Ο Κύριος μας , η Κυρά μας η Παναγιά, ο αυτοκράτορας, η αυγούστα με τα ελληνικά τους ονόματα, δίπλα ο ένας στον άλλον τόσους αιώνες τώρα, στους τοίχους της ΑγιαΣοφιάς με τις ψηφίδες τις πρώτες που χέρια Ελλήνων έβαλαν την μία δίπλα στην άλλη, περίπου όπως οι μετάνοιες των ασκητών που η μία δίπλα στην άλλη φτιάχνουν κλίμακα για τον ουρανό και όπως οι ασπασμοί κοντά-κοντά ο ένας με τον άλλον στοιχειοθετούν Αγάπη.
Δεν ξεχωρίζουν αυτοί.
Ανταμωμένοι πορεύονται με την υγρασία τόσων χειμώνων που τους έκανε να σφιχτούν ο ένας δίπλα στον άλλον τις νύχτες που δεν τους έβλεπε κανείς και να φτιάξουν προσευχές και προσευχές....
Τι να μας πουν τώρα οι βάρβαροι με τις γελοιότητές τους;
Ο μέγας ναός είναι των Ρωμιών, οι τοίχοι του μυρίζουν λιβάνι, στις γωνιές του περιπολεί αίμα του 1453, αίμα-φύλακας, αίμα-φυλαχτό, στις αθέατες κόγχες του ιερού μικρά ψίχουλα του τελευταίου αντίδωρου έχουν κρυφτεί κάτω από παλιά χιόνια της Πόλης περιμένοντας τους Έλληνες και οι άγγελοι σε ψηφίδες πάνω ή σε φτερά πραγματικού χρόνου ανυπόμονου πλέον Παραδείσου, στοιχειώνουν τις κινήσεις των βέβηλων.
Μην σκιάζεστε λοιπόν αδέλφια και μην ξοδεύετε θυμό για τους πρόστυχους!
Απλά περιμένετε να δείτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου