«Ω! Πληγωμένο Γένος μου, μέσα στο ράσο λούφαξες τον πόνο να μερώσεις!» Το ράσο πάντοτε σκέπαζε το Γένος και πρώτα , βέβαια, τα παιδιά.
Ο Οσιος Δαυίδ, ως Ηγούμενος στο Μοναστήρι της Παναγίας Βαρνάκοβας , (τα έτη 1520-1532, πριν κτίσει το Μοναστήρι του στην Εύβοια) , μέσα στην Τουρκοκρατία, με κίνδυνο της ζωής του, ίδρυσε σχολείο, όπου, όχι μόνο, κρατούσαν την γλώσσα και την πίστη, αλλά πολλούς μαθητές, τους κρατούσε εκεί μέσα, οικότροφους , για να τρώνε ένα κομμάτι ψωμί και να αποφεύγουν τα επικίνδυνα " πήγαινε- έλα".
Είχε δε την τόλμη να προσφέρει άσυλο σε όσα απ αυτά κατέφευγαν στο Μοναστήρι κυνηγημένα από τους Τούρκους.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ , ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου