Στις 25 Μαρτίου ο παλιός κλέφτης και γνώστης των τόπων Θεόδ. Κολοκοτρώνης, ο Αναγνωσταράς, ο Παπαφλέσας και ο Π. Κεφάλας με 300 Μανίατες ξεκινούν για το εσωτερικό της Πελοποννήσου με αντικειμενικό σκοπό να περισφίξουν από παντού την πρωτεύουσά της, την Τριπολιτσά.
Μπροστά τους βαδίζει ένας θεόρατος καλόγερος, ο παπά Τούρτας, κρατώντας ψηλά ένα μεγάλο σταυρό.
Στον δρόμο τους μέσα από τα χωριά ξεσηκώνουν την αγροτιά. Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και οι ιερείς, ντυμένοι τ’ άμφιά τους, τους προϋπαντούν με τα εικονίσματα και το Ευαγγέλιο και τα πλήθη των χωρικών, καθώς περνούν σχεδόν τρεχάτοι οι επαναστάτες, σχηματίζουν έναν ανθρώπινο τοίχο απ’ εδώ και απ’ εκεί και παρακαλούν τον Θεό να τους δίνει δύναμη και να τους χαρίζει επιτυχίες. Εμπρός στο θέαμα αυτό ο Κολοκοτρώνης, ο πολυδοκιμασμένος από τις αναποδιές της τύχης, νιώθει κόμπο στον λαιμό και μόλις συγκρατεί τα κλάματα.
Μπροστά τους βαδίζει ένας θεόρατος καλόγερος, ο παπά Τούρτας, κρατώντας ψηλά ένα μεγάλο σταυρό.
Στον δρόμο τους μέσα από τα χωριά ξεσηκώνουν την αγροτιά. Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και οι ιερείς, ντυμένοι τ’ άμφιά τους, τους προϋπαντούν με τα εικονίσματα και το Ευαγγέλιο και τα πλήθη των χωρικών, καθώς περνούν σχεδόν τρεχάτοι οι επαναστάτες, σχηματίζουν έναν ανθρώπινο τοίχο απ’ εδώ και απ’ εκεί και παρακαλούν τον Θεό να τους δίνει δύναμη και να τους χαρίζει επιτυχίες. Εμπρός στο θέαμα αυτό ο Κολοκοτρώνης, ο πολυδοκιμασμένος από τις αναποδιές της τύχης, νιώθει κόμπο στον λαιμό και μόλις συγκρατεί τα κλάματα.
(Πηγή: Απ. Βακαλόπουλος, «Ιστορία του Νέου Ελληνισμού», 5ος τόμ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου