Ἐπέτρεψε ὁ καλὸς Θεὸς νὰ εὑρεθοῦν τὰ χαριτόβρυτα λείψανά του μὲ θαυμαστὸ τρόπο, στὶς 3 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 2015.
Σὲ ἔργα ἀνακαινίσεως τοῦ Ἱεροῦ Ἐνοριακοῦ Παρεκκλησίου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, εὑρέθη ὁ τάφος τοῦ Ὁσίου· ἕνα καλοκτισμένο ἀρκοσόλιο στό ἐσωτερικό τοῦ ναοῦ καί μάλιστα στό νότιο τμῆμα του. Ἐκεῖ δὲν εἶχε ταφεῖ σὲ ὕπτια θέση μὲ τὰ χέρια σταυρωμένα στὸ στῆθος, ὅπως συνηθίζουμε νὰ θάβουμε τοὺς Ὀρθόδοξους ἀδελφούς μας. Εὑρέθη ὁ Ὅσιος γυρισμένος στὸ πλάϊ μὲ τὰ δυό του χέρια κάτω ἀπὸ τὸ κεφάλι, ὅπως πολλὲς φορὲς συνηθίζουμε νὰ κοιμόμαστε βάζοντας τὰ χέρια γιὰ προσκέφαλο. Προφανῶς ὁ Ὅσιος προγνώρισε τὸ τέλος του καὶ μπῆκε μέσα στὸν τάφο μόνος του προσδοκῶντας ἀνάσταση νεκρῶν. Δίπλα του βρέθηκαν ἡ πόρπη τοῦ μοναχικῆς του ζώνης καὶ κοχλιάριο Θείας Κοινωνίας. Κοιμήθηκε τὸν ὕπνο τῶν δικαίων (σέ ἡλικία 65-70 ἐτῶν ὅπως ἡ ἀνθρωπολογική ἐξέταση τῶν ἱερῶν λειψάνων ἔδειξε) πανέτοιμος πνευματικὰ καὶ ὁμολογῶντας τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, στὸ ὁποῖο φαίνεται ὅτι περιμένουμε μὲ λαχτάρα τὴν κοινὴν ἀνάσταση.
Τὸ ρῆμα «προσδοκῶ» δὲν σημαίνει ὅτι περιμένω, ἀλλὰ ὅτι περιμένω μὲ λαχτάρα, μὲ ἀνυπομονησία. Καὶ ἐν προκειμένῳ τί περιμένω μὲ λαχτάρα; Τὸ ὁμολογοῦμε περίτρανα· τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας. «Προσδοκῶ» σημαίνει ὅτι δὲν ἀντέχω νά ζῶ σ᾿ αὐτὸν τὸν μάταιο κόσμο χωρὶς τὸν Θεό, στὸν κόσμο ποὺ κεῖται στὸ πονηρό, ἀλλὰ περιμένω νὰ ἔλθει ὁ Κύριος, γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει τὴν τάξη καὶ τὴν δικαιοσύνη στὸν ταραγμένο κόσμο.
Ἡ πρόνοια καὶ ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ θέλησε νὰ κάνει γνωστὴ τὴν ἁγιότητα τοῦ ἀγνώστου Ὁσίου, τοῦ προσφυῶς ὀνομασθέντος Προσδοκίου, λόγῳ τῆς εὑρέσεως τῶν λειψάνων του σὲ στάση προσδοκίας τῆς τῶν νεκρῶν ἀναστάσεως, καὶ μὲ τὸ κροκκοβαφὲς χρῶμα τῶν λειψάνων του καὶ τὴν λεπτὴ εὐωδίας τους.
Μετὰ τὴν εὕρεση τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτὰ τακτοποιήθηκαν σὲ εὐπρεπὲς κιβώτιο καὶ ἀπὸ τὶς 20 Ὁκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους ἄρχισαν νὰ εὐωδιάζουν, σημεῖο εὐαρεσκείας τοῦ Ὁσίου γιὰ τὶς ἀποδιδόμενες σὲ αὐτὸν τιμές.
Ἀφανὴς γιὰ πολλὰ χρόνια, λοιπόν, ἀλλὰ ἐμφανέστατος ἐνώπιον του Κυρίου μας, ἄγνωστος στὸν κόσμο, ἀλλὰ γνώριμος τοῦ οὐρανοῦ, παρέμενε ὁ ὅσιος ἀσκητὴς τοῦ Ἐμπορείου, ὁ ὁποῖος προσφυῶς, τὸ τονίζουμε, ἐπονομάσθηκε Προσδόκιος. Καὶ ἄλλων πολλῶν Ἁγίων ἀγνοοῦντες τὰ ὀνόματα δώσαμε στὴν Ἐκκλησία μας ὀνόματα σχετικὰ μὲ τὶς ἰδιαιτερότητες τῆς χάριτος ποὺ παρουσιάζουν, τὴν βιοτική τους ταυτότητα ἢ τὸν τρόπο ποὺ μᾶς ἔγιναν γνωστοί. Ἔτσι ἔχουμε τὸν «Εὐγνώμονα Ληστή», τὸν ὅσιο «Εὐδόκιμο» τὸν Βατοπαιδινό, τὸν γιατρὸ ἅγιο «Μέδικο».
Ὁ Ἅγιος Θεὸς δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ ὄνομα, τὴν καταγωγὴ ἢ τὴν μορφὴ τοῦ καθενός. Βλέπει ὡς Παντεπόπτης αὐτοὺς ποὺ σηκώνουν τὸν σταυρό τους καὶ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται ταπεινὰ καὶ στὴν ἀφάνεια πρὸς διατήρηση τῶν ἐντολῶν Του καὶ ἐν καιρῷ τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς στέλνει τὴν ἄκτιστη χάρη καὶ εὐωδία Του.
Ἔκτοτε ὁ Ὅσιος Προσδόκιος δείχνει αἰσθητὴ τὴν παρουσία του. Σὲ πιστὸ πρόσωπο ποὺ ἔψαλε τὸν Παρακλητικό του Κανόνα ἐμφανίσθηκε δείχνοντας καὶ τὰ χαρακτηριστικά του, τὰ ὁποῖα, ὅπως ἐκεῖνος παραδέχθηκε ἦταν ὅμοια μὲ τὴν ἁγιογραφία ποὺ εἶχε ἱστορήσει εὐλαβὴς ἁγιογράφος ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη. Πολλές εἶναι οἱ θεραπείες πού ἐνεργοῦνται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός του καί κυρίως μέ τήν προσκύνηση τῶν τιμίων λειψάνων του. Μεταξύ αὐτῶν δύο θεραπείες καρκινοπαθῶν, νεογέννητου βρέφους μέ πνευμονία, χρονίων παθήσεων πού οἱ πιστοί ὁμολογοῦν καί καταγράφουν, θεραπείες ἀκόμα καί πασχόντων ὑπό τοῦ δαίμονος ὅπως ἱερεῖς καταθέτουν. Ἀκόμα καί ἐπί πολλά ἔτη ἄτεκνα ἀνδρόγυνα προσέρχονται στή λάρνακα τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου, τόν παρακαλοῦν καί τό θαῦμα ἐνεργεῖται. Ὅλα αὐτά, ἰατρικά ἐπιβεβαιωμένα, συγκεντρώνονται σέ εἰδικό φάκελο.
Σήμερα τὰ τίμια τοῦ Ὁσίου Προσδοκίου λείψανα, κατόπιν ἐγκρίσεως καί εὐλογίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θήρας, Ἀμοργοῦ & Νήσων κ.κ. Ἐπιφανίου, θησαυρίζονται σὲ λάρνακα στὸ ἀριστερὸ κλῖτος τοῦ Ἱεροῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἐμπορείου, καὶ προσκυνοῦνται ἀπὸ πλῆθος πιστῶν, ἡ δέ μνήμη του τιμᾶται στίς 16 Ἰανουαρίου ἑκάστου ἔτους.
Οἱ ἐμφανίσεις καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ὁσίου εἶναι καθημερινά. Ἡ εὐωδία τῶν ἱερῶν του λειψάνων οὐράνια. Ἔτσι δοξάζει ὁ Κύριος τοὺς Ἁγίους Του σὲ ἐπιβεβαίωση τοῦ ψαλμικοῦ «τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος» (Ψαλμ. 15, 3).
Ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Προσδοκίου τιμᾶται κι ἐκτός τῶν ὁρίων τῆς Σαντορίνης, σε Ἱερούς Ναούς καί Ἱερές Μονές στήν Ἀθῆνα, στήν Κρήτη, στήν Πάρο, στήν Κύπρο, ἀκόμα καί στούς Ἁγίους Τόπους.
Εἴθε ὁ Ὅσιος Προσδόκιος νὰ εἶναι ἀρωγὸς καὶ σκεπαστὴς καὶ ἰατρὸς καὶ ὁδηγὸς πρὸς σωτηρία πάντων τῶν ἐπικαλουμένων τὴν χάρη του.
Ἀπολυτίκιον
Ακριβώς τό σόν τέλος προγνούς Προσδόκιε
καί είσελθών είς τόν τάφον έκών έν θήρα μονής τής σεπτής Αικατερίνης μεταβέβηκας έκ τού θανάτου είς ζωήν τήν αίωνιον, σοφέ άνάπαυσιν τεθνεώτων ό προσδοκών, ίκετεύειν ύπέρ ήμών Θεόν τόν εύσπλαχνον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου