Στις 16 Μαΐου του σωτηρίου έτους 1961, ημέρα Δευτέρα, εορτή του Αγίου Πνεύματος, μετά τη Λειτουργία, ο εφημέριος ιερομόναχος Παύλος μού διηγήθηκε τη θαυματουργία που έγινε σ’ αυτόν από την αγία Δεξιά του Τιμίου Προδρόμου, ως ακολούθως:
– Κατάλαβες τι μου συνέβη σήμερα στη Λειτουργία, πάτερ Λάζαρε; (*)
– Τι, του λέω, παρακαλώ, εξήγησέ μου καλύτερα.
– Βεβαίως με άκουγες στην ακολουθία του όρθρου, πόσο δυσκολευόμουν στις εκφωνήσεις, πώς είχε φράξει ο λαιμός μου από τη φαρυγγίτιδα που με τυραννά κατά καιρούς.
– Μάλιστα, του λέω, αυτό το αντιλήφθηκα, και έλεγα μέσα μου· άραγε στη Λειτουργία πώς θα τα καταφέρει ο παπάς; Και μάλιστα σήμερα που έχουν και συλλείτουργο;
– Άκουσε λοιπόν: Όταν συναχθήκαμε οι ιερείς στην εκκλησία για να πάρουμε καιρό, βλέποντας τον εαυτό μου σε κακή κατάσταση, πριν βάλει Ευλογητός ο ηγούμενος, τον παρακάλεσα να βγάλει την αγία Δεξιά του Τιμίου Προδρόμου να την ασπασθώ και να με σταυρώσει με αυτήν. Ο ηγούμενος ευθύς συγκατένευσε και με σταύρωσε στην κεφαλή με τη αγία Δεξιά, λέγοντας συγχρόνως και τη συνηθισμένη ευχή. Την ασπάσθηκα δε και εγώ με πολλή ευλάβεια και αγάπη, παρακαλώντας συγχρόνως τον Τίμιο Πρόδρομο να με λυπηθεί και να με γιατρέψει από αυτή την ασθένεια που με τυραννούσε, για να μπορέσω εις δόξαν Θεού να κάμω τις εκφωνήσεις με ευχέρεια φωνής, να πω δε και το Ευαγγέλιο με ευκολία και ευρυφωνία, καθώς το λέμε σε τέτοιες εορτάσιμες Δεσποτικές εορτές.
Αυτά περίπου είπα στον Τίμιο Πρόδρομο, ασπαζόμενος την αγία Δεξιά του. Και, ω της θαυμαστής και ταχείας σου αντιλήψεως, μέγιστε Κυρίου Πρόδρομε! Παρευθύς αισθάνθηκα την ενέργεια της Θείας Χάριτος, μαλάκωσε ο λάρυγγάς μου, άνοιξε η φωνή μου, και γεμάτος από θείο ζήλο, με πολλή ευλάβεια και αγάπη, έκαμα τις εκφωνήσεις, είπα και το Ευαγγέλιο με κάθε άνεση και ευκολία, και από το βάθος της ψυχής και της καρδιάς μου, πανευλαβώς και ευγνωμόνως ευχαρίστησα τον πανάγαθο προστάτη μας, τον πανένδοξο Βαπτιστή και Πρόδρομο του Κυρίου, με τις πρεσβείες του οποίου είθε να αξιωθούμε τέλους αγαθού και της Βασιλείας των ουρανών. Αμήν.
– Γένοιτο, παπά μου, γένοιτο. Αμήν.
(*) Ο γέροντας Λάζαρος Διονυσιάτης († 1974) κατέγραψε πολλές θαυμαστές και κατανυκτικές διηγήσεις συμμοναστών του από την Ιερά Μονή Διονυσίου.
Από το περιοδικό “Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ”, Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τ. 12 (1987), άρθρο: «Διονυσιατικές διηγήσεις Γ’», σελ. 61.
Γλωσσική προσαρμογή για την Κ.Ο.
https://www.koinoniaorthodoxias.org/gerontes/therapeytiki-energeia-tis-agias-dexias-tou-prodromou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου