Εν θερμώ, αν και δεν συμπαθώ την λέξη δικαιολογία ,μάλλον την αντιπαθώ και προτιμώ αντ'αυτής την λέξη αιτιολογία, εν θερμώ λοιπόν έχει κανείς κάθε δικαιολογία να αισθανθεί θυμό, οργή, ακόμα και μίσος για τον φονιά του παιδιού του. Αλλά εν ψυχρώ. εννοώ αν δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενος συναισθηματικά στην υπόθεση , ποια δικαιολογία έχει κάποιος που τον καταράται με τις χείριστες κατάρες κι ωρύεται ,που τον κατονομάζει τέρας ; Πόσο τυφλός μπορεί να είναι κάποιος έτσι ώστε να μην έχει δει τα μέσα του τέρατα και το πόσο εύκολο είναι να παρασυρθεί απ'αυτά έτσι ώστε να βγούν στην επιφάνεια ;
Πόσο ανελέητος και σκληρόκαρδος μπορεί να είναι κανείς προς τον άνθρωπο που κάτω από χ συνθήκες διέπραξε τον φόνο ;
Νομίζω μόνον εκείνος που έχει άγνοια του εαυτού του και της ανθρώπινης φύσης ,γιατί ,ναι, είμαι άνθρωπος σημαίνει μπορώ εύκολα να είμαι τέρας.
Ποιος αναρωτάται για την ψυχική ,πνευματική και ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου αυτού ; Ευάλωτος και ευόλισθος προς το κακό η φύση μας ,το τονίζει κι ο Κάρλ Γιούγκ πως όλοι έχουμε μέσα μας έναν εγκληματία κι έναν άγιο. Τον επιβεβαιώνω εκ πείρας.
Κι αν ποτέ σας συνέβη στην θύμησή πράξεών σας να τινάζεται το κορμί σας από πόνο , αν ποτέ αισθανθήκατε φρίκη για πράξεις σας, ευτελείς πολλές φορές, για πράξεις που κανένα δικαστήριο δεν θα σας δικάσει ποτέ , τότε θα μπορείτε να συναισθανθείτε την κόλαση που περνάει ,που σίγουρα θα περάσει ,Κύριος οίδε για πόσο, ίσως για όλη την υπόλοιπη ζωή του, ο νεαρός άνδρας, το αγόρι θα έλεγα εγώ σαν μάνα, που έφτασε να σκοτώσει το κορίτσι. Αν εγώ, αν εμείς επιθυμούμε βαθειά το έλεος σε τέτοιες ώρες μας, ας ευσπλαχνιστούμε τον αξιοδάκρυτο φονιά, τον ταλαίπωρο άνθρωπο που υπέγραψε ιδιοχείρως την φρίκη να υπάρχεις ως φονιάς.
Εν ψυχρώ οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Εν θερμώ δεν γνωρίζω πώς θ αντιδρούσα κι είθε κανείς μας να μην βρεθεί ποτέ στην θέση της μητέρας της κοπέλας αλλ'ούτε στην θέση της μητέρας ή συγγενούς του φονιά για να μάθουμε . Ο καλός Θεός μας που συγχώρεσε τους φονείς Του θα δώσει ό,τι ακριβώς χρειάζονται όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι στο γεγονός, είθε να είναι σε θέση να τα εισπράξουν .....
Εν ψυχρώ οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Εν θερμώ δεν γνωρίζω πώς θ αντιδρούσα κι είθε κανείς μας να μην βρεθεί ποτέ στην θέση της μητέρας της κοπέλας αλλ'ούτε στην θέση της μητέρας ή συγγενούς του φονιά για να μάθουμε . Ο καλός Θεός μας που συγχώρεσε τους φονείς Του θα δώσει ό,τι ακριβώς χρειάζονται όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι στο γεγονός, είθε να είναι σε θέση να τα εισπράξουν .....
****
~ Μητροπολίτη Χονγκ Κονγκ, π. Nektarios Tsilis...
"Εχθές γέμισαν τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως με σχόλια εναντίον του «τέρατος» που δολοφόνησε την σύζυγό του.
"Εχθές γέμισαν τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως με σχόλια εναντίον του «τέρατος» που δολοφόνησε την σύζυγό του.
Θα γράψω κάτι απευθυνόμενος στους χριστιανούς.
Σε αυτούς που χθές με οργή και βδελυγμία ξέσκιζαν τις σάρκες του δολοφόνου.
Η πράξη της δολοφονίας αποτρόπαια.
Αλλά ξεχάσατε ότι κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι έχει το ηθικό πλεονέκτημα.
Όλοι μέσα στην καρδιά μας κρύβουμε τα δικά μας τέρατα.
Αρκεί για ένα δευτερόλεπτο να σηκώσει ο Θεός την χάρη Του και να γίνουμε και εμείς τέρατα και δαίμονες.
Μην ξεχνάτε πως ο Δαυΐδ ήταν Προφήτης.
Κι όμως και εμοίχευσε και δολοφόνησε.
Σκύψτε μέσα στην καρδιά σας και πείτε ένα Κύριε ελέησον για τον δολοφόνο και ένα ακόμα για την δική σας ψυχή.
Όποιος νομίζει ότι στέκεται, ας προσέξει μην πέσει... "
****
antonispapagiannis
Φόνος και οργή
Πρώτο θέμα στην επικαιρότητα εδώ και σαράντα μέρες το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, με τις διάφορες πτυχές του. Αρχικά το ίδιο το γεγονός, στη συνέχεια οι εικασίες και οι διαρροές για την πορεία των ερευνών, οι δακρύβρεκτες συνεντεύξεις και εικόνες, και τέλος το δραματικό φινάλε με την ομολογία του συζυγοκτόνου, την οποία ακολούθησε νέο κύμα αναλύσεων για την ψυχολογία του, τον κυνισμό του, το πώς και το γιατί της τραγικής πράξης. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε όσα γράφονται και ακούγονται παντού. Ας δούμε το θέμα από μια άλλη γωνία.
Πριν πολλά χρόνια, μετά από μια εξομολόγηση όπου του είχα αναφέρει κάποια ξεσπάσματά μου, ο μακαριστός π. Συμεών μου είπε το εξής:
****
π. Γ.Θ.
Σε ένα από τα βιβλία του π. Virgil Georgiou, Ορθοδόξου Ρουμάνου συγγραφέως, υπάρχει η εξής απάντηση του ηγουμένου ενός Μοναστηριού στον αρχηγό του αστυνομικής ομάδος που διεξάγει έρευνες για τον εντοπισμό κάποιου υπόπτου για δολοφονία:
-"Εσείς οι αστυνομικοί ψάχνετε να βρείτε στον κάθε άνθρωπο τον εγκληματία.
Εμείς οι μοναχοί ψάχνουμε να βρούμε στον κάθε εγκληματία τον άνθρωπο".
Οφείλω να ομολογήσω πως αυτή η φράση χαράχθηκε ανεξίτηλα στο νου και στην καρδιά μου από τα εφηβικά μου χρόνια.
Και οφείλω να ομολογήσω πως τρομάζω κυριολεκτικά με όλους εμάς τους Χριστιανούς που ομοιάζουμε περισσότερο με τον όχλο που ζητάει να λιθοβολήσει την αμαρτωλή γυναίκα και είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε εύκολα την πέτρα του αναθέματος και των χαρακτηρισμών στους γύρω μας ξεχνώντας να κοιτάξουμε μέσα μας, λησμονώντας τα λόγια του ίδιου του Χριστού: "ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον"
"ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν".
Όταν λειτουργούμε με την ΗΘΙΚΗ και όχι με τη ΜΕΤΑΝΟΙΑ στη ζωή μας, εύκολα πέφτουμε στη σκληροκαρδία και την κατάκριση και ομοιάζουμε περισσότερο με τον Φαρισαίο της παραβολής (ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμὶ ώσπερ οι λοιποὶ των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο τελώνης), έστω κι αν "ντυνόμαστε εξωτερικά το μανδύα της ταπεινοφροσύνης.
Και κάθε φορά που ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ την αμαρτία με τον αμαρτωλό φτάνουμε να σκανδαλιστούμε ακόμα και με το Χριστό, ο οποίος συντρώει με τελώνες και πόρνες και ανοίγει πρώτα τον Παράδεισο, όχι για κάποιον σαν κι εμάς (ηθικό κι ενάρετο), αλλά για ένα δολοφόνο - κακούργο (έστω και μετανοημένο).
****
Ένας Άγιος των ημερών(πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης) μας έλεγε:
Σε αυτούς που χθές με οργή και βδελυγμία ξέσκιζαν τις σάρκες του δολοφόνου.
Η πράξη της δολοφονίας αποτρόπαια.
Αλλά ξεχάσατε ότι κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι έχει το ηθικό πλεονέκτημα.
Όλοι μέσα στην καρδιά μας κρύβουμε τα δικά μας τέρατα.
Αρκεί για ένα δευτερόλεπτο να σηκώσει ο Θεός την χάρη Του και να γίνουμε και εμείς τέρατα και δαίμονες.
Μην ξεχνάτε πως ο Δαυΐδ ήταν Προφήτης.
Κι όμως και εμοίχευσε και δολοφόνησε.
Σκύψτε μέσα στην καρδιά σας και πείτε ένα Κύριε ελέησον για τον δολοφόνο και ένα ακόμα για την δική σας ψυχή.
Όποιος νομίζει ότι στέκεται, ας προσέξει μην πέσει... "
****
antonispapagiannis
Φόνος και οργή
Πρώτο θέμα στην επικαιρότητα εδώ και σαράντα μέρες το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, με τις διάφορες πτυχές του. Αρχικά το ίδιο το γεγονός, στη συνέχεια οι εικασίες και οι διαρροές για την πορεία των ερευνών, οι δακρύβρεκτες συνεντεύξεις και εικόνες, και τέλος το δραματικό φινάλε με την ομολογία του συζυγοκτόνου, την οποία ακολούθησε νέο κύμα αναλύσεων για την ψυχολογία του, τον κυνισμό του, το πώς και το γιατί της τραγικής πράξης. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε όσα γράφονται και ακούγονται παντού. Ας δούμε το θέμα από μια άλλη γωνία.
Πριν πολλά χρόνια, μετά από μια εξομολόγηση όπου του είχα αναφέρει κάποια ξεσπάσματά μου, ο μακαριστός π. Συμεών μου είπε το εξής:
«Ξέρεις πώς είναι να στέκεσαι δίπλα σ’ ένα καζάνι που κοχλάζει και να πετάγονται καυτές σταγόνες που σε καίνε στιγμιαία; Αν οι σταγόνες καίνε τόσο, σκέψου τι γίνεται μέσα στο καζάνι. Έτσι είναι και η ψυχή του ανθρώπου. Οι εξωτερικές εκδηλώσεις μόνο μια ιδέα μας δίνουν για το τι γίνεται εκεί μέσα».
Θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε την παρομοίωσή του και στο ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Τέτοια και άλλα παρόμοια γεγονότα, περισσότερο ή λιγότερο τραγικά, μπορεί κανείς να τα δει σαν ‘καυτές σταγόνες’ από το μεγάλο καζάνι στο οποίο ζούμε, όπου συγκρούονται συνεχώς οι μυριάδες εγωισμοί, οι ιδιοτροπίες και τα ανυποχώρητα θελήματά μας. Ας μη σπεύσουμε να βγάλουμε τους εαυτούς μας απ’ έξω. Καλύτερα ας αναλογισθούμε πώς αντιδρούμε στις καθημερινές προκλήσεις που δεχόμαστε, και ας σκεφθούμε με φόβο ότι, ευκαιρίας δοθείσης, ο καθένας μας θα μπορούσε να βρεθεί σε ρόλο δράστη. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία έβαλε την οργή στο ίδιο επίπεδο με τον φόνο και μακάρισε τους «πράους καί ταπεινούς τῇ καρδίᾳ». Ας ελεήσει εκείνος και τον φονιά και όλους μας.
****
π. Γ.Θ.
Σε ένα από τα βιβλία του π. Virgil Georgiou, Ορθοδόξου Ρουμάνου συγγραφέως, υπάρχει η εξής απάντηση του ηγουμένου ενός Μοναστηριού στον αρχηγό του αστυνομικής ομάδος που διεξάγει έρευνες για τον εντοπισμό κάποιου υπόπτου για δολοφονία:
-"Εσείς οι αστυνομικοί ψάχνετε να βρείτε στον κάθε άνθρωπο τον εγκληματία.
Εμείς οι μοναχοί ψάχνουμε να βρούμε στον κάθε εγκληματία τον άνθρωπο".
Οφείλω να ομολογήσω πως αυτή η φράση χαράχθηκε ανεξίτηλα στο νου και στην καρδιά μου από τα εφηβικά μου χρόνια.
Και οφείλω να ομολογήσω πως τρομάζω κυριολεκτικά με όλους εμάς τους Χριστιανούς που ομοιάζουμε περισσότερο με τον όχλο που ζητάει να λιθοβολήσει την αμαρτωλή γυναίκα και είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε εύκολα την πέτρα του αναθέματος και των χαρακτηρισμών στους γύρω μας ξεχνώντας να κοιτάξουμε μέσα μας, λησμονώντας τα λόγια του ίδιου του Χριστού: "ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον"
"ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν".
Όταν λειτουργούμε με την ΗΘΙΚΗ και όχι με τη ΜΕΤΑΝΟΙΑ στη ζωή μας, εύκολα πέφτουμε στη σκληροκαρδία και την κατάκριση και ομοιάζουμε περισσότερο με τον Φαρισαίο της παραβολής (ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμὶ ώσπερ οι λοιποὶ των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο τελώνης), έστω κι αν "ντυνόμαστε εξωτερικά το μανδύα της ταπεινοφροσύνης.
Και κάθε φορά που ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ την αμαρτία με τον αμαρτωλό φτάνουμε να σκανδαλιστούμε ακόμα και με το Χριστό, ο οποίος συντρώει με τελώνες και πόρνες και ανοίγει πρώτα τον Παράδεισο, όχι για κάποιον σαν κι εμάς (ηθικό κι ενάρετο), αλλά για ένα δολοφόνο - κακούργο (έστω και μετανοημένο).
Ένας Άγιος των ημερών(πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης) μας έλεγε:
«Μην κατηγορήσεις ποτέ κανένα ιερωμένο ή αφιερωμένο στον Θεό, αλλά ούτε τους κοσμικούς, ούτε τους μεγαλύτερους αμαρτωλούς, και αν ακόμα τους βλέπεις να αμαρτάνουν. Όλους τους ανθρώπους, που κατοικούν στη γη και τους κοιμηθέντας από κτίσεως κόσμου να τους βλέπουμε αγίους και δικαίους και μόνο τον εαυτό μας να βλέπομε αμαρτωλό, τελευταίο όλου του κόσμου και άξιο κατακρίσεως και πολλών τιμωριών. Είναι καλό και θεάρεστο να πεθάνουμε για τον κόσμο και να ζήσουμε αιωνίως με το Θεό»
*****
*****
Κανείς να μην πει ποτέ ότι «εγώ δεν έπεσα ή δεν θα πέσω σ' αυτή την αμαρτία». Αν δεν μας φυλάξει η Χάρις του Θεού δεν κάνουμε τίποτα...
Του Αγίου Πνεύματος, Ομιλία Γέροντος Γαβριήλ(Μονή Οσίου Δαβίδ) - 21/06/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου