Τι καλά το λέει τ' αηδόνι(Παραδοσιακό Θράκης)

                      

Που ’σουν εψές λεβέντη μου

Κι αντιπροψές καλά μου

Τι καλά το λέει τ’ αηδόνι

Εψές ήμουν στους ουρανούς

Κι αντιπροψές στους Άγιους

Τον Άγγελό μου φίλευα

Και τον Χριστό κερνούσα

Και την κυρά την Παναγιά

Την επαρακαλούσα

Για να μου δώσει τα κλειδιά

Κλειδιά του Παραδείσου

Ν’ ανοίξω τον Παράδεισο

Να μπω να σεργιανίσω

Να δω που κάθονται οι φτωχοί

Που κάθονται οι αρχοντάδες

Στον ίσκιο κάθονται οι φτωχοί

Στον ήλιο οι αρχοντάδες

Και τους φτωχούς παρακαλούν

Και τους παρακαλούνε

Δώστε φτωχοί τον ίσκιο σας

Και πάρτε τα φλουριά μας

Ας έχουμε εμείς οι φτωχοί

ας έχουμε τον ίσκιο μας

Κι ας έχετε τα φλουριά σας

τι καλά το λέει τ' αηδόνι.

Η λαϊκή σοφία επισημαίνει, ότι δεν αρκούν τα φλουριά για τα όνειρα και τις ανθρώπινες ανάγκες.