Ο ύπνος είναι ένας μικρός θάνατος και ο θάνατος είναι ένας μεγάλος ύπνος

Ὁ ὕπνος εἶναι ἕνας μικρός θάνατος κί ὁ θάνατος ἕνας μεγάλος ὕπνος Το πρώτο, Θεέ μου, το ξέρω. Το δεύτερο, ἀξίωσέ με να το ζήσω. Να κοιμηθῶ τόν μεγάλο ὕπνο Και να ξυπνήσω στήν ἀτέρμονη αἰωνιότητα. Ἀρχιμανδρίτης Θεόκλητος Φεφές

Πράγματι στον ύπνο αφήνεται κανείς μόνος σε μια απέραντη έρημο μιας άλλης πραγματικότητας του άγραφου είναι μας, με ανοικτά όλα τα γεγονότα που άλλα από αυτά ξεχάστηκαν και άλλα είναι καταχωνιασμένα στις σκοτεινές ατραπούς του ασυνείδητου.
Κάθε φορά που βυθίζομαι σ΄ αυτή τη συνηθισμένη εγκατάλειψη υπάρχει μέσα μου η ελπίδα ότι η ύπαρξή μου ακουμπά στα σίγουρα χέρια του Κυρίαρχου του σύμπαντος.
Αισθάνομαι να σβήνει το λυχνάρι προκειμένου να ξεκουραστώ από την ένταση της ημερήσιας χωροχρονικής μου πορείας, από την ένταση και την πυκνότητα των εξαντλητικών αινιγμάτων, από τις υπόνοιες και τα "γιατί" που επιβουλεύονται τις καλύτερες εμπειρίες μου, από τη γνώση και την άγνοια, από την καλοσύνη και τη κακία του πεσμένου εαυτού μου.
Πάντα έχω την ελπίδα, ότι ο πρωινός ήλιος θα ερεθίσει τα ράθυμα βλέφαρα καλώντας με και πάλι στη ζωή, κατάλοιπο της υπόσχεσης Εκείνου που είπε "και οι νεκροί αναστήσονται πρώτοι" .
Όπως αγαπάμε τον μικρό ας αγαπήσουμε και το μεγάλο αδελφό του, χωρίς φόβο και με την προσμονή να αντικρύσουμε τον Ήλιο της Δικαιοσύνης κατά την υπεσχημένη κοινή μας ανάσταση!

Γιάννης Χορταριάς/ΠΗΓΗ