Ἡ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΣ τοῦ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ τοῦ Καλυμνίου καί ἡ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ τοῦ κεκοιμημένου ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ!

Παραθέτουμε, Φίλες καί Φίλοι, ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίον "Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ Ἅγιός μας" (σελίδες 257-261), στά πλαίσια τῶν ὁποίων πληροφορούμεθα τήν συγκινητικήν φιλίαν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Νέου, στήν Αἴγιναν:

"Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Πάντων, Γερόντισσα Φιλοθέη, ἀνέφερε γιά τήν σχέση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μέ τόν Ἅγιον Σάββαν τῆς Καλύμνου –ὁ ὁποῖος, τό διάστημα πού ἐκοιμήθη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ Ἅγιός μας, ἱερουργοῦσε στό Μοναστήρι του, στήν Αἴγιναν- τά ἀκόλουθα:

Ὅταν ἐκοιμήθη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, τόν ἔθαψεν ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Σάββας, διότι ἦτο Ἱερεύς. Ἐπί τρία μερόνυκτα παρέμεινεν εἰς τόν τάφον του καί συνωμιλοῦσε μέ τόν Ἅγιον Νεκτάριον!.. Αἱ Μοναχαί, ἐπειδή ἤκουον ψιθύρους ἐπί τοῦ τάφου, ἀνεζήτησαν τόν π. Σάββαν εἰς τό κελλίον του, τόν ὁποῖον εὕρον –κατελθοῦσαι ὅλαι μαζί- εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.
Ἐζήτησε τότε, ὁ Ἅγιος Σάββας, ἀπό τήν Γερόντισσαν νά μή τόν ἐνοχλήσουν ἐπί τεσσαράκοντα ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας θά εὑρίσκετο ἔγκλειστος εἰς τό κελλίον του. Μετά τάς τεσσαράκοντα ἡμέρας, ἐπῆγε εἰς τήν Γερόντισσαν καί τῆς δίδει τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί τῆς λέγει:

 «Πάρε τήν εἰκόνα νά τήν βάλῃς εἰς τό προσκυνητάρι»!

Εἶπεν ἡ Γερόντισσα: «Πῶς μπορῶ νά βάλω τόν Ἅγιον εἰς τό προσκυνητάρι, ἀφοῦ δέν ξεύρομεν ἀκόμη ἄν εἶναι Ἅγιος καί ξεύρετε ὅτι ὑπάρχουν ἐπιτροπαί καί Μητροπολίται πού κάνουν ἔλεγχον. Μή θέλετε, πάτερ Σάββα, νά μᾶς κλείσουν τό μοναστήρι».

 Εἶπεν αὐτῇ ὁ π. Σάββας: «Ὀφείλεις νά κάμῃς ὑπακοήν. Νά πάρῃς τήν εἰκόνα νά τήν βάλῃς εἰς τό προσκυνητάρι καί τάς βουλάς τοῦ Θεοῦ νά μή τάς περιεργάζεσαι»!..

Κατά δέ τήν προφορικήν ἀφήγηση τῆς Μαρίας Μπιζάνη, ἀπό τήν Κάλυμνον:
«Ὅταν ἐκοιμήθη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ἡ νέα Μοναχή Νεκταρία πῆγε καί τράβηξε λίγο τό ξύλινο μνῆμα, γιά νά δῇ τόν Γέροντα, ἀπό τήν λαχτάρα πού εἶχε. Λοιπόν, τήν ἔφθασεν ἡ Ἡγουμένη:
-῾῾Τί κάνεις ἐδῶ, Νεκταρία᾿᾿;
-῾῾Θέλω νά ἰδῶ τόν Γέροντά μου᾿᾿.

 -῾῾Εἶναι κακό πράγμα. Τώρα θά σέ πάω στόν Γέροντα, τόν πατέρα Σάββαν᾿᾿.
Ἦταν ὁ πατήρ Σάββας εἰς τό κελλίον του. Κτυπᾶ τήν πόρτα τοῦ κελλίου ἡ Ἡγουμένη καί τοῦ λέγει:
-῾῾Εἶδες τί ἔκαμεν ἡ μικρή μας᾿᾿;
-῾῾Τί ἔκαμε᾿᾿;
-῾῾Πῆγε στό μνῆμα ἀπό πάνω καί τράβηξε τό μνῆμα, διά νά ἰδῇ τόν Γέροντα᾿᾿.
-῾῾Ἔλα, παιδί μου, μέσα. Γιατί τό ἔκαμες αὐτό;᾿᾿.
-῾῾Ἀπό τήν λαχτάρα πού εἶχα νά δῶ τόν Γέροντά μου᾿᾿.
-῾῾Μά, αὐτό ξέρεις πῶς λέγεται; Τυμβωρῦχος εἶσαι;᾿᾿.
-῾῾Μά, ἐγώ δέν ξεύρω ἀπό αὐτά τά λόγια. Ἐγώ θέλω τόν Γέροντά μου νά δῶ!᾿᾿.
-῾῾Ἔ, τότε δέν θά κοινωνήσῃς. Μέχρι τήν Μεγάλην Πέμπτην νά μή πλησιάσῃς τά Ἅγια. Εἶναι ἁμάρτημα, παιδί μου, εἶναι ἁμάρτημα αὐτό᾿᾿
-῾῾Ἐγώ δέν ξεύρω τίποτε. Ἐγώ θέλω νά δῶ τόν Γέροντα᾿᾿!
-῾῾Τήν Μεγάλην Πέμπτην θά κοινωνήσῃς᾿᾿.
Ἔφυγεν ἡ κόρη κλαίγοντας. Δέν θά μετελάμβανε. Περίμενε τήν Μεγάλην Πέμπτην. Μόλις ἔκλεισε ἡ πόρτα, νά ὁ Γέροντας, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μέσα! Λέγει χαμογελαστός εἰς τόν π. Σάββαν: «Γέροντα, συγχώρησέ την. Εἶναι μικρή. Δέν τό ἤξευρε, δέν ἤξευρε τήν ἁμαρτίαν αὐτήν. Δέν ἤξευρε. Κοινώνησέ την πρό τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Ἤκουσες; Σέ εὐχαριστῶ».
Λέγω:
῾῾Γέροντα, σοῦ μίλησε; Μπροστά;᾿᾿.
-῾῾Ἔ, παιδί μου, μπροστά μου, ὅπως ἦτο ζωντανός! Μπροστά μου καί μού λέγει: «Δῶσε μου τόν λόγο σου ὅτι θά τήν κοινωνήσῃς. Δέν ἤξευρε ἡ κόρη, δέν ἤξευρε»᾿᾿!

(Ἐμμανουήλ Μελινοῦ "Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΣ" σελ. 257-261).

πηγή