Θα τους δίδασκα να κυνηγάνε την ντοπαμίνη (ευχαρίστηση) και όχι τον σκοπό, να λατρεύουν τον εαυτό τους αλλά να μισούν αυτό που είναι.
Δεν θα τους κατέστρεφα με πόλεμο, αλλά θα τους κατέστρεφα με την απάθεια κρατώντας τους αποπροσανατολισμένους και “μουδιασμένους” απλά να σκρολάρουν στα κινητά τους, διαρκώς να σκρολάρουν.
Θα διέλυα την οικογένεια επαναπροσδιορίζοντάς την, κάνοντας τους πατεράδες προαιρετικούς, τις μητέρες εξουθενωμένες και τα παιδιά μπερδεμένα. Θα έδινα στα παιδιά ένα τηλέφωνο πριν ακόμα προλάβουν να πουν τις πρώτες τους λέξεις και θα παρακολουθούσα τα μυαλά τους να σαπίζουν αργά, γλυκά, ήσυχα και το πιο εκπληκτικό από όλα δεν θα ήξεραν ποτέ πως είμαι εγώ! Θα το ονόμαζαν ελευθερία!”
3 σχόλια:
Ήδη συμβαίνει δυστυχώς.
Όλοι είμαστε με ένα κινητό στο χερι ,ακόμη κ τα μικρά παιδιά που είναι στην πιο αγνή ηλικία αντί να παίζουν, έχουν το κινητό κ ακούν, βλέπουν άσχημες εικόνες, χάνοντας με αυτό τον τρόπο την αθωότητα τους.Δυστυχως,αυτό συμβαίνει....
Ο Θεός να φωτίσει τούς ανθρώπους.. γονείς... παππούδες...γιαγιάδες... εφήβους... δασκάλους....να ξεφύγουμε από αυτή την διαστροφή...
Δημοσίευση σχολίου