Τί, λέει, μπορεῖ κάποιος νά μή δακρύζη ἀφοῦ εἶναι ἄνθρωπος; Καί ἐγώ δέν τό ἐμποδίζω αὐτό, ἀλλ᾽ ἐμποδίζω τούς κοπετούς, τό νά θρηνῆς ὑπερβολικά. Δέν εἶμαι σκληρόψυχος· δέν εἶμαι ἀσυγκίνητος. Ξέρω, ὅτι ἡ φύσις ἐπιθυμεῖ τήν καθημερινή συναναστροφή. Δέν εἶναι δυνατόν νά μή λυπῆται κανείς. Αὐτό ἄλλωστε τό ἔδειξε καί ὁ Χριστός, πού δάκρυσε γιά τό Λάζαρο. Αὐτό καί σύ νά κάνης. Νά δακρύσης, ἀλλά ἤρεμα. ῎Αν ἔτσι δακρύσης, ὄχι μόνο δέν δυσπιστεῖς στήν ἀνάσταση, ἀλλά καί δείχνεις τη λύπη σου γιά τό χωρισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου