(Τοῦ Ἁγίου Φιλίππου καί φέτος)
Ψιχαλισμένη μέ ἄχραντη νοσταλγία ἔφτασε ἡ Γιορτή τοῦ Ἁγίου Φιλίππου γιά νά θυμίσει ἄλλη μιά χρονιά συνήθειες καί ὁραματισμούς τῶν προγόνων μας, πού ἤξεραν νά τιμοῦν τή μέρα, ἀλλά καί τήν παράδοση πού τή συνόδευε. Γιατί έκεῖνοι οἱ ἁπλοί, ἀγράμματοι ὡς ἐπί τό πλεῖστον, γνώριζαν πολύ καλά ὅτι ἡ σημερινή ἡμέρα ἦταν Ἀποκριά, ἀφοῦ ἀπό τήν ἑπομένη, στίς 15 δηλαδή, Νοεμβρίου, ἄρχιζε ἡ νηστεία. Κι ὅπως μᾶς παραδίδει ὁ ἀθάνατος Ἀλ. Μωραϊτίδης κατά «τήν τεσσαρακονθήμερον νηστείαν οἱ κρεοπῶλαι τῶν χωρίων μεταβάλλονται εἰς γεωργούς».
Κι αὐτό γιατί κλείνανε τά «χασαπλιά» κι ἀνοίγανε παραμονές τοῦ Χριστοῦ.
Βλέπετε, κανένας δέν διενοεῖτο νά «χαλάσει» τή νηστεία καί νά προδώσει τίς συνήθειες τῶν πατέρων του.
Γι᾿ αὐτό ἡ σημερινή ἡμέρα ἦταν σημαδιακή, μεγάλη καί πέρα γιά πέρα γιορταστική. Ἐπειδή τή συνόδευε κι ἡ πανάρχαιη παράδοση πού ἀναφέρει: «Ὁ φτωχός ὁ Φίλιππας ὅλη μέρα δούλευε καί τό βράδυ ἀπόκρευε».
Πράγματι, ἄν δεῖ κανείς τήν παράδοση αὐτή κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου τότε θά μπορέσει νά τήν καταλάβει καλύτερα. Γιατί μάθαμε ὅτι ὁ φτωχός ἀγρότης Φίλιππος σάν τελείωσε τή δουλιά του στό χωράφι καί γύρισε στό σπίτι του, τέτοια χρονιάρα μέρα, ὅταν ἔμαθε ὅτι οἱ φτωχοί συγχωριανοί του δὲν εἶχαν κρέας νά ἀποκρέψουν, «χάλασε» τό βόδι του καί τό μοίρασε νά γιορτάσει ὅλο τό χωριό. Νά τό μεγαλεῖο, λοιπόν τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἐλεημοσύνης πού κλείνει ἡ Γιορτή αὐτή. Γιορτή φωτισμένη ἀπό θεῖες μαρμαρυγές τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἄν δέν ἤξεραν οἱ παλιοί νά τό διαβάζουν ἤξεραν, ὡστόσο, νά τό κάνουν πράξη.
Στίς μέρες μας πού εὔκολα παραμερίζονται οἱ εὐλογημένες συνήθειες τῶν πατέρων μας, ἡ γιορτή τοῦ Ἁγίου Φιλίππου ὅλο καί μακραίνει. Καί μαζί της μακραίνει ἡ φιλανθρωπία καί ἡ γνήσια εὐσπλαχνία.
Μακάριοι ὅσοι βιώνουν τοῦτη τήν ἱερή ἡμέρα τήν πανευλόγητη ἐθιμική τῶν πατέρων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου