«Τραντέλλεναν εσκότωσαν [...] του Πόντου παλληκάρι»

«Τραντέλλεναν εσκότωσαν [...] του Πόντου παλληκάρι»
(ποντιακό ακριτικό τραγούδι)

ΑΗΤΕΝΤΣ' ΕΠΑΡΑΠΕΤΑΝΕΝ ψηλά ‘ς σα επουράνια
Είχεν τσιαγκία κόκκινα και το κουδούκ’ νατ’ μαύρον
Κι εκράτ’ νεν και ‘ς σα κάρτσια του παλληκαρί’ βρασιόνας
Αητέ μ’ για δός μ’ ας σο κρατείς για πε με όθεν κείται
Ας’ σο κρατώ ‘κι δίγω σε αρ’ όθεν κείται λέγω
Ακεί ‘ς ‘σο πέραν το ρασίν σο πέραν καν τ’ ελάτια
Μαύρα πουλία τρωγν’ ατον και άσπρα τριγυλίσκουν
Τραντέλλεναν εσκότωσαν και κείται ματωμένος
‘Σ σην θάλασσαν κολυμπετής σ’ ομάλια πεχληβάνος
‘Σ σον πόλεμον τραντέλλενας του Πόντου παλληκάρι

(απόδοση στην Κοινή Νεοελληνική από Θ. Ακριτίδη, πηγή: https://bit.ly/2Vzamrm)

ΕΝΑΣ ΑΗΤΟΣ επέταγε ψηλά στα επουράνια,
Είχε τα νύχια κόκκινα κι ολόμαυρη τη ράχη
Στα νύχια του εκράταγε παλληκαριού το χέρι ,
Αητέ’ μ, για δώσ' μ’ ό,τι κρατείς, για πές μου πούθε κείται,
Το που κρατώ, δεν παίρνεται, μα θα σου πω πού κείται,
Εκεί στο πέρα το βουνό, στο πέρα, με τα ελάτια,
…Μαύρα πουλιά τον τρώγανε κι άσπρα τον τριγυρίζαν,
Τραντέλληνα* σκοτώσανε, που κείται ματωμένος,
Στη θάλασσα κολυμβητής και στη στεριά λεβέντης,
Στη μάχη μέγας ήρωας, του Πόντου παλληκάρι!…

* τριάντα φορές Έλληνα = τρανό Έλληνα