλούσιος του σημερινού ευαγγελίου με το αρρωστημένο μυαλό του. Δε σκέφτηκε καθόλου ότι ήταν θνητός. Ο θάνατος δεν τον απασχολούσε, μελετούσε με πάθος, πώς να απολαύσει τα όσα του έδωσε ο Θεός με τη σκέψη ότι θα ζήσει πολλά χρόνια. 

 Δυστυχώς απρόσμενα ακούει τη δικαστική φωνή του Θεού να του λέει : “ ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;” . Άνθρωπε μου μάταιε και θνητέ, του λέγει ο Θεός, αυτή τη νύχτα κόβεται το νήμα της ζωής σου και απέρχεσαι στην αιωνιότητα, τι απολογία θα δώσεις δια την αδιαφορία της ψυχής σου, και τη σπατάλη του πολυτίμου χρόνου μεριμνώντας μόνο περί των γήινων; Αυτά βέβαια ισχύουν για κάθε άνθρωπο, όχι μόνο για τον πλούσιο του σημερινού ευαγγελίου. 

 Αδελφοί μου ο πιστός χριστιανός βλέπει όχι την παροδικότητα της παρούσης ζωής, αλλά την αιωνιότητα της άλλης ζωής. 

Βλέπει έναν ήλιο που δεν θα δύσει ποτέ. 

Βλέπει μια ημέρα που δεν θα βραδιάσει ποτέ. 

Βλέπει μια ζωή χωρίς νύχτα. Ο θάνατος για τους πιστούς δεν προκαλεί ζημιά, αντίθετα είναι πρόξενος χαράς και ευφροσύνης. Είναι ο αγωγιάτης που μας οδηγεί από τα ρέοντα στα μένοντα. 

Η διάρκεια λοιπόν της παρούσης ζωής είναι ελάχιστη συγκριτική με την διάρκεια της αιωνιότητας.

 Τι είναι μια σταγόνα στον ωκεανό;

 Τι είναι ένας κόκκος άμμου στην απέραντη αμμουδιά; 

Τι είναι ένα φυλλαράκι μέσα στο δάσος; 

Τι είναι μια νιφάδα μέσα στην απέραντη χιονισμένη βουνοκορφή; 

Αυτό είναι ο χρόνος μπροστά στην αιωνιότητα, επειδή δε οι άνθρωποι ζητάνε την χαρά, συγκρίνατε τις χαρές τις πρόσκαιρης επίγειας ζωής μπροστά στη χαρά της αιωνιότητας[...]

[...]Ο χρόνος της ζωής είναι σπορά, η αιωνιότητα είναι θερισμός. Πες μου τι σπέρνεις να σου πω τι θα θερίσεις. Σπέρνεις πίστη; Σπέρνεις αγάπη; Σπέρνεις δάκρυα πόνου και μετανοίας; Θα θερίσεις χαρά παραδείσου αιωνίου. 

Το λέγει ο Κύριος, “ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει.” (Ματθ. ιθ’ 29). 

Το τονίζει ο απ. Παύλος, “τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα, ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα. τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια.” (Β Κορ. 4,17-18) 

Το προείπε ο ψαλμωδός, “Οι σπείροντες εν δάκρυσιν, εν αγαλλιάσει θεριούσι.” (Ψαλμός ΡΚΕ΄. 125).

ΠΗΓΗ