Σαρώφ-Η απαγορευμένη πόλη

Η πόλη του Σαρόφ, ένα από τα πιο μυστικοπαθή μέρη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η γενέτειρα της ατομικής βόμβας, περιβάλλεται από πυκνό δάσος και εξακολουθεί να αποτελεί το κέντρο της ρωσικής πυρηνικής βιομηχανίας.

Ταυτόχρονα, είναι και ο τόπος ενός από τα ιερότερα μοναστήρια της χώρας, απρόσιτο όμως για τους προσκυνητές με μόλις τέσσερις μοναχούς. Νέος δυνατός παίκτης στη συζήτηση που έχει ανάψει τα τελευταία χρόνια, γύρω από το αν θα πρέπει η πόλη να ανοίξει ή να κρατηθεί κλειστή, είναι πλέον η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

«Εδώ, οι άνθρωποι προσεύχονται για την ειρήνη σε όλο τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα κάνουν πράγματα που μπορεί να τον τινάξουν τον κόσμο στον αέρα» λέει ένας επιφανής αγιογράφος.

Πυρηνική πόλη

Η Σαρόφ εξαφανίστηκε από τους σοβιετικούς χάρτες το 1946, όταν με διάταγμα μετατράπηκε από μια μικρή επαρχιακή πόλη σε μια θέση κλειδί για την έρευνα και την ανάπτυξη των πυρηνικών όπλων. Μερικά από τα κτίρια, στην προ-επαναστατική περίοδο ανήκαν στο 6ο μεγαλύτερο μοναστήρι της Ρωσίας. Το καμπαναριό ακόμη δεσπόζει στον ορίζοντα, αλλά είναι χωρίς καμπάνες. Επέζησε μόνο και μόνο επειδή καλύφθηκε από κεραίες τηλεοπτικών πομπών, οι οποίες αφαιρέθηκαν μόλις πέρυσι. Τις κύριες εκκλησίες του μοναστηριού τις ανατίναξαν οι σοβιετικές αρχές της δεκαετίας του 50.

Σήμερα η πόλη Σαρόφ –γνωστή κατά τη σοβιετική περίοδο με την κωδική ονομασία Arzamas-16 – μπορεί να είναι υπερήφανη για τις εγκαταστάσεις της, όπως είναι ο μεγαλύτερος υπερυπολογιστής της Ρωσίας, ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός σταθμός λέιζερ που προκαλείται από θερμοπυρηνική σύντηξη και ο μεγαλύτερος γραμμικός επιταχυντής σωματιδίων της Ευρώπης.

Περιορισμένα ταξίδια

Η παλλόμενη καρδιά της πόλης, όμως, είναι το Ρωσικό Ομοσπονδιακό Κέντρο Πυρηνικών - επίσης γνωστό από τη σοβιετική εποχή με το ακρωνύμιο VNIIEF- το οποίο απασχολεί περίπου το ένα πέμπτο του συνολικού πληθυσμού που ανέρχεται σε 92.000 κατοίκους.

Η πόλη Σαρόφ παραμένει ακόμη μία από τις 40 "κλειστές πόλεις," της Ρωσίας. Πρόκειται για ένα αρχιπέλαγος από περιορισμένης πρόσβασης πόλεις, στις οποίες κατοικούν περίπου 1.269.948 Ρώσοι, δηλαδή λίγο κάτω από το 1% του πληθυσμού της χώρας

Μέχρι σήμερα ακόμη οι εργαζόμενοι στο VNIIEF με διαβάθμιση ασφαλείας, δεν μπορούν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες εκτός από τη Λευκορωσία, το Καζακστάν και την Ουκρανία, εκτός κι αν πρόκειται για επίσημα επαγγελματικά ταξίδια. Όλα τα ταξίδια στο εξωτερικό πραγματοποιούνται μόνο από τοπικά γκρουπ τα οποία συνοδεύονται πάντα από έναν αξιωματικό της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB).

Στη μονή του Σαρώφ 2003(100 χρόνια από την αγιοποίησή του)

Η εκκλησιαστική παράδοση

Αυτή η σχεδόν ερμητική κατάσταση δυσκολεύει πολύ την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία που ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση του φημισμένου μοναστηριού της, της Μονή Σαρόφ της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στη προ-σοβιετική δόξα του. Στα τέλη του 18ου και αρχές του 19ου αιώνα, στο μοναστήρι στεγαζόταν ένας από τους μεγαλύτερους αγίους της Ρωσικής Εκκλησίας, ο Σεραφείμ του Σαρόφ, ο θαυματουργός και κήρυκας της κατάκτησης του Αγίου Πνεύματος μέσα από την αγάπη. 

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία πάντως την τελευταία δεκαετία εργάζεται ενισχύοντας σιγά-σιγά το προφίλ του μοναστηριού. Το 2003 μερικά κτίρια εκκλησιών -αν και όχι η κύρια εκκλησία- αποκαταστάθηκαν εγκαίρως για την εκατονταετηρίδα της αγιοποίησης του Αγίου Σεραφείμ.

Ψυχική σύγκρουση

Παρά το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι της πυρηνικής βιομηχανίας έχουν κάνει κάποια ανοίγματα στην εκκλησία, έχουν καταστήσει σαφή την πεποίθησή τους, ότι η πόλη του Σαρόφ πρέπει να παραμείνει κλειστή.

"Ενώ μιλούν για την αποστολή της υπεράσπισης της πατρίδας μας, οι άνθρωποι που αναπτύσσουν και παράγουν πυρηνικά όπλα σίγουρα έχουν κάποια ψυχική σύγκρουση" δηλώνει ο διευθυντής του VNIIEF Βαλεντίν Κοστιούκοβ, υπονοώντας ότι η Εκκλησία μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες. "Ναι, μάλιστα δημιουργούν όπλα άμυνας, αλλά τίθενται και τα συνειδησιακά ερωτήματα, για το ποιος είναι ο σκοπός, και γιατί;" καταλήγει ο κ. Κοστιούκοβ.

RIA Novosti

πηγή/αντιγραφή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ -Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ