Στην κυριολεξία επικράτησε κοσμοπλημμύρα εκείνο το απόγευμα της Κυριακής(2011),στην ιερά μονή του Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου, στους Τρούλλους της επαρχίας Λάρνακας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας βρέθηκαν στο μοναστήρι, που η τοποθεσία του δίνει την αίσθηση όασης μέσα στην έρημο, για την χειροθεσία και ενθρόνιση ως ηγουμένου του προϊστάμενου της Αρχιμανδρίτη Συμεών.
Πρόκειται για τον ιερομόναχο, ο οποίος μπορεί δίκαια να αποκληθεί ως ο νέος «κτήτορας» της μονής, της οποίας η ιστορία ανάγεται στους Μεσοβυζαντινούς χρόνους, ενώ δεν αποκλείεται να είναι και πολύ πιο παλαιά. Τόση ήταν η κοσμοσυρροή στην ενθρόνιση του πατρός Συμεών, ώστε χρειάστηκε η βοήθεια της τροχαίας Λάρνακας για να ρυθμίζει την κυκλοφορία του δρόμου μεταξύ Τρούλλων –Ορόκλινης.Ο Μητροπολίτης Κιτίου, μετά την ανάγνωση των ευχών της χειροθεσίας και την ενθρόνιση του ηγουμένου, είπε καταφανώς συγκινημένος: «Η σημερινή εύσημη μέρα, είναι ιστορική για την κατά Κίτιον Εκκλησία του Χριστού και μια από τις πιο σημαντικές, στην πολύχρονη ταπεινή αρχιερατική μου διακονία». Θα πρόσθετα ότι η ενθρόνιση του π. Συμεών ήταν γεγονός με ιδιαίτερη σημασία γενικότερα για την Εκκλησία Κύπρου.
Παρόλα αυτά η ενθρόνιση δεν έλαβε δημοσιότητα, καθώς δεν υπήρξε κάλυψη από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Αυτό οφείλεται στην μεγάλη σεμνότητα του Αρχιμανδρίτη Συμεών και των αδελφών της Μονής, οι οποίοι δεν ειδοποίησαν τα ΜΜΕ.
Ήμουν παρών στην ενθρόνιση, η οποία έγινε από τον Μητροπολίτη Κιτίου Χρυσόστομος, με όλη την μοναστηριακή τάξη και μέσα σε ατμόσφαιρα βαθιάς κατάνυξης. Παρέστησαν μέλη της Ιεράς Συνόδου, κληρικοί από την Κύπρο, την Ελλάδα και αλλού, καθώς η Μονή του Μαυροβουνίου έχει πολύ καλή φήμη, διότι διατηρεί και διασώζει ακραιφνή την ορθόδοξη μοναστική παράδοση. Το δικό μου ρεπορτάζ καθυστέρησε για λόγους ανεξάρτητους της θελήσεως. Έκρινα όμως ότι ήταν ένα σημαντικό γεγονός της Εκκλησίας μας, το οποίο έπρεπε να καταγραφεί.
Τον π. Συμεών τον θυμάμαι, αν και δεν είχα συναναστραφεί μαζί του, στην Μονή Πεντέλης στην Αθήνα, όταν στα μέσα της δεκαετίας του 70 σπούδαζε στην Θεολογική Αθηνών. Συνδεόταν ιδιαίτερα με τον διάκονο τότε και σήμερα μακαριστό Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρο, ο οποίος επίσης ζούσε στην Μονή.
Από τότε ο πατήρ Συμεών ήταν μορφή ασκητική, όπως συνεχίζει να είναι μέχρι σήμερα. Ιερομόναχος ανοιχτός προς όλους, ευγενής, πράος και διακριτικός. Με την βιωτή του δείχνει ότι, εκτός των άλλων, ασκείται στην διάκριση, η οποία, κατά την Εκκλησία, είναι μεγάλη αρετή.
Δεν θέλει να τον αποκαλούν «γέροντα». Δεν επεδίωξε και δεν επιδιώκει αξιώματα. Δεκαπέντε χρόνια ο Μητροπολίτης Κιτίου του έλεγε ότι πρέπει να τον χειροθετήσει και ενθρονίσει ηγούμενο της Μονής Μαυροβουνίου, αλλά ο π. Συμεών απαντούσε «πιο μετά» μέχρι που , πριν μερικούς μήνες, έφθασε η μέρα της ηγουμενίας του. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι Μητροπολίτης, αλλά προτίμησε να προαχθούν δύο αδελφοί της Μονής, ο σημερινός Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος και ο Χωρεπίσκοπος Αρσινόης Νεκτάριος. Με την προσευχή και τις πατρικές νουθεσίες του στηρίζει και τους δύο.
Ο Μητροπολίτης Κιτίου επαίνεσε τον π. Συμεών για «τον άτυφο, ταπεινό και σεμνό» του χαρακτήρα. Επίσης, τον κάλεσε να συνεχίσει να «μιλά με τη σιωπή δια της προσευχής» και να βαδίζει στην «πορεία των μεγάλων πατέρων και ασκητών της Εκκλησίας, τη νηπτική και ασκητική παράδοση του Ορθόδοξου ανατολικού μοναχισμού».
Ο σημερινός ηγούμενος του Μαυροβουνίου θεωρείται γνήσιος εκφραστής και συνεχιστής της κυπριακής μοναστικής παράδοσης, της οποίας χαρακτηριστικά είναι η αγροτική ζωή, η ησυχία και η προσευχή.
Ο π. Συμεών γεννήθηκε στην Ξυλοτύμπου στις 9 Ιουλίου, μέρα σημαδιακή, του 1948. Είναι το πρώτο παιδί του Μιχαήλη και της Χαμπούς Συμεού και έχει τρεις αδελφές. Τελείωσε την Ιερατική Σχολή «Απόστολος Βαρνάβας», χειροθετήθηκε αναγνώστης και έκτοτε έφερε ράσο από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’ και έφυγε για σπουδές στην Αθήνα. Το 1980 χειροτονήθηκε από τον Κιτίου Χρυσόστομο διάκονος και το 1983 πρεσβύτερος. Από τότε μέχρι το 1996 διακόνησε στην Μονή του Αγίου Ιωάννη Κοντού στην Λάρνακα.
Στη διάρκεια των σπουδών του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών μυήθηκε στην ιερή τέχνη της αγιογραφίας από τους αδελφούς Λέπουρα, μαθητές του αείμνηστου μεγάλου αγιογράφου Φώτη Κόντογλου από τις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας. Την τέχνη αυτή στη συνέχεια τη δίδαξε στην Κύπρο και ανέδειξε περί τους είκοσι μαθητές.
Ο π. Συμεών στην ομιλία κατά την ενθρόνιση του είπε ότι το πατρικό του σπίτι «ήταν το πρώτο μοναστήρι της ζωής του και η μελλοντική πορεία του ήταν καθορισμένη ήδη από το δημοτικό σχολείο». Οι γονείς μου, πρόσθεσε, «με πότισαν με τα νάματα της λαϊκής παράδοσης του τόπου μας, της πονεμένης Ρωμιοσύνης». Επίσης, τόνισε ότι «η ψυχή του είναι στραμμένη προς την Ανατολή».
Από την ομιλία σταχυολογούμε και τα ακόλουθα:
- «Δεν είναι εύκολο σήμερα να συστήσεις μοναστήρι εκ του μηδενός και μάλιστα ανδρικό».
-«Το ζητούμενο για ένα μοναστήρι είναι οι καλοί μοναχοί που να διαθέτουν ταπείνωση, υπακοή, δίψα για το Θεό, πνεύμα θυσίας. Η ελευθερία κατά περίεργο τρόπο εκπηγάζει μέσα από την υπακοή».
- «Ο τρόπος ανατροφής των παιδιών και η παιδεία είναι σήμερα κατά πάντα ατομοκεντρικά και η προτεσταντική λογική που επικρατεί δεν ευνοούν τις μοναχικές κλίσεις».
- «Η κουλτούρα του τόπου μας ήταν πάντα η Ορθοδοξία. Η λιτότητα, η ασκητικότητα, η ταπείνωση, η μετάνοια και γενικά ο τρόπος ζωής των μοναχών βοηθούν για μια ορθόδοξη αυτοσυνειδησία».
Εξάλλου, ο Κιτίου Χρυσόστομος στην ομιλία του μεταξύ άλλων τόνισε:
- «Ο μοναχισμός και οι μοναχοί ήταν και είναι πάντα η εμπροσθοφυλακή της Εκκλησίας. Είναι οι γνήσιοι εκφραστές του Ευαγγελικού πνεύματος, οι αληθινοί μαθητές του Αρχιποίμενος Χριστού, το μέτρο της πραγματικής ζωής, το φως των κοσμικών».
- «Οι ιερές Μονές μας είναι και πρέπει πάντα να είναι τόπος ασκήσεως και αγιασμού, εργαστήρια αγιότητος, οάσεις και κυψέλες πνευματικές στη σημερινή έρημο του κόσμου τούτου, τόποι παραμυθίας και παρηγοριάς για το σύγχρονο άνθρωπο».
- «Στο πρόσωπο του Καθηγουμένου λειτουργεί η πνευματική πατρότητα υπό την αληθινή και αυθεντική της έννοια».
(η φωτογραφια ανηκει στον ταλαντουχο φωτογραφο Alexandrou Achilleas)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου