Παπα-Φώτης Λαυριώτης
Στο Άγιον Όρος, όπου εγκαταβίωσε για μια 20ετία, με τη μελέτη των Αγίων που έκανε, ανακάλυψε και ανάδειξε πολλούς Λέσβιους Αγίους, άγνωστους μέχρι τότε, που ένας απ’ αυτούς ήταν και ο νεομάρτυρας Λουκάς που μαρτύρησε κοντά στα Πάμφιλα, γι’ αυτό και αφιέρωσε την περίλαμπρη εκκλησία του[...]
[....]Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες και μηδαμινά μπρος στο κολοσσιαίο έργο του και την προσφορά στην Εκκλησία, στην κοινωνία, στους φτωχούς και αδυνάτους, στους άπιστους και αμαρτωλούς, στις πόρνες που δεν λογάριαζε τι θα πει ο κόσμος που τον έβλεπε να μπαίνει μέσα σε οίκους ανοχής προκειμένου να σώσει καμιά μετανιωμένη ψυχή. Πάντρεψε παράνομα ζευγάρια, βάφτισε αλλόθρησκους, σπούδασε φτωχούς, μοίραζε όλα του υπάρχοντά του ακόμα και τα ράσα του.
Και το σπουδαιότερο, έχτιζε εκκλησιές, παρεκκλήσια, ανακαίνιζε μοναστήρια και όλ’ αυτά με τρεχάματα, κόπους αφάνταστους και παρακάλια, να μαζέψει λεφτά και υλικά απ’ τους πλουσίους. Ακόμα και τα λάδια που πήγαιναν στα ξωκλήσια τα ‘παιρνε από κει και τα ‘δινε στους φτωχούς λέγοντας πως οι άγιοι δεν τα ‘χουν τόση ανάγκη...!
Ήταν ένας οδοιπόρος -εγώ θα ‘λεγα «αναχωρητής»- μέχρι τα βαθιά γεράματά του, με τον ντορβά στον ώμο, που είχε μέσα απ’ το πετραχήλι του, μέχρι πέτρες και μάρμαρα που κουβαλούσε συνέχεια για το χτίσιμο του περιώνυμου ναού του Αγίου Λουκά στα Πάμφιλα, ένα βυζαντινό τριώροφο αριστούργημα, που το χτίσιμό του άρχισε το 1960 και τέλειωσε το 2010 με πολλές διακοπές, γιατί άλλοτε τα λεφτά τού τα ‘κλεβαν και άλλοτε τα ‘δινε σε φτωχούς που τα είχαν ανάγκη.
Ήταν ένας οδοιπόρος -εγώ θα ‘λεγα «αναχωρητής»- μέχρι τα βαθιά γεράματά του, με τον ντορβά στον ώμο, που είχε μέσα απ’ το πετραχήλι του, μέχρι πέτρες και μάρμαρα που κουβαλούσε συνέχεια για το χτίσιμο του περιώνυμου ναού του Αγίου Λουκά στα Πάμφιλα, ένα βυζαντινό τριώροφο αριστούργημα, που το χτίσιμό του άρχισε το 1960 και τέλειωσε το 2010 με πολλές διακοπές, γιατί άλλοτε τα λεφτά τού τα ‘κλεβαν και άλλοτε τα ‘δινε σε φτωχούς που τα είχαν ανάγκη.
Πάντως πρόλαβε να δει ολοκληρωμένο το έργο της ζωής του, παραθέτοντας «τραπέζι» σ’ όλον τον κόσμο μέσα στον αυλόγυρο, πράγμα που το συνήθιζε στην ονομαστική του γιορτή, καθώς και στον Τρίγωνα όπου ήταν εφημέριος.
Όλος ο κόσμος του ήξερε σαν μονοχίτωνα και ανυπόδητο, να κάνει ταχτικά το δρομολόγιο από Τρίγωνα Πλωμαρίου (όπου ήταν εφημέριος πάνω από 40 χρόνια) μέχρι τα Πάμφιλα (όπου ήταν η γενέτειρά του και το όνειρο της ζωής του, ο ναός του Αγίου Λουκά).
Όλος ο κόσμος του ήξερε σαν μονοχίτωνα και ανυπόδητο, να κάνει ταχτικά το δρομολόγιο από Τρίγωνα Πλωμαρίου (όπου ήταν εφημέριος πάνω από 40 χρόνια) μέχρι τα Πάμφιλα (όπου ήταν η γενέτειρά του και το όνειρο της ζωής του, ο ναός του Αγίου Λουκά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου