«Ούαι τω άνελεήμονί πικρός γαρ συναντήση αύτω ό άδης»

Στο  κατώφλι της Μ. Σαρακοστής, προβάλλεται ή νηστεία ως μέσον καθάρσεως και αγιασμού. Είναι πράγματι ευλογημένη και αποβλέπει στην καθυπόταξη των παθών και τη μεταμόρφωση του σώματος σε κατοικητήριο του Θεού. Πολλές φορές όμως,δυστυχώς,θεωρείται ως μία ακόμη ευκαιρία αύτοδικαιώσεώς μας και περιορίζεται μόνον στην αποχή των τροφών,
Όσοι πέφτουμε στην παγίδα μιας τέτοιας τυπικής νηστείας, πού καλλιεργεί το ναρκισσισμό και την κενοδοξία μας, είναι ανάγκη να θυμηθούμε ότι ό διάβολος τυπικά και υποκριτικά είναι ό μεγαλύτερος νηστευτής!
Ή νηστεία της Εκκλησίας είναι πράξη υπακοής, εργασία κρυφή, ή οποία έχει έντονο κοινωνικό χαρακτήρα. Συμβαδίζει με τη μετάδοση της αγάπης και την ευεργεσία του άλλου.Γι' αυτό και ό Κύριος τη συνδύασε με τη συγχωρητικότητα και την ελεημοσύνη.
Όποιος είναι μνησίκακος και ωμός δεν θα συγχωρηθεί, έστω κι αν νηστεύει.Ομοίως,όποιος δεν έλεεί,δεν εύαρεστεί το Θεό.
Κι αν ακόμη δεν τρως τίποτε, κι αν τρως τέφρα και κοιμάσαι στό έδαφος,άλλα σε κανέναν δεν είσαι ωφέλιμος,δεν έκαμες τίποτε το σπουδαίο,λέγει ό Ιερός Χρυσόστομος.
Ό δε όσιος Έφραίμ ό Σύρος διδάσκει: «ούαι τω άνελεήμονί πικρός γαρ συναντήση αύτω ό άδης».Γιατί, ασφαλώς, ελεημοσύνη δεν είναι μία δόση χωρίς καρδιά, με την οποία συνήθως εξαγοράζουμε την ησυχία μας, αλλά καύση εσωτερική.
«Και ούχ ό δια δόσεως μόνον ελεών τον άδελφόν αυτού,άλλ' όστις εάν άκούση η θεάσηται λυπούν τον άδελφόν αυτόύ καί την κτίσιν και εκκαή την καρδίαν και ούτος αληθώς ελεήμων», λέγει ό όσιος Ισαάκ ό Σύρος.
Ό πιο ωφέλιμος θησαυρισμός είναι να αποθέτουμε τους θησαυρούς μας στα χέρια των πενήτων. Κατατίθενται ταυτοχρόνως στην Τράπεζα του Ουρανού,με ασφάλεια και τον υψηλότερο τόκο...
Πολλά θα είχε ό σύγχρονος άνθρωπος να ωφεληθεί, εάν τη ζωή του καί τον πολιτισμό του τα έβλεπε μ' αυτή την ευαγγελική προοπτική.
Ή Μ. Σαρακοστή είναι ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
Το στάδιο των πνευματικών αγώνων αναμένει...

Του αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τριανταφύλλου