ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΤΟΥ ΠΣΚΩΦ ΡΩΣΙΑΣ (+ 1581)

Γεννήθηκε στό Πσκώφ τό 1507. Σέ νεαρή ἡλικία, κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, ἄκουσε φωνή νά τόν ἐνθαρρύνει νά ζήση ἐρημιτικά στό δάσος τοῦ Πσκώφ. Ὅταν ἡ φήμη τῆς ἁγιότητός του διαδόθηκε στά περίχωρα, ὁ Ὅσιος κοινοβίασε στή Μονή Κριπέτσκ, ὅπου ἔγινε ρασοφόρος καί πῆρε τό μοναχικό του ὄνομα. Φλεγόμενος ἀπό τήν ἀγάπη τῆς ἡσυχίας, ἔφυγε καί πάλι στήν ἔρημο, ἀλλά οἱ ἐπιθέσεις τῶν ληστῶν τόν ἀνάγκασαν νά ἐπιστρέψει στή Μονή, ὅπου συνέχισε τήν αὐστηρή ἄσκησή του.

Τά τελευταῖα 32 χρόνια τῆς ζωῆς του τά ἔζησε στήν ἔρημο, φεύγοντας τίς εὐθύνες τοῦ Οἰκονόμου πού σκόπευαν νά τοῦ ἀναθέσουν. Ἐλεήθηκε μέ τά χαρίσματα τῶν ἰαμάτων, τῆς προφητείας καί τῆς διοράσεως. Στίς δοκιμασίες του ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων, δέχθηκε τήν οὐράνια βοήθεια τοῦ ὁσ. Ἀλεξάνδρου τοῦ Σβίρ. Ὀκτώ χρόνια πρίν τήν κοίμησή του δέχθηκε τό Ἀγγελικό Σχῆμα στή Μονή Δεμιάσκ.

Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1581. Τό 1583 στόν τόπο τῆς ἄσκησεώς του κτίσθηκε Ναός πρός τιμήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί σταδιακά δημιουργήθηκε Μονή. Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1686. 

Γιά τήν τύχη του δέν ὑπήρχαν  πληροφορίες μέχρι το 1992. Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 24η Σεπτεμβρίου.

πηγή